Fietsen langs het water… wat is er mooier op een heerlijke zomerdag? En het is nog spectaculairder als het fietsen DOOR het water wordt! We trokken daarvoor naar het verre Leeeeemburg. Limburg dus :). En de fiets, die huurden we gewoon ter plekke. Vooraf online reserveren via Limburg fietsparadijs en klaar was kees. Naar Bokrijk!
Fietsroute langs het water
Knooppunt 91, daar moesten we zijn! Om te fietsen door het water. En een route uitstippelen was ook een fluitje van een cent: online vond ik een route van 23km via de knooppunten. Nummertjes genoteerd en dan : kalmpjesaan fietsen op een lazy Sunday afternoon. Easypeasy. Ons vertrekpunt op de lus verschilde wel, omdat we de fietsen in Bokrijk gingen ophalen en niet de start in Hasselt namen. Maar een lus blijft een lus. Dachten we.
Eerst dus de fietsen oppikken. Samen met de gebruikelijke Limburgse gastvrijheid en hartelijkheid kregen we in een wip de gehuurde stadsfietsen mee. Mét reparatiekit, noodnummer en een sleuteltje voor het geval het inleverpunt al gesloten zou zijn bij onze terugkeer. Wat absoluut overbodig leek, aangezien we zo’n volle drie uur hadden om 22 km te fietsen.
Naar het water
En dan fluks op ons stalen ros. Richting knooppunt 91. Want op het parkeerterrein bij het Koetshuis zaten we al vlakbij het hoogtepunt van onze tocht. Het was even zoeken op welk knooppunt we eigenlijk vertrokken – geen nummer te zien natuurlijk- maar onderweg stonden er gelukkig bordjes waar we niet naast konden kijken. Ik zag nog ergens 71, en daarna kwamen we via 92 bij … 91. Daarvoor moet je geen kernfysica gestudeerd hebben. Buiten een ander vertrekpunt, maakten we de tocht ook nog in de andere richting – een persoonlijke variant bij een fietsroute, daar draaien we onze hand immers niet voor om.
We kregen in elk geval een comfortabel asfaltpad voorgeschoteld, dat we wel moesten delen met een heleboel zondagse wandelfamilies. Maar al snel werden we omringd door de krachtige, frisse geur van de oude dennen rondom ons. We bewonderden enkele uit de kluiten gewassen exemplaren en staarden naar de prachtig doorgroefde roodbruine schors van de dikke stammen. Bosbaden – shinrin-yoku – we waren helemaal mee!
Fietsen door het water
Een paar keer afslaan… en daar washet geweldige pad door het water al. Fantastisch!
We waren niet de enigen die van het heerlijke weer gebruik maakten om dit fijne stukje Limburg te verkennen. Afstappen was zelfs bijna een must, want tussen de fotograferende voetgangers door zigzaggen leek ons minder aangenaam. Voor de voetgangers toch.
Bovendien was het ook voor ons een belevenis om letterlijk het water aan de lippen te hebben en oog in oog te staan met een kroostrijk eendengezin. Wat een rust als je over het water tuurt! Heel fijne ervaring. Ook al was er best wel veel volk.
Fietsen langs het water
Na de fotoshoot en het uitgebreid genieten van het uitzicht, trokken we verder. Langs een gevarieerde, uitstekend aangeduide fietsroute tussen de plassen, het bos en de heide. Om uiteindelijk bij het Albertkanaal uit te komen. De open ruimte verraste na onze tocht tussen de bomen. Een strak windje daagde ons uit langs het kanaal, maar één troost: we haalden het binnenschip in dat naast ons voer. Zelfs zonder een tandje te moeten bijsteken. Zelfbeeld ? Check!
Sluizenwatchers
Daarna werden we getrakteerd op een tweede hoogtepunt: de sluizen van het Albertkanaal bij Hasselt. En reken maar dat er om de haverklap binnenschepen arriveerden om via de sluizen het enorme hoogteverschil te overbruggen. Fiets aan de kant en toch wel minstens 4 schepen zien versassen! Hoe snel vult zo’n ontzagwekkende bak met water zich. Of loopt hij leeg. En het holle geklonk van de reusachtige stalen sluisdeuren als er beweging in komt. Een oer-macht, leek het wel.
En dan die twee schepen naast elkaar in de sluis, waarbij de schipper van het tweede binnenschip zijn gigant schijnbaar moeiteloos rakelings langs de kant manoeuvreerde. Om netjes naast de andere reus te komen liggen. Alleen maar bewondering voor het menselijk technisch vernuft daar bij het kanaal. Echt! Met spijt in het hart lieten we de sluizen achter ons.
Hasselt aan het water
Want verder voerde onze tocht langs het water. Veel minder bomen. Logisch, want ondertussen trapten we langs oude industriegebouwen richting Hasselt-centrum. Weg kanaal, welkom Demer. Langs de Japanse tuin, een stukje begijnhof, dwars door het stadscentrum en in de verte het opvallende gebouw van het gerechtshof, de Hazelaar. So far so good. Daarna bracht het pad ons weer richting Albertkanaal en maakten we opnieuw de oversteek.
We waren ondertussen nummer 95 voorbij, en het volgende knooppunt was 91. Dan waren we weer bij het begin. We keken al uit naar een fris drankje. Maar klopte de route wel? En hoe lang was de afstand tussen 95 en 91, de laatste knooppunten? We fietsten langs grindpaden en zandwegen, op bos- en veldwegels, tussen paarden, aardappelenvelden, via kruispunten, scholen en villawijken. Maar na een kwartier was er nog geen punt 95 te zien. Wel fijne picknickplekken. Alleen … onze keel werd steeds droger.
We zijn er bijna…
Tot we dan toch het verlossende pad door het water terug ontwaarden. En we genoten er des te meer van de rust. Want het bleek dat het al tegen zessen aan liep! En we fietsten verder… vreemd genoeg weer in de richting van knooppunt 243. Rechtsomkeer gemaakt. Want wat was het exacte knooppunt waar we vertrokken waren? Op zo’n moment ben je blij dat je een internetverbinding hebt. Om een lang verhaal kort te maken: als je ooit deze tocht rijdt, onthou dan dit : Bokrijk het Koetshuis – parkeerterrein 1 is knooppunt 242. En check ook vooraf even de afstand tussen nummer 95 en nummer 91: dat is zowat een derde van de hele tocht. Denk dus niet bij 95 dat je er bijna bent.
Maar eind goed, al goed. Aankomst: 18:03 uur. De fietsenstalling was gesloten, maar gelukkig hoefden we enkel de instructies te volgen die de vooruitziende fietsverhuurder ons ’s middags al gegeven had. En zo konden we alles veilig opbergen.
En dan was het tijd voor …Crystal Alken en …
En of het smaakte!
Ook leuk om te lezen:
Ik ben eigelijk geen fietser, maar dit lijkt me wel een aangename namiddag!
Je kan er ook gewoon gaan wandelen of een kortere route nemen. Alleszins heel ontspannend. En iets lekkers op het terras om af te sluiten 😋!
Dat laatste is ook belangrijk!
😀 Vind ik ook !
Jouw goede raad is altijd goud waard. Machtige route in prachtig natuurgebied. En die heerlijke, onnavolgbare mossel-friet aan het einde! (ik doe – uit zelfbescherming – alsof ik die niet gezien heb) x
😂We blijven Belgen, nietwaar 🍻🍟!
Leuk he, fietsen in Limburg? Wij hebben vorig jaar ook een tocht gemaakt met zo’n groene Limburgfiets, met vertrek aan de Kattevennen in Genk. Was geweldig plezant, dus hopelijk komt het er dit jaar nog een keer van 🚲
Ja is een aanrader! Ben van plan om nog meer de beentjes te strekken daar in Limburg :)!
Staat hier ook op de planning. Ik stop je tips en de nummertjes alvast in mijn rugzakje.
Heel ontspannend (maar kies liefst geen zondagnamiddag), de bossen zijn eindeloos en de fietspaden comfortabel!
Het lijkt me een mooi plekje maar het ook heel druk dus moet er eens op een tactische moment passeren 😃
Goed idee! Een rustig moment in de week is ideaal!