Jaaa! Ik kon er even tussenuit, naar de kust. Twee dagen mooi weer, dus het ideale moment om heerlijk te fietsen in het hinterland van Middelkerke en Nieuwpoort. Elektrisch weliswaar, want er stond een stevige westenwind.
Het liefst wil ik onderweg ook nog iets ZIEN, niet gewoon maar kilometers malen, dus ik stippelde een fietslus uit die zowel erfgoed aan zee aandeed als de stille natuur in het hinterland van polders en kanalen. Uiteindelijk werd het een toertje van ongeveer 50 km. En eerlijk gezegd: ik was dolblij met de e-bike toen ik door de uitgestrekte maar winderige Ijzervlakte bolde.
Dit was mijn route
Inhoud
Met de veerboot van Nieuwpoort naar Westende
Dat was mijn eerste idee, want zo’n overzet is altijd een fijne belevenis. En, niet onbelangrijk, de veerpont brengt je al onmiddellijk naar het natuurgebied (en militair domein) aan de overkant van de havengeul, vlakbij de charmante vuurtoren van Nieuwpoort. Tijd gewonnen dus.Ā Maar…toen kwam puntje bij paaltje: er was het seizoen (vroege lente) en …corona.Ā In plaats van een gezellige overtocht werden het dus 3 km extra fietsen om rond de havengeul te raken. Hoera voor e-bikes! En gelukkig werd ik dankzij dit ommetje ook getrakteerd op een prachtig zicht op de Nieuwpoortse jachthaven, zilverwit in de ochtendzon.Ā Plus ik fietste langs de historische ‘ganzenpoot’ van kanalen en rivieren die samenkomen in Nieuwpoort en zwaaide nog even naar Albert I op zijn paard bij het Westfrontmuseum.
Villa’s uit de Belle Epoque, interbellum-modernisme en kunst in Westende en Middelkerke
Zo kwam ik uiteindelijk toch in Westende-Bad, waar ik enkele Belle Epoque -schoonheden verkende, zoals het Kinderhome Calidris en de villa’s Sybaris en des ZĆ©phyrs. Langs de buitenkant weliswaar, want de eerste twee zijn nog privĆ©-bezit,Ā en de derde is alleen tijdens het weekend te bezoeken, dat lazen jullie al in mijn bericht over bijzondere bezienswaardigheden in Middelkerke.Ā Bij de Warandeduinen tussen Westende-Bad en Middelkerke bewonderde ik nog de opvallende Rotonde,Ā verschillende Beaufortkunstwerken, en ik vond in Middelkerke-centrum eindelijk de kleine Theresiakapel die nog op mijn lijstje van architecturaal erfgoed stond.
Ondertussen brandde de zon al stevig en ik nam mijn voorzorgen alvorens de vlakke polders in te duiken: watervoorraad, suikers en vooruit dan maar: ook een pet tegen de pittige zonnestralen – check! Bij de Warandetoren keek ik nog eenmaal uit over de kustlijn en dan was ik klaar voor een ontspannend tochtje door het hinterland.
Fietsen in het hinterland: hoeven en polders
Mijn tere wintervelletje had het moeilijk met de plotse lentezonopstoot, dus ik fietste ondanks de warmte mĆ©t lange jeansvestjesmouwen door de kustpolders achter Middelkerke. Puffen geblazen! Maar vijf minuten langs de Abdisweg de polders in en ik kwam terecht in een andere wereld: uitgestrekte groene en bruine akkers doorkruist met kanaaltjes,Ā biddende buizerds boven de velden, in de verte een kerktoren of een oude boerderij. Soms het gebrom van een tractor en de geur van mest.Ā De weidsheid en de stilte van het land. En de rust die dit alles uitstraalt. Bij het oversteken van de Vaartdijk, versterkte het roerloze water de indruk van tijdloosheid en vrede.
Imposante abdijhoeven
De straatnamen verwijzen hier nog naar de machtige hoeven die er vroeger stonden.Ā In de Tempelhofstraat probeerde ik iets van de vroegere glorie van het Groot Tempelhof- hoeve van de Tempeliers – terug te vinden, maar de boerderij heeft natuurlijk vele eeuwen -en de aanleg van de E40- moeten doorstaan.Ā Vlakbij is er nog een vakantiehoeve ”t Nieuw Tempelhof’. Niet te geloven dat op deze wat afgezonderde plek 800 jaar geleden een commanderij van de Tempeliers stond, compleet met brouwerij, kapel,Ā hospitaal,,. en bovendien helemaal ommuurd Ć©n omwald.Ā Even verderop blinkt in het gehucht Spermalie de witte Spermaliehoeve als een baken in de zon. En de Leeuwenhofstraat verwijst natuurlijk naar het Leeuwenhof, dat vroeger ook kon prat gaan op een molen.
Via schilderachtige gehuchten en dorpen als Schore, Schoorbakke, Mannekensvere en StuvekenskerkeĀ kwam ik tenslotte in de Kasteelhoevestraat waar ik -rarara- de kasteelhoeve Viconia (Vicogne) vond, verscholen in een klein bosje bij het dorp. De naam doet al vermoeden dat ook deze hoeveĀ kan bogen op een roemruchte geschiedenis. Die gaat terug tot de 12de eeuw toen de Norbertijnen van Vicogne (Fr) er een domein van ettelijke hectaren uitbaatten waar ze schapen kweekten.
Vandaag is het een hotel.
Via de Frontzate terug naar Nieuwpoort
Ook al leek het alsof ik in Ć©Ć©n of andere eindeloze tijdbubbel zat, mijn klok zei me iets anders. En ik besloot stilaan richting vertrekpunt terug te keren. Ik pedaalde dus naar Pervijze, waar ik kon aansluiten op de Frontzateroute. Een comfortabele zaligheid. Niet alleen omdat de route heel duidelijk is (altijd rechtdoor š ), temidden van natuurgebied ligt of omdat ik niet langer wind tegen heb, maar ook omdat er voor de eerste keer sinds mijn vertrek uit Middelkerke een kans was om onderweg -volkomen coronaproof- een zeer welkom ijsje te eten.
In de verte zag ik het silhouet van de IJzertoren in Diksmuide opdoemen. Maar ik koos de andere richting, door de Ijzervlakte in rechte lijn terug naar zee. Kaarsrecht, want deĀ Frontzate loopt op de vroegere spoorlijn Diksmuide – NieuwpoortĀ die in 1914 als een verdedigingsdijk fungeerde. Het was dus echt de frontlijn, waarachter de Belgische soldaten zich verschansten tegen de Duitsers. Langs de route zie je nog overblijfselen van hun schuilplaatsen. Onvoorstelbaar nu voor ons, als je hier ontspannen door de polders fietst.
Nieuwpoort-Stad en Nieuwpoort-Bad
Terug in Nieuwpoort-Stad fietste ik nog langs de uit de kluiten gewassen kerk, het charmante Belfort, en ik checkte de voormalige munitieopslagplaats ‘Bommenvrij’ die gewoon in de Schoolstraat tussen de woonhuizen staat.Ā Na nog een blik op de vismijn – die in de namiddag, verlaten is,Ā peddelde ik moe maar voldoen terug langs de havengeul naar Nieuwpoort-Bad. Waar de zee met haar eindeloze beweging van eb en vloed me geduldig opwachtte. Heerlijk!
Kleine tipĀ nog voor liefhebbers van militair erfgoedĀ (WOII deze keer):
Op het einde van de Bamburgstraat in Westende vind je nog een hele reeks bunkers die deel uitmaakten van de Duitse Atlantikwall verdedigingslinie (Tweede Wereldoorlog). De veldbatterij “Bamburg” diende omĀ de haven van Nieuwpoort uit de handen van de geallieerden te houden. Ik stond er (in een ijzige wind) enkele dagen na deze fietstocht bovenop Ć©Ć©n van de bunkers.Ā Indrukwekkend.
Ook leuk om te lezen:Ā
- Uit-tip: fietsen langs Beaufort 2018, het gratis kunstenparcours aan de Belgische kust
- Over een modernistische kapel, een oude watertoren en andere bijzondere bezienswaardigheden in Middelkerke
- Fietsen langs en tussen water in Bokrijk
- Vlotjesweg op de fiets door het Pajottenland
- Een memorabele fietstocht door de bomen
Jullie hebben twee fijne dagen gehad! Ik wil ook graag nog eens naar de kust gaan, maar het houdt me tegen dat cafĆ©’s en restaurants gesloten zijn
Ja, de sfeer is wel anders. En je moet ervoor zorgen dat je zelf alles bij hebt. Maar de zee en de natuur errond blijft mooi en ontspannend. Hopelijk binnen niet al te lange tijd ook weer met een terrasje erbij.