Harry Potter in de Schotse Highlands

Mysterieuze en mistige landschappen zijn geweldige filmlocaties. Geen wonder dus dat Schotland in heel wat films als decor figureert. Ook in de films over Harry Potter, de halfbloed tovenaarsleerling en hoofdpersoon uit de 7 turven tellende boekenserie van J.K. Rowling. Buiten de Schotse hoofdstad Edinburgh spelen ook de Highlands als filmlocatie een belangrijke rol in de Harry Potterfilms. Glen Coe kan je moeilijk vergeten (zie mijn vorige blog) maar NOG bekender is natuurlijk Glenfinnan. Daar buldert de Zweinstein Express (=de Harry Pottertrein, voor de nitwits) namelijk over het beroemde viaduct. In bijna elke Harry Potter-film komt de trein voor. Een historische stoomlocomotief rijdt nu elke dag over het Glenfinnan Viaduct. Ideaal om ons innerlijke kind te plezieren. En niet zover van Glenfinnan verschuilt zich langs dezelfde A830 nog een andere locatie uit de Harry Potter-verfilmingen. Meekijken?

Waar ligt Glenfinnan?

Je rijdt er doodleuk voorbij als je van Fort William de A830 (de enige grote weg in de buurt) volgt naar het havenstadje Mallaig. Voorzie ongeveer een uur rijden om van Fort William naar het westen te bollen en het naamplaatje van het dorp te zien opduiken.

Zweinstein Express

De spoorweg Fort William/Mallaig is een deel van de West Highland Railway Line. Bijzonder eraan is dat, naast de gewone Scotrailtreinen, er sinds 1984 ook terug een stoomtrein, de Jacobite, rijdt op dit parcours. Of in elk geval: een stoomlocomotief. Die trekt een toeristentrein door dit prachtige deel van Schotland. En alle Harry Potter-fans herkennen hier natuurlijk de Harry Potter-trein. Tickets zijn – zoals te verwachten – stevig geprijsd:  £65 per volwassene en £36 per kind (juli 2024).

Wij gingen gewoon gratis kijken naar het viaduct. En toevallig ook de Harry Potter-trein die er even later over reed. Heel leuk! Vooral als je via het wandelpad met uitzicht over Loch Shiel naar het uitzichtpunt klimt. Verwacht echter niet dat je er de enige bent. En dat geldt nog meer voor de eerste stop die je langs de weg ziet na het Glenfinnan Monument: het Glennfinnan Viewpoint. Tot onze verbazing zagen we daar een heel groot parkeerterrein waar zelfs bussen stopten om ladingen toeristen de kans te geven het viaduct te bewonderen.

Samengevat heb je dus drie opties om te genieten van de Zweinstein Express:

  1. Tast diep in je geldbeugel en koop een ticket voor de Jacobite Steamtrain. Rij zo tweemaal over het enige echte Glenfinnan Viaduct tijdens het traject Fort William/ Mallaig en weer terug. Vergeet dat enkeltje, een  heen-en-terug ticket is verplicht.
  2. Raas met een gewoon West Highland Line-ticket van Fort William naar Mallaig over hetzelfde viaduct en geniet van de schilderachtige route.
  3. Rij naar Glenfinnan, wandel naar een plek met uitzicht op het viaduct, en wacht tot de trein stampend en blazend komt aangereden. Nog beter: informeer je vooraf over de uren van de trein.

Tip: Glenfinnan Viaduct Trail

Wij reden voorbij het grote parkeerterrein, en parkeerden bij het Glenfinnan Station Museum, een charmant mini-museumpje in het oude station. Je vindt er maar een 8-tal parkeerplaatsen, dus je hebt een tikkeltje geluk nodig. Maar hier vertrekt een fraai pad tussen varens, heide en struikgewas naar een hooggelegen uitkijkplek over het viaduct. Je doet ongeveer een halfuur over de wandeling naar het uitkijkpunt en onderweg geniet je van een heerlijk panorama op Loch Shiel. Dat meer figureert als het Zweinsteinmeer (Hogwarts Great Lake), ook wel het ‘Zwarte Meer’ of het ‘Grote Meer’ genoemd in de Harry Potter-films.

Loch Shiel

Het pad is erg gevarieerd. Vlakbij het museum kruis je een riviertje en een mini-spoorweglijn, en verderop slingert de weg zich door een bos van loofbomen en dennenbomen alvorens je het uitkijkpunt over Loch Shiel bereikt. Vandaar klim en daal je verder naar het uiteindelijke doel: het geweldige uitzicht op het viaduct.

We wilden aanvankelijk gewoon het schitterende viaduct met 21 bogen zien, maar alles zat ons mee: tegen 11u zou de Jacobite langskomen, hoorden we van mede-wandelaars die hun huiswerk hadden gemaakt – we hoefden slechts een halfuurtje te wachten. Al was dat niet echt een opdracht in de fantastische omgeving nabij Loch Schiel – zelfs met laaghangende wolken.

Naarmate de tijd vorderde, dienden er zich steeds meer nieuwsgierige kijkers aan. Bij een blik naar beneden, spotten we zowaar een heuse kleine kolonne Potter-fans die zich een weg baanden van de grote parking richting viaduct om toch maar niets van het spektakel te missen.  En het moet gezegd: ook enkele wolken ‘midges’ waren van de partij.

Hij komt!

Eerlijk: van een beetje show zijn de Schotten niet vies. Eerst hoorden we het typische stampen en dreunen van de stoomtrein. Om ons heen ging iedereen rechtstaan, fotocamera in aanslag, mobieltje op stand ‘on’.  Daarna zagen we de trein in de verte naderen. Een speelgoedtreintje omgeven door een imposant groener-dan-groen landschap, leek het wel. Midden op de brug hield hij even halt om stoom af te laten – letterlijk. Geweldig zicht. Er werd flink getoeterd ‘choo-choo’ en dan zette het voertuig zich met de nodige stoomwolken,  weer in beweging – gevolgd door toch wel meer dan honderd paar ogen in de vallei en op de helling, vlakbij ons.

Het was te snel voorbij maar toch een heel fijne belevenis als je gewoon ‘on the road’ bent.

Perkamentus graf

Na wat gemanoeuvreer en het eeuwige mantra ‘LINKS rijden, rechts kijken’ in ons hoofd, zetten we onze weg daarna verder richting Mallaig. Laaghangende wolken,  heuvels in alle tinten van groen, grijsgrauwe granieten rotsen, een smalle weg en naast ons: een langgerekt zwartgroen meer.  Na een kwartiertje rijden stoppen we op een uitwijkplaats langs de kant van de weg en parkeren we op de plek waarvan we denken dat we hier Eilean na Moine moeten kunnen spotten.

Tussen de bomen door zien we het intrigerende eiland donker opduiken.

Eilean na Moine is de plek waar, in de Harry Potter-films, het wijze schoolhoofd Perkamentus (Dumbledore) is begraven. Volgens het verhaal vindt hij zijn laatste rustplaats  in the White Tomb op een eiland middenin Hogwarts Great Lake (cfr. ‘Harry Potter and the Half-Blood Prince’). Zijn toverstaf is daar samen met hem begraven, tot Voldemort die steelt. In de film ziet de omgeving er een beetje anders uit dan in het echt. Dat is niet zo verwonderlijk, want er werd wat geknipt en geplakt: niet Loch Eilt maar Loch Arkaig, dat wat groter is en niet zo ver van Loch Eilt ligt, vormt de achtergrond voor Eilean na Moine.

Miezer en mysterie

Tussen de dennenbomen door banjeren we in drassig heide- en grasland naar het meer. Nevelslierten zweven voorbij en de sombere, druipende bomen en struiken, de miezerige regen en de laaghangende wolken dragen nog meer bij tot de melancholische maar ook mysterieuze en onaardse sfeer van het meer. Alsof de geest van Perkamentus himself hier rondwaart.

Een zwakke bries stuwt de wolken voort en het licht wisselt voortdurend. We wanen ons even in een andere wereld, buiten de tijd. Magisch.

Bij Loch Eilt zijn verschillende scenes uit de Harry Potter-films opgenomen, zoals die waar Hagrid bij het meer zit steentjes te gooien na het doodvonnis van  Scheurbek/Buckbeak (‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’). Of het meer dient als achtergrond bij Zweinstein/Hogwarts in  ‘Harry Potter and the Goblet of Fireen in ‘Harry Potter and the Deathly Hallows’ deel 1 and 2 komt natuurlijk de begraafplaats van Perkamentus zelf in beeld als  Voldemort Perkamentus’ graf opent om de toverstaf te stelen.

De dramatische omgeving, de onaardse stilte van het meer,  het sierlijke kleine eiland, …ze maakten in elk geval een onuitwisbare indruk op ons.  Of waren het gewoon de weersomstandigheden die van deze kleine tussenstop langs de A830 een buitengewone ervaring maakten?

Ook leuk om te lezen:

6 thoughts on “Harry Potter in de Schotse Highlands

Altijd fijn om je reactie te lezen: