Avontuurlijk wandelen langs laddertjes en uitzichten

Herfst. En dan een weekendje Ardennen. Met onder meer een pittige korte wandeling van 280 hoogtemeters in het vooruitzicht. Extra pluspunt: onderweg zijn er metalen ladders om het hoogteverschil overwinnen. Dat zagen we wel zitten! Wandelschoenen gestrikt, rugzak omgord en weg waren we, naar Rochehaut. Om avontuurlijk te gaan wandelen langs laddertjes … en uitzichten natuurlijk!

Herdenkingsroute

Het charmante kerkje van het fantastisch gelegen dorp Rochehaut in de provincie Luxemburg (Belgische Ardennen) is het vertrekpunt voor de ‘Promenade des Echelles’ of de ‘Laddertjeswandeling’. Eén van de topwandeling in ‘Dardennen’!

Eigenlijk is het najaar de gepaste periode om deze wandeling te doen. Want het verhaal erachter is ook bijzonder. De wandeling herdenkt de vluchtroute die de inwoners van Rochehaut  in september 1944, tijdens de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog, namen. Ze zochten hun toevlucht in de bossen toen de Duitsers het naburige dorp Alle-sur-Semois in brand staken. Daarvoor gebruikten de dorpsbewoners een oud, gevaarlijk pad én ladders om te ontsnappen naar een veilige tijdelijke schuilplaats tussen de rotsen. Ze verscholen zich onder de Roche de l’Ermitage – waar je nu nog ook nog langskomt .

Na de oorlog, eind jaren 40, zette de burgemeester van Rochehaut himself samen met enkele dorpsbewoners de route uit, gewapend met schoppen en houwelen zodat de leisteenrotsen toegankelijker werden. Nog veel later werden er een viertal metalen ladders toegevoegd om de grootste hoogteverschillen makkelijker – en veiliger – te overbruggen. Daarnaast kwamen er ook hier en daar metalen leuningen of een passerelle om valpartijen te voorkomen. Intussen staat de wandeling bekend als één van de mooiste (maar niet de makkelijkste) wandelingen in de Belgische Ardennen.

Niet voor gevoelige zieltjes

De Laddertjeswandeling is beslist een sportieve wandeling waarbij je tredvaste schoenen kan gebruiken. En waarbij je liefst ook geen last hebt van hoogtevrees. Al is de start van de wandellus op de hoogvlakte van Rochehaut – what’s in a name-  op-en-top idyllisch. Langs glooiende akkers dalen we af naar de Ardense bossen in herfsttooi. De vochtige geur van afgevallen bladeren kriebelt in onze neus zo gauw we tussen de bomen lopen. Nog snel effe checken hoe het zit met de data van het jachtseizoen – oef, dit weekend wordt er ter plekke niet gejaagd- en dan zijn we klaar om Route 43 (rode rechthoek op wit veld) te volgen. Een bord waarschuwt ons officieel dat gevoelige zieltjes beter ter plekke rechtsomkeer maken.

Down by the river

Het fijne en unieke aan de wandelroute is dat je alleen te voet dit stukje van de feeërieke Semoisvallei kunt verkennen. We dalen af naar de rustig stromende rivier langs een heel gevarieerd parcours: terwijl we aanvankelijk nog gewone boswegen lijken te volgen, wordt het pad al snel avontuurlijker. Geconcentreerd positioneren we onze voeten  tussen grillige boomwortels die nu eens een welkome trap lijken te vormen en dan weer als handige houvast dienen. Of we tasten voorzichtig af hoe glibberig een stuk natte leisteenrots is of hoe betrouwbaar een opstapeling van schieffergruis kan helpen om hogerop te geraken. Leuk en best nog te doen.

Toegegeven, een goeie conditie en wat lenigheid zijn stevige pluspunten als je alweer een halve grand écart moet maken om het hoogteverschil te overbruggen. Want steil is de wandeling beslist, geloof me. Maar dat betekent ook dat je tussenin geniet van de prachtigste uitzichten. Hoewel het niet bijster warm is, gaan in een mum van tijd de jassen uit en hos ik felblozend verder richting zachtkabbelende Semois. Daar kan ik al een flinke teug van onze flesjes water gebruiken.

We horen het ruisende water lang voor we het zien. Dan doemt de rivier op tussen de bomen. Enkele rotsen vormen er een bucolische picknickplek. Wij nemen het beeld in ons op maar trekken verder, want we zijn nog niet in de helft van de wandeling. En waar blijven die ladders nu?

Als we het smalle en modderige paadje langs de Semois volgen, begrijp ik waarom je deze wandeling niet bij felle regen of hoge waterstand kan doen. Zelfs in droge omstandigheden kruisen kleine bronnetjes ons pad, richting rivier. Bemost gesteente getooid met druppelende waterparels voert ons even mee naar de wereld van betoverde bossen uit onze kindertijd.

Going up up up

En dan zijn we klaar voor het echte werk: de beklimming naar boven. Het bos wordt dichter, dunne stammetjes dienen als handige steunen of remmen bij het afdalen, één keer mispak ik me en grijp ik  een stekelige bramentak. Dat is zowat het ergste wat ons zal overkomen tijdens de hele tocht. Al blijkt dat je de Laddertjeswandeling toch niet mag onderschatten. Dat concludeer ik althans als ik tijdens rustmomenten stelselmatig mijlpaalplaatjes detecteer die het deellocatienummer van de route weergeven, vergezeld van het nummer 112.

Het pad helt nu eens naar beneden, dan weer naar omhoog. Balustrades helpen om op het rechte pad te blijven.

En dan komt eindelijk de eerste ladder eraan. Die is echt wel bedoeld voor volwassenen, dat merk je al snel aan de afstand tussen de treden.

Na deze ladder staan er nog meer op ons te wachten. Tijdens het klimmen worden we op talloze plekken getrakteerd op unieke uitzichten. Ons zweten en zwoegen wordt ruimschoots beloond met prachtige panorama’s over de meanderende Semois en de omliggende bossen in herfsttooi. Zalig!

Af en toe doen we een extra-effortje en klimmen we tot helemaal bovenop een leisteenrots om daar even op adem te komen. Ondertussen genieten we vanop de hoog uitstekende rotsen van een adembenemend zicht over de Semoisvallei.

Het laatste deel van de wandeling is eenvoudig en brengt ons over vlak terrein weer naar het centrum van Rochehaut. Daar openen de plaatselijke middenstaanders met plezier hun terras voor ons en andere toeristen.  Het lokaal gebrouwen bier wordt gretig geconsumeerd. Een opvallend toeristentreintje doorkruist ondertussen het dorpscentrum en brengt liefhebbers en gezinnen met kinderen naar het dierenpark. Lichtjes verbaasd zijn we om hier ook Ritchie limonade (in de typische vintageflesjes) aan te treffen. We voelen ons al onmiddellijk helemaal thuis, want de producent van Ritchie woont…in onze straat in Leuven.

Afsluiter en praktische info

De Laddertjeswandeling was een fijne meevaller voor ons, heel leuk om doen. Ze is erg gevarieerd, avontuurlijk, en loopt langs bijzondere en verrassende wegen. De stevige hellingen, fysieke uitdaging, de fantastische uitzichten en de schitterende natuur zorgen ervoor dat je je geen moment verveelt. En al helemaal niet als je een viertal keer één van de metalen ladders op- of afklimt. Enkele cijfers op een rijtje:

• afstand: 5 à 6 km
• duur: 2.5 à 3 uur
• hoogtemeters: 280 m
• markering: rode rechthoek, goed gemarkeerd, ook stukje van de GR loopt langs deze route
• vertrekpunt: de kerk van Rochehaut, maar nog fijner is het om te parkeren bij het uitzichtpunt op Frahan en dan omhoog naar het kerkje te gaan

Nog zien of doen in de buurt:

• Je kan de wandeling verderzetten richting Poupehan en de kammen van Frahan (verlengd tot 11km)
• Even helemaal de toerist uithangen? Rij mee met het toeristentreintje of – in de zomer- in een koets getrokken door Ardeense trekpaarden. Je kan ook het dierenpark of de brouwerij bezoeken.

• Volg met de auto de tabaksroute langs pittoreske dorpjes zoals Mouzaive, Vresse-sur-Semois en Laforêt.
• Even verderop is er in Bouillon het indrukwekkende kasteel van Godfried van Bouillon, de middeleeuwse kruisvaarder die zo goed als koning van Jeruzalem werd,  maar jammer genoeg vergiftigd werd en er het leven liet. Vanuit Bouillon vertrekken er ook talloze wandelingen.
• Neem een afslag op de weg van Rochehaut naar Bouillon om vanaf het recent vernieuwde panoramapunt ‘Le Tombeau du Géant’ te zien in Botassart. Of beter: vermijd het drukke panoramapunt en trek er al wandelend door de bossen.

Veel plezier!

Ook leuk om te lezen:

• Een heerlijke herfstwandeling bij Furfooz (Dinant)
• Logeren in een charmant stationnetje (Marchin)
• Naar het fascinerende Bastogne War Museum: verhalen over de Tweede Wereldoorlog en het Ardennenoffensief
• De natuurpracht van de Fondry des Chiens (Nismes)
• Wandelen langs windmolens in de Vlaamse Ardennen