Voor de Romeinen was Sicilië de graanschuur van Europa. Als we tijdens een autorit naar Agrigento de dichtbevolkte kuststreek achter ons laten, merken we al gauw dat het centrum van Sicilië nog steeds één lappendeken is van uitgestrekte graanvelden. We zijn ook bijna helemaal alleen op de weg. Wat een verschil met de drukte in de kuststeden Palermo, Catania, Messina, Syracuse en Trapani (samen goed voor meer dan een derde van de vijf miljoen Sicilianen)!
Het Siciliaanse binnenland
Het landschap is een opeenvolging van golvende, droge vlaktes. Kurkdroog. En dat onder een brandende zon. Regelmatig zien we kleine brandjes langs de kant van de weg… Een ongelukje of een eigenzinnige Siciliaanse boer die de oude tradities in ere houdt?
Feit is dat de lucht grijs versluierd is van de rookpluimen die her en der tussen de heuvels hangen. Een beetje benauwend toch. Ik zoek op de kaart voor alle zekerheid naar een parallelle route – je weet nooit dat we rechtsomkeer moeten maken – maar er zijn niet echt alternatieven. Moeilijk te begrijpen als je uit zo’n landje vol snelwegen komt als het onze. Ik oefen dus in positief denken ;).
Af en toe merken we kleine stipjes op: kuddes schapen in de velden. Herder zijn is hier nog “echt”. Rondtrekken tussen de heuvels. Romantisch.
Maar eenzaam toch, lijkt me. Verbonden met de natuur, maar als die zo uitgestrekt is als hier… ik weet niet of ik het zou zien zitten.
Met mijn zussen verkende ik al Trapani. En daarna ontdekte ik de Etna en het legendarische vakantiestadje Taormina (Catania). Maar Sicilië heeft zo veel meer te bieden. Niet in het minst door zijn rijke geschiedenis. Grieken, Romeinen, Byzantijnen, Arabieren, Normandiërs en Spanjaarden waren allemaal ’te gast’ op dit centraal gelegen eiland. En ze lieten er hun sporen na.
Op mijn lijstje staat een bezoek aan de Griekse tempels van Agrigento. Dus off we go. En ondertussen genieten we van het betoverende binnenland van Italië’s grootste eiland.
Je vraagt je af wat de mensen die hier wonen doen als iemand ernstig ziek wordt of als er een andere urgentie is…
Vanop de burcht van Enna, centraal Sicilië
Agrigento
Als we het moderne Agrigento binnenrijden, doemt het ‘oude’ Agrigento (6de eeuw voor Chr) op de heuvel ertegenover op. We reppen ons – jammer genoeg voor ondergetekende reisziekte-adept via haarspeldbochten- naar de Valle dei Templi. Beetje misleidende term, want het Griekse Akragas (= Lat. Agrigentum = It. Agrigento) ligt -zoals dat hoort – op een heuvel bij de zee. Monte dei Templi dus :).
Even de auto parkeren, flesje water in de rugzak en dan al zwetend de helling van de oude stad op.
En het loont de moeite! Wat een prachtig complex!
We halen ons hartje op en genieten. Bovendien hebben we een audiogids die uitstekend duiding geeft bij deze prachtige site.
Maar zoals je ziet: het complex is best uitgestrekt. En de hitte is moordend. Naargelang de tijd vordert, komen primaire behoeftes meer op de voorgrond. Schaduw vinden, rusten en drinken worden prioritair ;).
Zoals de meeste bezoekers vallen we uitgeput en dorstig het kleine cafeetje binnen. Om onmiddellijk een typisch Siciliaanse specialiteit te zien: het roomijsbroodje. Vreemd voor ons, heel gewoon voor de Sicilianen.
Ik ben dol op ijs – a dame-blanche a day keeps the doctor away – maar ijs op een broodje, nee, dat gaat me te ver.
Dus ik troost me met héél veel water en … een kleine affogato a l’amarena.
Moe maar helemaal voldaan verlaten we Agrigento. 😉
Een absolute aanrader!
Lees ook
Lijkt me prachtig! Mooi reisverslag!
Dankje! Fijn weekend nog!
Vorig jaar zagen we Catania en Siracusa, volgende maand gaan we terug deze keer Taormina, bezoekje aan de Etna en ook Catania nog eens.
Taormina is heel erg toeristisch, maar is wel ontzettend prachtig gelegen! Siracusa heb ik nog niet gedaan – de moeite?
Great photos! I’d love to visit Sicily. 🙂