Genieten van een citytripje Mechelen

Een citytrip naar Mechelen. Stad van de Maneblussers. Stad van de Bourgondiërs en het ‘bourgondisch’ leven. En stad aan het water. Als kind ging ik er ooit op schoolreis. Maar de tijd staat niet stil. Ook niet in Mechelen. Dus was het tijd voor een hernieuwde kennismaking. En gedurende ons bezoek ontdekte ik dat Mechelen erg veranderd is. Dat je er makkelijk een weekendje kan vullen. Omdat er zo veel te ontdekken valt.

Waarvan ik het meest genoot in Mechelen? Dat lees je in dit bericht.

Gezelligheid en rust troef

Hartje Mechelen is heerlijk autoluw. Zalig om hier op een zonnige dag rond te slenteren en wat plaatjes te schieten. Van de historische gevels op de Grote Markt. Van het opvallende stadhuis met zijn verschillende delen. Of het oude Schepenhuis aan de Schoenmarkt/ IJzerenleen. Maar evengoed van het groene parkje – het oude Sint-Romboutskerkhof – met het vrolijke Opsinjoorke.  Waar niet alleen kinderen op- en over-kruipen :).

Opsinjoorke in de schaduw van Sint -Rombouts – heerlijk groen middenin de stad

En evenmin kan je heen om de trotse Sint-Romboutstoren. Dit iconisch symbool van Mechelen domineert het centrum met zijn hoogte van bijna 100 m. Hier rende in de 17de eeuw zo ongeveer de halve stad de torentrap op om een torenbrand te blussen. Maar al snel bleek dat het loos alarm was. Een dronkeman aanzag het lichtspel van de maan door de ramen als vlammen. De Mechelaars zouden vanaf dan voor altijd ‘Maneblussers’ blijven.

Unieke belforttoren

• TIP 1: het is een klassieker, maar toch kon ik het niet laten om deze 15de-eeuwse belfortstoren (UNESCO-werelderfgoed) te beklimmen. En direct mijn conditie te testen. 538 treden lang. Onderweg zijn er gelukkig tussenniveaus :). Met bijvoorbeeld een historisch looprad. Zijn functie? Geen speeltuig, maar een kraan om zware materialen naar boven te tillen. Door kinderen aangedreven. Kinderarbeid was tot het begin van de 20ste eeuw ook in België doodnormaal. Superfijn is het ook om naast de grote klokken van de 2 (!) beiaarden te staan. En daarna de radertjes te zien draaien in de uurwerkkamer. Boven, op het skywalk-platform, zag ik de atomiumbollen van Brussel -en zelfs de kranen van de Antwerpse haven- blinken in de zon !

Verrassend rijke geschiedenis

Ik was het een beetje vergeten. Maar Mechelen is historisch gezien een stad om ‘u’ tegen te zeggen. Het was in de 16de eeuw zelfs bijna 30 jaar lang de hoofdstad van de Verenigde Nederlanden. Margaretha van Oostenrijk bestuurde het land vanuit haar Mechels paleis, het ‘Hof van Savoye’ (nu het Mechels gerechtshof). Haar neefje, de latere Keizer Karel, groeide hier op.

Van koningen en paleizen…

Zelfs Anna Boleyn verbleef anderhalf jaar aan het hof van Mechelen in die periode. Dat verklaart natuurlijk waarom er nog een aantal prachtige stadspaleizen in Mechelen te bewonderen zijn. De moeite! En ook de binnentuinen zijn pareltjes. Ze worden trouwens meer en meer opengesteld voor het publiek. Zoals de tuin (zeg maar: ‘park’) van de bisschop die binnenkort gedeeltelijk toegankelijk wordt. Altijd leuk om je even eigenaar van zo’n ‘hortus conclusus’ te wanen :).

• TIP 2: Bezoek het kersverse (juni 2018) stadsmuseum Hof van Busleyden als je in Mechelen aankomt. Het geeft een goed beeld van Mechelen vroeger (en nu). De modernste technieken worden gebruikt om je de geschiedenis van Mechelen te laten beleven. Evenals die van het erg mooie ‘hof’ van Busleyden. Al mijn zintuigen worden geprikkeld in de opeenvolgende vertrekken. De  bouwheer van dit pand, Hiëronymus van Busleyden was kannunik, humanist, diplomaat én opvoeder van de latere Karel V. Kon dus niet in een gewoon huisje leven. Al die internationale gasten over de vloer: Erasmus, Thomas More,… Met een stukje van de erfenis van van Busleyden stichtte Erasmus trouwens het Trilingue College in Leuven. Aan de Busleydengang. Daar konden minder kapitaalkrachtige studenten Latijn, Grieks en Hebreeuws studeren. En kunst en wetenschap beoefenen.

Craftsmanship

• TIP 3: Boek een gegidst bezoek bij Koninklijke Manufactuur De Wit. Ik kreeg er een unieke inkijk in de wereld van de wandtapijten. Als je weet dat Keizer Karel op zijn vele veldtochten steeds 96 wandtapijten meevoerde en afhankelijk van de gasten andere tapijten liet ophangen (historische, bijbelse, frivole taferelen), dan snap je dat het weven van zulke tapijten big business was. De Wit startte dit terug op in 1889.  Hij leerde het ambacht. Daarna begon hij een familiebedrijf. Gespecialiseerd in het weven, aankopen, verkopen en herstellen van wandtapijten.

Nu is dit één van de weinige plekken waar het ambacht nog uitgeoefend wordt. Manufactuur De Wit is wereldleider wat betreft het reinigen en restaureren van historische wandtapijten. Zelfs het Louvre stuurt zijn wandtapijten naar Mechelen. Om ze via een uniek procédé te laten schoonmaken. Ook omwille van het historische gebouw is Manufactuur De Wit een aanrader. Het bedrijf huist in de Refugie van de abdij van Tongerlo. Knap, zowel binnen als buiten. En in de renaissancetuin vind je de planten die ook op de wandtapijten voorkomen.

Overblijfselen van een middeleeuwse stad

• TIP 4:  Niet zo ver van de Manufactuur ontdek je het Groot en Klein Begijnhof. Altijd prettig om eens door te wandelen.  Er is een grote variatie in de manier waarop de huisjes gerenoveerd werden. Omdat er nu gewone Mechelaars wonen in plaats van begijnen. Verwacht dus geen samenhangend geheel zoals dat in het Groot Begijnhof van Leuven het geval is.

Visit Mechelen gaf een brochure uit met drie Mechelse wandelingen. Eentje loopt langs historische toppers en eentje door het Begijnhof. Handig!

Over historisch Mechelen kan je wel een boek schrijven. Of meerdere. De eerste spoorlijn in België liep zelfs van Brussel naar Mechelen (1835)! En Lodewijck van Beethoven, Ludwigs grootvader, was een Mechels keurvorstzanger die later naar Bonn verhuisde. Ook Vlaams dichter en schrijver Herman de Coninck was van Mechelen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Oorlogsverleden

In de twintigste eeuw speelde Mechelen ook een belangrijke, maar minder mooie rol bij een zwarte bladzijde uit de wereldgeschiedenis. De Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog.

• TIP 5: Wij bezochten de Dossinsite. Tegenover de Dossinkazerne valt een felwitte ultramoderne nieuwbouw op. Die is ontworpen door top-architect Bob Van Reeth. Het is het Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten. Bij het museum staat er een treinwagon. Schijnbaar plompverloren. Maar de kazerne was tijdens de Tweede Wereldoorlog een berucht SS-doorgangskamp. Hier werden bijna 26.000 mensen verzameld en per trein naar de ‘werkkampen’ in Duitsland en Polen getransporteerd. Vooral Joden. Slechts een 1000-tal keerden terug.

Gezicht van het verleden

• De duizenden gezichten tegen de binnenmuur van het museum zijn indrukwekkend. Via video’s, objecten en documenten ben je er getuige van de vele schrijnende verhalen. Van het Joodse meisje dat trots met haar bruidegom poseert.Nadat haar vader op de dag van hun huwelijk een Jodenster op hun kledij naaide, bijvoorbeeld. De rol van het Mechelse doorgangskamp, maar ook het antisemitisme, de Duitse bezetting, de collaboratie komen in dit museum aan bod. En zetten je aan het denken. Op de bovenste verdieping liep er in 2018  een kleine maar fijne expo van de schitterende foto’s van Dan Zollman. N.B. Zollman is de Joodse fotograaf die de coverfoto maakte voor Margot Vanderstraetens bestseller ‘Mazzel Tov’.

En de kazerne?

Wij waren hier op een bloedhete dag. Na twee uur museumbezoek hadden we absoluut nood aan verfrissing!:)

Volgende keer wil ik zeker ook nog het Memoriaal in de voormalige kazerne zelf zien. De kazerne is jammer genoeg omgebouwd tot flats. Maar er zijn nog vier oorspronkelijke ruimtes bewaard. Daar worden de vele slachtoffers herdacht en herinnerd.

Bourgondisch leven: heerlijk eten en drinken

Romantische slenteren langs het water

Mechelen is ook een stad aan het water. De Dijle. En een stad aan het water heeft altijd iets extra ‘s. Niets fijner dan op een zomeravond het drijvende Dijlepad langs de oude kades van de Zout- en Haverwerf te volgen. Of op een namiddag de Lamotsite en de gezellige Vismarkt te verkennen. Of de oude vlietjes te ontdekken. Op sommige plaatsen zijn ze terug opengemaakt. Op andere plekken zijn ze gedempt. Die plekken zijn herkenbaar aan het bubbelpatroon dat is aangebracht in het wegdek. Dus nog wat water-tips in de stad:

• TIP 8: kuieren langs het Dijlepad
• TIP 9 : boottochtje op de Dijle – vertrek aan de Haverwerf

langs het Dijlepad, bij de Hoogbrug

in ere hersteld

bubbels waar ooit vlietjes waren

Uniek overnachten in een kerk

Conclusie:

Mechelencity was een fijne verrassing. Leuke stad die mij heel goed is bevallen. Zelfs al ging ik niet naar het voetbalstadion :). Of naar het Mechels Broek. Vaut le voyage!

Lees ook: 

• Op bezoek in het gloednieuwe Hof van Busleyden in een gerenoveerd historisch stadspaleis
• De mooiste wintertuin van Vlaanderen
• Een heerlijke dag in Leuven. Of twee.
• Originele en lekkere eetplekjes in Mechelen