Gente di mare… Omgeven door water, kan Italië niet anders zijn dan een land van zeelui. Het verhaal van onze vakantie aan de prachtige kust van het Gargano-schiereiland. Een combinatie van ‘grotte’ – ’trabucchi’ e ‘mare’…
Grotte e mare – de grotten en de zee
Wij verkenden een stukje van de Zuid-Italiaanse kust tijdens een ‘Tour delle grotte’ nabij het Parco Nazionale del Gargano in Puglia. Vanuit Peschici of Vieste kan je verschillende boottochten doen. Wij stonden niet direct te springen om één van deze typische toeristische uitstappen mee te maken, maar een vriend raadde ons de ‘grotte’ -tour aan. En we stelden vast dat we vanop de kronkelige kustwegen heel weinig konden zien van de woeste kalksteenkust. Dus: ticketje gekocht en ’s ochtends om 9.30u afspraak in de haven.
Het vertrek
Tot onze verbazing bleek de boot compleet ‘open’ te zijn, wat dus betekende: van 10 tot 16u onder de bloedhete zomerzon rondvaren! Gelukkig hadden we hoofdbescherming en zonnecrème voorzien, maar daar had duidelijk niet iedereen aan gedacht…En al snel vernamen we dat de eigenlijke verkenning van de kust en de ‘grotte’ ongeveer van 10 tot 12u zou duren. Tijdens de middag was er een uitgebreide zwempauze voorzien op een strandje in een baai. Om 15u zouden we daar dan opgepikt worden. Lap! Dan betaal je voor 6 uur rondvaart en blijkt dat het in de praktijk maar de helft is …Communicatie kon dus iets beter bij de ticketverkoop ; ) . (Uiteindelijk bleek het een goed idee om op het heetst van de dag verkoeling te zoeken in het water of bij een drankje in de schaduw. )
Langs de kust
De tocht loopt langs de kust van Peschici naar Matinata en terug. Het begin van de tocht verloopt zeer traag (in de zonnige hitte!) en onze (natuurlijk ééntalig Italiaanse) gids toonde zich vooral een kei in het benoemen van de zandstranden en baaien: Baia San Nicola, Baia di Manicora, Baia dei Lombardi, Baia delle Zagare,.. Daarbij extra articulerend voor de enkele niet-Italiaanssprekende buitenlanders. Wij begonnen stilaan te geloven dat we erin gelopen waren … – smerige verkoopstruc! – tot we de indrukwekkende rotsen zagen. En daarna de ene grot na de andere verkenden door er helemaal in te varen. Super!
Speedo
En op de terugweg gaat het lekker snel, full speed en jetskigewijs naar de vertrekhaven. Zon, snelheid, opspattend water en haren in de wind – meer moet dat niet zijn!
Trabucchi e mare
Een speciaal plaatsje in ons hart veroverden de trabucchi/trabucci.
Tevoren had ik er nog nooit van gehoord, laat staan ze ooit gezien. Het zijn typische constructies van de Garganokust, maar je vindt ze ook aan de Abruzzen, in een iets andere vorm.
Een trabucco is een enorme houten constructie. Die bestaat uit een platform verankerd aan de rots. Aan twee (of meer) lange armen van dit platform hangt, op een afstandje boven het water, een reuzegroot kleinmazig visnet. (de Trabocchetto).
Eeuwenoude techniek
De vistechniek, die even effectief als eenvoudig is, houdt in dat je “op zicht” vist. Je onderschept, met brede netten, de visscholen die bewegen langs de (onderwater)ravijnen van de kust. Trabucchi bevinden zich op plekken waar de zee diep genoeg is (ten minste 6 meter), en zijn gebouwd op rotspunten die meestal naar het zuidoosten of het noorden zijn georiënteerd. Zo benutten ze ook de gunstige zeestromingen.
Het netwerk wordt neergelaten in het water door een complex systeem van lieren. Tenminste twee mensen zijn er nodig om via die lieren de netten te manipuleren. Daarnaast zijn er meestal nog twee andere mensen nodig om de vissen in de gaten te houden.
Oorsprong
Volgens een aantal historici van Puglia werd de trabuccho uitgevonden door de Feniciërs. De ingenieuze vistechniek zorgde ervoor dat het mogelijk werd om onafhankelijk van de weersomstandigheden op zee te vissen. Zelfs vanop een ruwe rotsachtige kust zoals die van Gargano.
Trabucchi nu
In het Nationaal Park van Gargano worden de oude trabucchi nu bewaard, gerestaureerd en beschermd. Ze zijn het favoriete onderwerp van kunstenaars en ambachtslieden. Of van toeristen, zoals wij. Zeker als er zeeverse vis kan gegeten worden. ; )
Niets mooiers dan bij een goed glas wijn de zon te zien ondergaan bij het vreemd-buitenaardse silhouet van een trabuccho.
Het lijkt een beetje alsof je in een andere dimensie terechtgekomen bent, in een verhaal uit oeroude tijden…
Meer lezen over de lieflijkste stadjes van Puglia?
- Ostuni, de mooiste witte stad van Zuid-Italië
- Het lieflijke Polignano a Mare
- De Trulli van Alberobello
- Vakantiedorpje in de Gargano: Peschici
- Of gewoon inspiratie nodig voor een roadtrip in Puglia?
- Mijn selectie: 5 plekken met het mooiste blauw?
5 thoughts on “Grotte, trabucchi e mare: de kust van het Gargano-schiereiland (Italië)”