Een idyllisch landgoed dat al 800 jaar familiebezit is. Met een kasteel, eeuwenoude tuinen, prachtige lanen, statige bomen. Waar kom je dat nog tegen? In de Nederlandse provincie Gelderland :). Ik bezocht er (voor de tweede keer al) de heerlijke kasteeltuinen van het Landgoed Middachten. En waande me even prinses.
Zullen we samen door het park schrijden?
Inhoud
De streek
Waar de kronkelingen van de Ijssel en de Nederrijn in Gelderland elkaar ontmoeten, ontdek je wel meer sprookjesverblijven. Al vanaf de middeleeuwen bouwde de adel hier versterkte burchten. Altijd lucratief immers: tol heffen bij een rivier. Maar later werden de burchten aantrekkelijke en weelderige buitenhuizen. Kasteeltjes. Landgoederen. In een arcadisch landschap. Zelfs nu kan je nog begrijpen waarom de ‘rich and famous’ deze streek uitkozen voor hun buitenhuisjes.
Een aantal van die kastelen zijn ondertussen restaurants of evenementenlocaties geworden. Andere zijn nog vrij goed bewaard en openen af en toe de deuren. En dat geldt ook voor kasteel en Landgoed Middachten, diep verscholen in het moerasland bij de Ijssel.
Over oprijlanen en wit/rode luiken
Via een groene oprijlaan naderen we Landgoed Middachten. Die stijlvolle laan met een koepel van beukengroen zou aangelegd zijn in 1740, op de plek van een middeleeuwse ‘steeg’. Dat is een hellend pad dat de schapen volgden van hun stal bij het Ijssel-moerasland bergopwaarts naar de sappige heideplantjes van de Veluwezoom. De beuken leiden langs de hoeve Oud Middachten. Jammer genoeg zijn de meeste oude bomen gekapt. Nieuwe bomen vervingen hen – met een plantafstand van een Rijnlandse roede (=3,76 meter), net zoals in het 18de eeuws ontwerp.
Opvallend zijn de rood/witte luiken die we overal tegenkomen. Het blijken de wapenkleuren te zijn van het geslacht Middachten. Ze verklappen om wiens eigendom het hier gaat. Zelfs het postkantoor van De Steeg is nog altijd rood/wit gemerkt.
En opvallend: ook sommige eikenbomen in de rechte lanen zijn rood/wit gemerkt. Maar dan om een andere reden: de processierups houdt er zich schuil. Gelukkig hebben we er geen last van.
Het kasteel en de graaf
Het kasteel Middachten is duidelijk niet meer de oude burcht uit 1190. Omgeven door een brede slotgracht, staat er nu een parmantig kasteeltje uit de 17de eeuw. Op de slotgracht bloeien de waterlelies uitbundig. Maar wij mogen het kasteel niet binnen. Want het is alleen op zondag te bezoeken, enkel in juli en augustus. Checken dus, als je hiernaartoe trekt.
Het leuke: Middachten functioneert nog altijd als landgoed waar wordt gewoond en gewerkt. Het landgoed omvat het kasteel met park en tuinen, maar ook bossen, boerderijen en landbouwgronden. Het kasteel is al ruim 800 jaar familiebezit en is van generatie op generatie overgeërfd. Momenteel zwaait hier de 25ste heer van Middachten (graaf zu Ortenburg -van Aldenburg Bentinck) de scepter.
Het kasteel is niet echt meer bewoond, maar het wordt wel in stand gehouden. Zodat geïnteresseerden het kunnen zien alsof het nog bewoond was, met alle meubilair en gebruiksvoorwerpen. De bijgebouwen (zoals het Koetshuis en de Oranjerie) kan je huren voor feesten of je kan overnachten in één van de drie kamers van de B&B.
Koffietje in de Oranjerie en keizerlijke, koninklijke en adellijke gasten
We komen binnen langs de oranjerie. Er is een eenvoudige koffiebar, open gehouden door vrijwilligers. We bewonderen er enkele schilderijen van beroemde bezoekers en krijgen verhalen te horen over deze charmante plek. De oranjebomen staan – zoals het hoort in de zomer – buiten in potten. Moet een heel werk zijn om ze weer allemaal naar binnen te slepen in de herfst!
De kasteelmuur wordt op enkele plaatsen onderbroken door een poort die me wat aan Versailles doet denken. Het kroontje boven de initialen verraadt dat hier koninklijke gasten logeerden. Zo kwam in 1909 de Duitse keizer Wilhelm nog op bezoek. ’s Avonds werd het park sprookjesachtig verlicht door 140 lampions (oranje, rood, wit, blauw en groen) met kaarsen, en bijna 21.000 glazen potjes met ‘illumineerblokjes’. 75 bedienden moesten in een uur tijd al die lichtjes in de tuinen aansteken!
Tuinen van Versailles
Als we door de tuinen flaneren, weet ik niet waar eerst kijken.
Ik zie monumentale en bijzondere bomen zoals een donkere Libanonceder met een omtrek van 6 meter en twee reusachtige ginkgo biloba’s met hun prachtig-unieke blaadjes. In de rozentuinen staan tientallen verschillende soorten rozen uitbundig te bloeien. Een feest van geuren en kleuren. Maar ik zie ook véél wied-werk. Ook al zijn er op verschillende plaatsen tuinmannen en -vrouwen aan het werk.
Uitgestrekte, glooiende gazonpartijen zijn omzoomd met prachtige Engelse bloemenborders. Metershoge hagen begrenzen groene tuinkamers en bieden doorkijkjes naar nog meer tuinmoois. Of vormen de coulissen voor een tuintheatertje, waar adellijke kinderen (en volwassenen?) hun acteertalenten konden tentoonspreiden.
De tuinen zijn aangelegd in 1698 en zouden geïnspireerd zijn door de renaissancetuinen van het kasteel van Versailles. Alhoewel het park van Versailles veel uitgestrekter is natuurlijk. Toen romantische landschapstuinen populair werden in de 19de eeuw, kregen de kasteeltuinen van Middachten ook een gedeeltelijke ‘makeover’.
Een wat onverwachte verrassing ontdekken we achterin het park: een tiental kleine vierkante grafstenen voor de honden van de familie. Compleet met naam en sterfdatum: Dixie, Little Ben, Tasso,…
Tennis en croquet in rococostijl
Heel charmant is ook het ‘sport-gedeelte’ van de tuin. Er is een grastennisbaan met een delicaat en schattig houten lattenscherm eromheen. Voor de liefhebber is er daarnaast ook nog een croquetveld. De graaf en zijn familie komen duidelijk niets tekort. Maar ik kan me voorstellen dat ze tijdens de zomer, als het kasteel en park open zijn voor bezoek, liever elders verblijven. Al die nieuwsgierige toeristen in je tuin…
Bij het buitengaan lopen we tegen 4 tuinvrouwen aan. Het blijken vrijwilligers te zijn, die de kruidentuin onderhouden. Zij zijn lid van de Stichting Vrienden van Middachten. Die zorgt mee voor de instandhouding van kasteel en tuin. Want de grote tuin brengt enorm veel kosten met zich mee die niet alleen door reguliere exploitatie kunnen betaald worden. De dames hebben er net een halve dag tuinkarweien op zitten. Maar ze verlaten goedgemutst en met een voldaan gevoel het landgoed.
Net als wij :).
Er zijn ook fietsroutes langs kastelen in de buurt, ik probeerde ze zelf niet uit maar ze leken me wel fijn voor een volgende keer.
Een prachtig park en dat in je eigen land, ja zo gaat dat, steeds ondergewaardeerd :-). Om van te genieten!
Echt! Heel mooi park. Ik zou het kasteelinterieur ook wel eens willen zien. Maar de natuur, (ook al is hij gecultiveerd) daar kan natuurlijk niets tegenop!
Een overweldigend park laat je ons hier zien, een heerlijke brok natuur.
Helemaal gecultiveerd natuurlijk, maar prachtige plek om te verkennen en te verpozen. Of om in je achtertuin te hebben :D!
Zoals zo vaak, in eigen land bezoek je dit soort bezienswaardigheden veel minder dan in het buitenland. Dan heb je ‘buitenlsnfers’ nodig om je daarop te wijzen. Dank dus!
Heel herkenbaar 😀 :D! Fijn weekend nog, Toos!