Wat doe je zoal in België op een bewolkte vrije dag? Naar één van de mooiste plekken voor groenliefhebbers trekken, bijvoorbeeld. Alias: de Plantentuin van Meise. En gelukkig voor ons was het ‘Plantenpaleis’ (het complex van glazen serres) in Meise reusachtig, want we stonden nog maar net bij de ingang van de uitgestrekte botanische tuin of het begon te regenen. Het werd dus een wel zeer regenachtige namiddag in de Plantentuin van Meise. Maar zelfs dan is deze buitengewone groene oase vlakbij Brussel een bezoek meer dan waard!
Een regenachtige namiddag
Een vrije dag in de nazomer. Gezwind plukten we een truitje van de kapstok, de mondmaskers moffelden we in een tas en de tickets voor een bezoek aan de Plantentuin werden online besteld, want in de huidige omstandigheden is ook hier vooraf reserveren nodig. Meise is voor ons een klein halfuurtje rijden, maar het was zo lang geleden dat ik er nog kwam dat ik me nauwelijks herinnerde wat er te zien was. Tijd voor een hernieuwde kennismaking.
Aangekomen bij de ingang stak de twijfel even de kop op… het druppelde. Rechtsomkeer maken of toch de plantentuin verkennen? Jas en paraplu waren immers – dom dom dom! – thuis gebleven. Maar dapper beenden we de groene entréelaan op – eens scout altijd scout, toch ?- , stilletjes hopend dat wat je ontkent, ook niet bestaat. Jammer genoeg ging het gezapige buitje al snel over in een regelrechte stortbui. We konden dus niet anders dan een schuilplaats zoeken. En bevond zich daar nu net toevallig een heuse orangerie op ons pad? Die bovendien omgetoverd was tot een cafetaria? Meer hoef ik niet te vertellen, zeker: helemaal coronaproof verorberden we er een slaatje en een stuk taart. En daarna… was de bui voorbij.
Reusachtig park
We verlieten na een halfuurtje de orangerie (die ook een prachtig terras heeft, mét uitzicht) om het uitgestrekte park te verkennen. Gelukkig hadden we een plattegrond, want anders loop je hier steevast verloren. 91 hectaren botanische tuin, daar kan je heel wat rondjes in lopen, dat verzeker ik je.
Waarvan genoten we onderweg? De weidse uitzichten, de vijftig tinten groen, de land art,… en in deze uitzonderlijke omstandigheden ook : de vrijheid om zonder mondmasker te kunnen rondlopen. Check hier enkele plaatjes, want beelden zeggen meer dan woorden:
Ondertussen begon het echter weer te regenen. dus we namen een shortcut naar de oude burcht die te midden van het groen staat te pronken.
De Burcht van Bouchout
Verrassend, dit kasteel middenin de plantentuin. Maar eigenlijk logisch: hoe kan het anders dat er vlakbij Brussel nog zo’n reusachtige groene long bewaard bleef? Duidelijk: alleen maar doordat dit privé-eigendom was van de welgestelde upper-class. Dit gebied bestaat namelijk uit de voormalige landerijen van twee kastelen: het kasteel van Meise en het kasteel van Bouchout. Van de eerste burcht is er niets meer te vinden, maar het versterkte waterslot, de Burcht van Bouchout, staat nog steeds stoer overeind. Al in de 13 de-14de eeuw , tijdens de strijd om het Hertogdom Brabant, werd er hier door Daniël van Bouchout een vesting uit de grond gestampt, beschermd door een donjon van 20m hoog, muren van 1meter dik, en maar liefst 5 slotgrachten. De donjon staat er nog altijd! En (weliswaar slechts ) één romantische slotgracht omarmt nog steeds de vesting.
Ooit was dit kasteel zelfs eigendom van Leopold II. Zijn overspannen zus Charlotte (ex-keizerin van Mexico) kwam hier tot rust (of werd ze hier opgesloten?) nadat haar echtgenoot Maximiliaan in Mexico gefusilleerd was. Je zou voor minder een zenuwinzinking krijgen natuurlijk. De tragische19de eeuwse Rapunzel overleed hier ook. Het zou me niet verwonderen als haar geest hier nog rondwaart. Het waterslot oogt niet al te vrolijk. Of komt dat door de bewolkte hemel?
Het interieur van het kasteel fungeert nu als expo-ruimte. Wij genoten er zelfs van een heerlijk mini-concert dat eigenlijk buiten had moeten doorgaan. Maar daar dachten de weergoden anders over. In de plenzende regen vonden we gelukkig een schuilplaats binnen de stoere muren.
N.B. Mijn plan om ons met het zelf te bedienen ponton naar de andere kant van de gracht te trekken, viel dan ook letterlijk in het water. Alhoewel we later in de namiddag toch enkele gelukkige amateur-bootslui konden spotten. Ietsiepietsie jaloers toch. 🙂
Het Plantenpaleis
In de stromende regen renden we daarna naar de zadenshop en de planten’nursery’ en vandaar ging het in looppas verder naar het Plantenpaleis: de reusachtige glazen kassen waarin tal van exotische planten te bewonderen zijn. Heerlijk om binnen in de warmte rond te lopen. Alhoewel de grote vochtigheid in de tropische kas dan toch weer wat ’trop’ was voor ons, koele West-Europeanen. Wel fantastisch om in elke kas de typische eigen sfeer en klimatologische omstandigheden te beleven. En wat een weelde aan groen! Ongelooflijk! Ik verwachtte elk moment Mowgli aan een liaan tussen de bomen te zien slingeren.
Het leek dus wel of we door verschillende werelddelen en ecosystemen reisden. Hè hè, toch een beetje op reis in dit corona-jaar.
Op het moment van ons bezoek was er geen bloeiende stinkende reuzenaronskelk meer te bewonderen, want dat was nog maar net gebeurd in mei. Maar zo veel hartjes voor een heleboel andere spectaculaire, uit de kluiten gewassen tropenbewoners. Zoals de fascinerende reuzenwaterlelies! Ik herinner me de plaatjes uit mijn schoolboeken, waarop een kind op één van zulke reusachtige waterleliebladen zit. Ongelooflijk imposant!
In totaal bestaat het Plantenpaleis uit wel 13 enorme serres. Naast de Victoriakas, vond ik ook de lianen en wurgbomen in de jungle van de Regenwoudkas indrukwekkend. En de massa’s knalroze en -paarse fuchsia’s in de Bergregenwoudkas. Fuchsia ‘s die – in minivorm- weelderig bloeiden in de veranda van mijn grootmoeder.
Verder spotten we ook cacaovruchten en andere kleurige exotische vruchtenbomen zoals bananen- en papajaplanten. Of reuzevarens die een tussenstap vormden in de miljoenen-jaren-lange evolutie van de planten. En daarna lieten we ons onderdompelen in het woestijnklimaat van het Wilde Westen. Zalig!
Kortom, de tijd vloog voorbij en na ons bezoek aan het Plantenpaleis was de namiddag al zo ver gevorderd dat we ons zelfs naar de uitgang moesten reppen. Terwijl nog een stuk van het domein onontgonnen terrein bleef. Maar eind goed al goed: de zon brak door en van een regenachtige namiddag in Meise was er allang geen sprake meer. Met de warmte van de laatste zonnestralen in onze rug en de herinnering aan een fijne namiddag in ons hoofd, gingen we naar huis. Ontspannen en gelukkig.
Plantentuin van Meise, Nieuwelaan 38, 1860 Meise.
De botanische tuin is het hele jaar toegankelijk, al sluit hij wel vroeger in de winter. In geval van stormweer check je ook best eerst de website. En bij een typisch Belgische bewolkte hemel: neem toch maar een paraplu mee. Of een regenjas.
Openingsuren:
- Zomer (15 maart – 14 oktober): 9.30 – 18.30 u, laatste toegang 17.30 u.
- Winter (15 oktober – 14 maart): 9.30 – 17 u, laatste toegang 16.30 u.
Ook leuk om te lezen:
Wat jammer van het weer, maar desondanks ziet het er prachtig uit. Die burcht ziet er heel mooi uit en die plantne natuurlijk ook!
Ja, echt wel balen met die stortbuien 🤪. Maar gelukkig waren er de kassen. En konden we opdrogen binnen in het kasteel.
Wat leuk, dit ziet er echt heel gaaf uit! En prachtige foto’s heb je gemaakt! Ik ga deze plantenhal gelijk op mijn wishlist zetten (en even kijken waar Meise ligt zodat ik het straks met wat anders kan combineren 😀).
Vlakbij Brussel in België. Voor op het lijstje 😊🌱!
Wat een mooie plek met dat kasteel in het midden. Ik vind het plantenpaleis aan de buitenkant al mooi, maar binnen is het wel erg indrukwekken. Ik ga dit plekje in de gaten houden voor na het post-coronatijdperk.
Een kasteel geeft altijd extra cachet natuurlijk, en zeker als het zo mooi in het groen ligt!
Weer zo’n gouden tip om te consumeren in de na-corona-tijd.
Een groene tip voor als je richting Brussel komt :)!
Hopelijk alles goed ondertussen met jou en je familie?
Wat een enorme botanische tuin zeg, wow! En fijn dat daar die orangerie was, haha.. jullie hebben je zo te zien, ondanks het weer, prima vermaakt.
Ondanks het mindere weer toch even de tropen ervaren 😄🌴!
Wat een fijne groene plek! Het ziet er heerlijk tropisch uit, ondanks de bui die je mee maakte. En dan opeens het kasteel van Meise daar. Het lijkt helemaal niet alsof je net buiten Brussel bent.
De jungle vlakbij Brussel😄. Ook een beetje vakantie!
Wat gaaf, dat kasteel! Lijkt inderdaad veel voor 1 dag. Uit dat plantenpaleis zou mijn moeder nooit meer weg willen, haha!
😁Een moeder met groene vingers?
Hebben jullie dit in een dag kunnen bekijken? Het lijkt zoveel dat je er haast een weekend voor nodig hebt. Dat waterslot vind ik erg indrukwekkend.
Een ruime halve dag brachten we er door. Maar zoals ik schreef: we hebben een aantal gebieden in het domein niet gezien. Zo is er ook nog een prachtige oude serre met fantastische staalstructuur. Had ik graag willen bezichtigen, maar … tijd tekort, inderdaad. Het slot ligt ook erg mooi in dat water!
Leuk verslag, wij gingen niet binnen in de burcht tijdens ons bezoek maar maakten wel een overtochtje met het ponton 🙂
O dat had ik ook willen doen! Langs de Damse vaart was er zo’n zelf te bedienen overzetponton. Zalig vond ik dat😊!
Ik ben er nog nooit geweest, maar het lijkt me wel eens leuk voor een wandeluitstap.
Zeker! Als je de buitenste omtrek van het domein volgt, heb je al flink wat beweging gehad, vermoed ik. Wij bezochten slechts een stukje (door de regen), maar legden toch ook een paar kilometer af.
Zoveel moois om je ogen de kost te geven. En jullie in een kader vereeuwigd, dat is welverdiend!
😂Was in elk geval leuk om wat gek te doen, die kaders! En heerlijk, al dat groen! En die reusachtige tropische planten😍!