Een dag in Breskens en het natuurgebied Waterdunen

Breskens … dat is de Westerschelde.  Dat is Zeeland en zeevruchten.  Polders, stranden, wind en water. Met andere woorden: een ideale omgeving om uit te waaien, zeker voor zee-mensen zoals ik.  Wij verbleven er een kort weekend tussen water en lucht. En genoten.  Van de gastronomie,  het verblijf, de Schelde en het bijzondere natuurgebied de Waterdunen. Tips voor een dag in Breskens!

Breskens?

Breskens ligt in Zeeuws-Vlaanderen (Nederland) aan de Westerschelde, super-dichtbij Gent en niet te ver van Antwerpen dus. Het is ook een deelgemeente van Sluis, geen onbekende plek voor de meeste Belgen. Om diverse redenen. Waarvan de meest eerbare is dat Sergio Hermans wieg er stond.

Wij reden deze keer niet via Antwerpen naar het noorden, maar kozen voor een gezelligere route via Sint-Niklaas en Kemzeke, waar we nog een bezoek meepikten aan het geweldige openluchtmuseum vol conceptuele moderne kunst van de Verbeke Foundation.  Wat een aanrader! Van uitzinnig grote  machines, houten olifanten, kunstzinnige grafstenen, dieren op sterk water tot futuristische bungalows en laboratoriumopstellingen in verlaten serres: je vindt het er allemaal.  Cultuurportie: check,  en ik kon hier makkelijk een hele dag rondlopen – maar by the way – we gingen naar Breskens!

Zeevruchten savoureren

Waarom Breskens? In de eerste plaats omdat we Bourgondiërs zijn. Lekkerbekken. Fijnproevers. Dankzij mijn zus Karen kwamen we te weten dat je in het gehucht Hoofdplaat super- verfijnd kan dineren in restaurant ‘De Kromme Watergang‘. Een plek die wel iets kost, maar ideaal om naartoe te trekken voor een bijzondere gelegenheid. Wij hadden dit jaar allebei een speciale verjaardag, dus: de perfecte reden om exquis te tafelen en visuele pareltjes van gerechten te bewonderen.  En we werden niet ontgoocheld: als je al bij het schenken van het eerste glas water kan kiezen welke kruiden je in dat bijzondere glas wenst, is de toon gezet. De Kromme Watergang serveert eerlijke en lokale producten, dus we genoten van vijf gangen die een staalkaart boden van wat er in de Schelde en de zee te vinden is. Origineel opgediend, in een vlot tempo en daarbij een feest voor de smaakpapillen: hier word je bijzonder verwend!

Logeren in de haven

Breskens is niet groot, je vindt een handvol hotels in het centrum en een boel vakantiehuisjes rond het natuurgebied. Maar wij logeerden via het restaurant in een luxeappartement in Port Scaldis, bij de kleine haven van Breskens. Een absolute aanrader! Het ruime pand op de vijfde verdieping was prachtig en luxueus ingericht met warmhouten vloeren, stijlvolle fotodecoratie en dan was er nog het waanzinnige uitzicht op de Westerschelde. Reken daar nog de chauffeur bij die ons kwam ophalen en terugbrengen en je snapt dat dit extreme verwennerij was.

Ook de volgende ochtend werden we nog gepamperd met een (veel te )uitgebreid ontbijt dat in een wouldbe-schatkist werd bezorgd.

Na een avond van heerlijk savoureren en een ochtend van weelderig ontbijten, konden we een flukse wandeling in de weidse Zeeuwse polders dus absoluut gebruiken.

Cultureel erfgoed

En zo kuierden we langs het pinguïnkunstwerk van landgenoot William Sweetlove bij de jachthaven naar de plek waar de historische vuurtoren ons lokte. Dachten we. Na een korte check op Google maps bleek dat de vuurtoren helemaal aan de andere kant van Breskens lag.  Al ‘kuierend’ zouden we er niet geraken. En aangezien we geen fietsen hadden, besloten we om met de auto tot daar te rijden.

De vuurtoren van Breskens

Een monument is het, ‘Sectorlicht Nieuwesluis’, zoals zijn officiële naam luidt. Echt. In het vlakke Westerscheldelandschap van zachtgroen, grijs, oker, saharawit en hemelsblauw springt hij eruit, de vuurtoren van Breskens.  Met zijn zwartwit gestreepte pak van gietijzer. Hij staat er al sinds 1866-1867. En maakte deel uit van een reeks kustlichten. Toonde de weg naar de veilige haven. In regen, zon of ontij. En werd in de 21ste eeuw bijna ontmanteld. Want door de satellietnavigatie verloor hij zijn functie. Maar gelukkig werd hij gered en sinds 2015 glijdt zijn licht terug over de Westerschelde.

Fietsers en wandelaars houden halt. Kijken lang en bewonderen het oudje van vlot 150 jaar. Op de deur las ik de ode die collega-blogster Bea Matroosbeek voor hem schreef.  Want  de toren is nu ook opengesteld voor het publiek. Via de gietijzeren trap klim je naar boven en waan je je op een rustig moment even alleen op de wereld. Een seconde vuurtorenwachter zijn – een beroep uit vervlogen tijden. Terwijl het water van de Westerschelde verder golft in zijn oneindige beweging.

Natuurgebied Waterdunen

Maar Breskens heeft nog meer te bieden. Het is niet alleen zalig wandelen (of fietsen) langs vuurtoren en strand. Op de grens tussen land en water is er ook een unieke natuurgebied Waterdunen.  Dit bijzondere domein is zowel een beschermende kustversterking (met getijdenwerking) als een heerlijk wandelgebied waar je via vlonders over de waterplassen loopt en vogels kan observeren.  Op het ritme van het getij wisselt het landschap van uitzicht. Naast de ongelooflijke stilte ervaar je hier de schijnbaar eindeloze vrijheid van het vlakke land bij de zee. Fietsen is  verboden, maar de paden zijn zo aangelegd dat je ook met een rolstoel van de natuur kan genieten. Comfortabel en inclusief.

We zien aalscholvers zweven en duiken in het water,  er staat een zachte westenwind en de zon weerkaatst op de plassen.  Ze verleidt ons om één van de drie uitgezette wandelroutes door het natuurgebied te doen.  Het wordt de Zeekraalroute. Na het copieus ontbijt en het uitgebreide diner de avond ervoor kan die er nog net vanaf. Meteen wordt ons allebei ook duidelijk dat mensen soms met een verschillend doel wandelen: de één wil zo snel mogelijk bij het eindpunt zijn, de ander blijft bij elk detail hangen.  Zoals de vogelobservatieposten. Of de oesterbakken. Of een kluit prachtige distels.

 

Daarna is het tijd voor … een pannenkoek, toch? Om het weekend in schoonheid te eindigen en de terugrit tot in Leuven vol te houden. En waar beter dan vlakbij, in Terneuzen? Eerst nog even het uitgebreide sluizencomplex bewonderen, maar daarna vleien we ons neer op het terras van Brasserie Westbeer met topuitzicht over de Schelde  en de voorbijglijdende zeereuzen.  Hoe majestueus en groots snijden ze door het water. We voelen ons weer even kind worden als we van het zicht op die machtige zeeschepen en de uitgestrekte natuur genieten.  En plots popt  “Het schip”, het nostaligsch-weemoedige gedicht van Ida Gerhardt, op in mijn hoofd:

Er kwam een schip gevaren;
het kwam van Lobith terug,
met grint en rivierzand geladen.
Het richtte zijn boeg naar de brug.

De scheepsbel was helder te horen,
de brugwachter kwam al in zicht;
een halfuurslag viel van de toren.
Het schip voer door schaduw en licht.

Met boegbeeld en naam kwam het nader,
de ophaalbrug ging omhoog;
een deining liep door het water
dat tegen de schoeiing bewoog.

Er stond een kind op de kade
-ik was het, ik was nog klein-
het had niets meer nodig op aarde
om volkomen gelukkig te zijn.

Het deed deugd, deze kennismaking met Breskens en dit stukje van Zeeland. Maar dat had je al wel begrepen :).

Praktische info over natuurgebied Waterdunen:

Je parkeert de auto aan de Walendijk (richting Cadzand). Je hebt de keuze tussen drie wandelroutes over vlonders en verharde wegen in het natuurgebied van resp. 4.5, 5 en 9 km.  Alle bezoekersinfo vind je hier.

Ook leuk om te lezen:

• Een heerlijke herfstwandeling bij Furfooz (Dinant)
• Wandelen bij de Abdij van la Ramée, de plek waar Lodewijk XIV zijn heerschappij verloor
• Subliem wandelen bij Louise-Marie
• Winters wandelen langs de dolmen van Wéris
• 20 fijne wandelplekken dichtbij Leuven
• Wandelen in uniek natuurgebied Les Calanques (Marseille)