Enfant terrible Jan Fabre (Ā°1958) kent iedereen wel ergens van: Ā de vroege tekeningen en sculpturenĀ in Bic-art(verwijzend naar het blauwe uur tussen nacht en zonsopgang), de zuilen die met ham bekleed werden in Gent, de grafstenenĀ bij de Verbeke Foundation, de insectentekeningen en sculpturen van kevers (de Totem in Leuven, Heaven of Delight in het koninklijk paleis te Brussel), de performances met katten, …. Je moet geen rocket scienceĀ studeren om teĀ begrijpen dat hijĀ eenĀ origineel en multidisciplinair kunstenaar is.
In de schijnwerpers
Fabre vertrekt consequent van de kunsthistorische traditie, maarĀ slaagt erĀ op Ć©Ć©n of andere manierĀ altijd in om ophef te veroorzaken met zijn werk. En een flinke buzz te creĆ«ren…Handig! Onlangs kwam hij met zijn toneelgezelschap jammer genoeg ook in opspraak i.v.m. het #metoo- verhaal. Maar zijn werken hebben los daarvan tochĀ iets waardoor je aandacht vastgehouden wordt.
Verdienste
Els Roelandt schreef over hem in de catalogus van S.M.A.K. inĀ 1997Ā :Ā«Leo Copers, Jan Fabre en Patrick Van Caeckenbergh creĆ«ren een imaginaire wereld. Zij zijn samen met Wim Delvoye de sprookjesschrijvers van de actuele kunst in BelgiĆ«, met een haast kinderlijke lichtheid en met de grootste openheid vertellen zij het moeilijke verhaal van deze wereld… Jan Fabre is de man die de wolken meet, hij tast het sublieme af en in confrontatie ermee omschrijft hij de nietigheid.Ā»
Bronzen zelfportretten
Daarmee verwijst ze naar het prachtige bronzen standbeeld dat bovenop het dak van het S.M.A.K. staat. Ik nam er vroeger al een foto van.
Maar onlangs waren we in Rumst.Ā Daar zagen we onverwachts nog werk van Fabre.Ā DusĀ tijdĀ voor een paarĀ foto’s en eenĀ heel kort blogberichtje.
In de voortuin van het restaurant De Pastorale,Ā in de Laarstraat te Reet, ontdek je deze minder bekende bronzen sculptuur van Fabre : De man die huilt en lacht. Van een blikvanger op straat gesproken!
Als je door het parkje achter het restaurant wandelt, ontdek je bovendien nog een ander werk,Ā De astronaut die de zee dirigeert. Fabre maakte dit werkĀ ter ereĀ van Dirk Frimout, de eerste Belgische astronaut. Het beeldĀ stond tijdensĀ het kunstenfestival Beaufort 2006 opĀ het dak vanĀ het Casino KursaalĀ in Oostende.
Searching for Utopia
Maar niets overtreftĀ de bronzen sculptuur dieĀ Jan FabreĀ voor de eersteĀ TriĆ«nnale moderne kunstĀ in NieuwpoortĀ creĆ«erde, Searching for Utopia .Ā Vastberaden en tegelijkertijd dromerig lijkt de ruiter de zee in te rijden, recht naar het eiland Utopia,Ā uitĀ Thomas More’s befaamde boek.Ā Dapper, naĆÆef of dom?
N.B. In 2016 was het precies 500 jaar geleden zijn dat de Utopia van Thomas More in druk ging. En daar zat onze Belgische Dirk Martens voor iets tussen!
Na de Triƫnnale kocht de stad Nieuwpoort deze sculptuur van Fabre aan. Ondertussen werd het beeld gerestaureerd. Sinds 2019 is het opnieuw opgesteld. Op een andere plek echter, nabij het cultureel centrum Ysara, aan de havengeul. Lijkt me wat jammer.
Maar ondertussenĀ zijn er nog genoeg andere creaties vanĀ Fabre te bewonderen. En hijĀ slaagtĀ er beslistĀ in om zijn werk in de kijker te zetten. : )
One thought on “De bronzen van Jan Fabre”