Romantische uitspraak van Yves Saint Laurent. Of net heel nuchter?…Wij wilden wel eens zien welke kleren hij en andere couturiers in gedachten hadden om de minder gelukkige vrouwen te troosten :).
Als verjaardagscadeau voor mijn moeder trokken we met ons viertjes (vier zussen) met de jarige een namiddag naar het Modemuseum in Hasselt. Om er de expo ‘Haute-à-Porter’ te bewonderen.
En omdat de trein altijd een beetje reizen is, lieten we de auto gewoon thuis.
Nadat mijn jongste zus zich ook bij ons had gevoegd, diende Hasselt zich al snel aan, stralend in de zon. Zomers wandelingetje naar de Gasthuisstraat en dan…
deze imposante opstelling, die ons verwelkomde in de centrale hal van het Modemuseum. Ronkende namen en overdadige stoffen wolkten ons al onmiddellijk tegemoet. De ‘oh’s en ‘ah’s waren niet van de lucht.
Mijn moeder naaide in onze kindertijd vaak kleren voor ons, en zelf maakte ik later ook wel eens iets – dankzij Burda. Maar zelfs een leek kon zien dat je de hier geshowde stukken niet zomaar op een half dagje in elkaar flanst. ?
Ook bij de vitrines met accessoires gaven we onze ogen goed de kost!
Crinoline, volume, drapages… Prinsessendromen welden in ons op bij het zien van al die uitbundige luxe!
Soms ging het om vreemd buitenissige creaties, barok, overdadig rijkelijk,… Andere ontwerpen waren dan weer heel strak, sober en gestileerd. En regelmatig was er zelfs iets draagbaars bij.
Want de expo zoomt in op de invloed van de haute couture op de hedendaagse mode. Je ziet hoe het unieke en dure maatwerk van de haute couture de prêt-à-porter beïnvloedt, en omgekeerd.
Dat gebeurt niet alleen aan de hand van kledingstukken, maar ook met video, muziek en modefoto’s. Die natuurlijk ook volop onze aandacht kregen!
Ik denk dat we toch wel tot de top vijf van meest geïnteresseerde bezoekers konden gerekend worden ;).
Tussendoor werd er wat bijgepraat. Over de tijd toen meisjes nog van jongs af aan een corset moesten dragen. Of over de breed uitwaaierende rokken van het Diorsilhouet in de fifties. Of de fabelachtige feesttenues van mijn moeder in de sixties. En natuurlijk werd er vergeleken, gekeurd, gekozen, gedroomd… Ook al valt er over smaken en kleuren niet te twisten, toch was er vaak overeenstemming over wat er nu mooi of lelijk was. Je komt tenslotte uit hetzelfde nest, hé. En dan gebeurt het wel eens dat je onafhankelijk van elkaar hetzelfde kledingstuk koopt. Of dezelfde badkamertegeltjes :)!
Na nog wat rondsnuisteren in de mini-museumshop trokken we via de Hasseltse winkelstraten naar een gezellig terrasje in de zon. Voor een smakelijke afsluiter van een ontspannen moeder-dochters-namiddag. En tijdens de terugreis tuimelden in ons hoofd de meest welluidende en exotische namen over elkaar heen: Margiela, Gaultier, Lacroix, Schiaparelli, Demeulemeester, Galliano, Van Noten, Ackermann, Gucci, Yamamoto, Lanvin, Chanel, Prada…namen als prachtige jurken…
NB. Dit is het laatste weekend van de expo. Haast je ernaartoe!
Fashion is art, zover is (nogmaals) duidelijk. Die ballerinavariant van Louboutin, geweldig toch 🙂
Zalig,hè??!
Schoon!!
Hadden we een gelijkaardig idee. Jij naar Hasselt, ik in omgekeerde richting naar Brussel. Wat fijn dat je dat met de mama en de zussen kan doen.