Een specht roffelt een nestholte, stuifmeel wappert in de hazelaar… Tijd voor een relaxed fietstochtje van 15 km in de Dijlevallei. Cruisend door het vroegere jachtgebied van de hertogen van Arenberg. Op zoek naar de geheime krachten van de verborgen Minnebron bij het Zoet Water. En we doen er nog een extraatje langs de meanderende Dijle bovenop. Fietsen dus in het spoor van de Arenbergs met in de hoofdrol klaterend bronwater, stille zoete waters (met diepe gronden) en een meanderende Dijle. En misschien ook nog wel een kasteeltje dabei? Ready – set -go!
Inhoud
Heverleebos
We springen op ons ros bij de start van de Fit-o-meter in de Herendreef in Heverlee. Net als ooit de heer van Arenberg, volgen we de dreef recht door Heverleebos. Waar de hertog zijn koetsier echter richting Heverlee dirigeerde trappen wij verder naar Oud-Heverlee. De kraken hier en daar nog onder de fietswielen, maar de eerste lentezonnestralen doen ondertussen hun best om ons al een ietsepietsie te verwarmen. Een helling hier en een helling daar zorgen voor de rest. Ondertussen geven we onze ogen de kost in de prachtige beukendreven die Meerdaalwoud al aankondigen. We slagen erin om zonder lekke band de laatste stenige helling richting Maurits Noëstraat af te bollen. En stoppen voor een ijsje bij Nice.
5x Zoet Water
Voor ons strekken zich de vijf majestueuze vijvers uit die de hertog van Arenberg 4 eeuwen geleden liet graven. Op een ontspanningplekje meer of minder werd er in die tijd niet gekeken. En ook nu nog straalt de plek vrede en rust uit. Maar niet op een zondag. Want de vijvers van het Zoet Water zijn behoorlijk populair bij onthaasters en ontspanningzoekende gezinnen, dankzij de uitgestrekte kathedraaldreven van het Meerdaalwoud en het speelbos in de buurt.
We fietsen langs de Kapellendreef tussen twee vijvers door naar de charmante kapel O.L.V- van Steenbergen die staat te stralen in het lentezonnetje. Gelukkig is ze iets hoger gelegen, want de donkere bosgrond oogt hier zompig en nat. Geen wonder dat er hier een bedevaartskapel gebouwd werd waar je kwam bidden om te genezen van de moeraskoorts.
Binnen het jaar een lief bij de Minnebron
Ondertussen zien we mensen met heuse bidons onder de arm het nabije bospad nemen. Iets doet ons vermoeden dat we dichtbij de Minnebron zijn … Waar de naam vandaan komt? Het bronwater heeft een biezondere kracht…Volgens de overlevering zal wie van de bron drinkt, binnen het jaar trouwen. Maar er zijn ook varianten: binnen het jaar een lief vinden of de eeuwige liefde tegenkomen. Wie het schoentje past, trekke het aan. De pimpelmeesjes springen alvast van tak tot tak bij het klaterende water. Bouwen zij al hun nestje?
Wij wachten onze beurt af tussen het groen en vullen ons flesje met kristalhelder bronwater. De bron is met stenen verstevigd, zodat we gespaard blijven van moddervoeten. Boswachters testen de zuiverheid van het water regelmatig, een klein gelukske dus om dit natuurzuiver water rechtstreeks van de bron te kunnen drinken!
Daarna volgen we nog even het charmante maar glibberige slingerpad langs de vijvers. Op sommige plekken is het wijselijk vervangen door een kronkelend vlonderpad. Tussen de bosanemoontjes door zie ik enkele waterschildpadden op een tak van de zon genieten. Een vredevol tafereeltje.
Spaans Dak of Slot van Steenbergen?
Langs de vijverrand springt het witte gebouw van restaurant ‘Spaans Dak’ in het oog. Het veelvuldig verbouwde pand was ooit het fiere Slot van Steenbergen, van de Leuvense doktersfamilie van Wesel (in het Latijn: Vesalius). Zij zwaaiden de scepter over deze streek, de heerlijkheid Steenbergen. Het is echter onduidelijk of Andreas Vesalius, de grondlegger van de moderne anatomie, ooit hier bij zijn oom van Wesel op bezoek geweest is. Vesalius’ vader was namelijk een bastaardzoon die pas later, nadat hij carrière had gemaakt als hofapotheker van Karel V, erkend werd als een ‘van Wesel’. Geen idee hoe de familierelaties waren :).
Hoeveel geheimen verbergt het gebied rond het Zoet Water nog?
Fietsen in de Dijlevallei
Na al die verhalen is het tijd voor rust en natuur. We bollen gezwind de Van Ophemstraat af en denderen over de spoorweg langs de weilanden richting Korbeek-Dijle. Net over de Dijle slaan we af bij The Shelter. Niet om een Dijle-afvaart per vlot te maken, maar om te genieten van de indrukwekkende stilte en de weidse panorama’s van het Dijleland. Na enkele minuten fietsen op het aarden pad, lijkt het alsof we in een andere wereld zijn aanbeland. We houden even halt; vogels kwinkeleren, een reiger stijgt op, de Dijle kabbelt rustig verder.
Met enige moeite rukken we onze ogen los van het bucolische landschap en richten ze terug op de weg. Dit nemen ze ons alvast niet meer af.
Arenbergpark
Na een tijdje komt de bewoonde wereld terug in zicht. Een hond blaft en kinderen rennen kraaiend rond op een erf. Al gauw horen we het gezoef van de auto’s op de E40. In de buurt van Egenhovenbos zien we ook al meer fietsers en lopers.
Bij de zandvang (het spaarbekken) observeren we in de vogelhut de zwarte aalscholvers die zich met gespreide vleugels koesteren in de zon. En dan duiken de torens van het Arenbergkasteel op. We checken nog even de gerestaureerde watermolen, bewonderen de ui-vormige torentjes van het kasteel en fietsen langs de vijver met kwakende brulkikkers richting Celestijnenhoeve. Daar vinden studenten wetenschappen nu hun Twee Bergen- wetenschapsbibliotheek op de plek waar ooit monniken kennis en wijsheid op perkament stelden.
En zo eindigen we onze tocht weer bij het begin: de Herendreef. Na een schilderachtige tocht vol verhalen.
Ook leuk om te lezen:
Zoals jij schitterende plekken ontdekt en erover schrijft, bekruipt me steeds het gevoel dat ik iets moois gemist heb. Bedankt Ann.
☺️Wat een lief compliment, dankjewel. Dat motiveert om verder te doen!
Mooie reclame voor onze streek!
Het is ook een prachtige streek, dus dat mag ook wel eens :)! Het gras is ook groen aan deze kant van de heuvel.
Helemaal mee eens.