Een weelde aan herfstkleuren en landschappen, de warme stralen van de nazomerzon en de torens van Doornroosje ’s kasteel tussen de bomen, … wat wil je nog meer? Dat is in elk geval waarvan wij genoten tijdens onze herfstwandeling bij Furfooz. Het minuscule dorpje met de vreemde naam ligt even ten zuiden van Dinant, goed verstopt tussen de plooien van de Condroz-hellingen. In een prachtig decor dat smaakt naar meer. Een heerlijke plek voor wie houdt van glooiende landschappen en gevarieerde staproutes. Wij checkten er een bescheiden maar deugddoende 7 kilometer-wandeling. Helemaal bewegwijzerd. Of toch min of meer. Vijf redenen om deze wandeling te bookmarken.
Inhoud
Alles is gekleurd
“Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is ” schreef Karel Schippers al. Eén blik op de beboste Ardeense herfstbossen in Furfooz en je kan niet anders dan Schippers gelijk geven. Je hoeft zelfs niet goed uit je doppen te kijken, ook het kleinste kind valt hier als een blok voor het visueel feest dat de herfst in deze streek voor je ogen tovert. Denk daar nog een dosis najaarszon bij, en het is hier zalig door de bossen hossen.
Al kan ik me voorstellen dat het klaterend geluid van het beekje Ri des Forges en het wuivend groene loof boven je hoofd ook in de zomer een verademing is, terwijl op de akkers in de buurt het koren goudgeel staat te rijpen. Of in de winter: de stille betovering van de bijna eindeloze velden overdekt met sneeuw, het klauteren langs witbesneeuwde bospaden, het plotse neerploffen van smeltend ijs, een haas die verschrikt de benen neemt als je nadert… Kortom: wij wandelden hier in de herfst, maar noteer deze route maar voor alle seizoenen. De Condroz op zijn mooist.
Panoramische uitzichten
Onderweg naar ‘Dardennen’ ging het al van ‘Oooh!’ en ‘Aaah’ op de passagierszit waar ondergetekende zich bevond. Geef mij een panoramisch uitzicht en ik ben gelukkig. Dat was dus al het geval in het landelijke Waals-Brabant. Denk: Gottechain, Grez Doiceau, Roux-Miroir, Mélin… Het lappendeken van donkere versgeploegde akkers, afgewisseld met stroken knalgeel koolzaad, felgroene wintertarwe of roestkleurige zomerheide is zo bekoorlijk. Je geraakt er niet op uitgekeken. Onderweg gaf ik mijn ogen dus al uitgebreid de kost.
Eén keer Dinant voorbij werden we opnieuw verwelkomd door een innemende bucolische omgeving. Het leisteen-grijze minidorpje Furfooz telt amper tweehonderd inwoners en lijkt schuin tegen de helling te kleven.
Als we vertrekken bij het kerkje, bergop richting Rue du Monchon, worden we na enkele minuten al getrakteerd op adembenemende vergezichten. De golvende donkere akkers, afgezoomd met (nog) groene bermen, een oeroude boom die het landschap (en de weg) markeert, oranje-geel-roestkleurige bossen in de verte en de diepte. Prachtig! En in die weidse omgeving kan het natuurlijk al eens gebeuren dat je een wegwijzertje uit het oog verliest. Maar hier wandel je met plezier een paar meter om – zo lang het geen kilometers worden natuurlijk. Voor alle duidelijkheid: volg de gele driehoekjes voor deze route, of de wit/rode GR tekens. In geval van twijfel: stap gewoon rechtdoor. Je zit hier nog niet zo geïsoleerd dat je kilometers onderweg bent zonder een straat tegen te komen.
Afwisseling
Het prettigst aan deze wandeling bij Furfooz is de fijne afwisseling die ze biedt. En dat geldt op vele vlakken: de wisselende uitzichten, de variërende ondergrond (van asfalt over landwegen tot modder – zeker bij regen!) , het boeiende reliëf met zijn up- en downs.
Hoogvlaktes en bossige rivieroevers
We startten middenin het dal, klommen naar de glooiingen van de velden op het hoogplateau, daalden af naar de kleurrijke bossen, volgden een stukje een doodgewone straat en ontwaarden vervolgens de blinkende torens van een sprookjeskasteel tussen de boomkruinen. Daarna kwam er een (te lang – 1km? ) minder interessant stuk langs een weg met wel wat verkeer af en toe. Gelukkig kabbelde naast ons het beekje Ri des Forges, dat zich meanderend een weg zoekt naar de Lesse. En even verderop doken we over een bruggetje terug het bos in, voor een stevige klim, op een stenig pad. Om weer op de lieflijkste plekjes tussen de bomen terecht te komen.
Van kronkelende bospaden tot stenige hellingen
Niet alleen het uitzicht, en wat er tijdens de tocht te beleven valt, is afwisselend. Ook de ondergrond en de hellingsgraad variëren voortdurend, maar dat had je al door. Van ordinaire straatwegen over karresporen tussen de velden, van modderpaden tot kronkelende boswegeltjes en steile stenige hellingen: het is er allemaal. En dat maakt het des te boeiender. Al zit zoals gewoonlijk de angel in het laatste stukje: van bij de Ri des Forges is het een pittige klim naar het plateau boven Furfooz. Maar wie snakt naar een panoramisch uitzicht, moet er iets voor over hebben, niet? Gelukkig is het geen al te lange wandeling: met 7 km ben je rond en er is geen moment dat je je verveelt.
Het kasteel van Vêves
Verrassend is ook het prachtige slot dat zich onderweg verbergt tussen de bomen. Hoe sfeervol doemt het silhouet van de zonbeschenen torens op tussen de bomen in herfsttooi. Door het warme namiddaglicht lijkt het kasteel wel in een gouden gloed te staan. De oorspronkelijke versterkte burcht dateert uit de 12de eeuw en is nog steeds in handen van de familie de Liedekerke de Beaufort. Het is één van de weinige Belgische kastelen die al meer dan 900 jaar in handen zijn van dezelfde familie. Daar valt zeker wel meer dan één boek over te schrijven!
De middeleeuwse kantelen van de vesting zijn al eeuwen vervangen door punttorens, er is hier flink wat verbouwd in de loop der tijden maar wat een beauty is het kasteel zelfs vandaag nog. Het is bovendien beroemd om zijn unieke houten middeleeuwse galerij op de binnenkoer. Alleen: op dit moment zitten we in een lockdown. Dus: niets hout, niets gaanderijen. Het kasteel is potdicht. Covid-maatregelen, weetjewel. Maar het exterieur maakt ook al veel goed. Om te onthouden voor een volgende keer. In andere tijden.
Terug bij het begin
De wandeling begint en eindigt in het dorpje Furzooz, je wandelt dus in een lus. Na de stevige klim op het einde wacht er een strategisch geplaatst bankje bij een oude linde, temidden van de velden. Daar is het heerlijk alles overschouwen. En mijmeren over stil geluk.
De afdaling naar het vredige dorpje loopt daarna als vanzelf. Bij de grijze leistenen huizen wacht de auto. Moe maar tevreden trekken we huiswaarts.
Praktische info:
De beschrijving van deze route vind je op verschillende plekken online, onder andere bij routeyou. com. En er bestaan heel wat varianten. Zoals de twee-kastelen-route van 15 km bijvoorbeeld. Of een lange wandeling door het prachtige Parc de Furfooz. Maar voor wie iets minder ambitieus is, is deze heerlijke herfstwandeling al een geschikte smaakmaker. Wij komen in elk geval nog terug!
Ook leuk om te lezen:
Ziet er inderdaad heerlijk uit
Die zonovergoten herfstdagen… en dan nog een mooi uitzicht… fantastisch!
Mooi daar hè. Toen wij er enkele jaren geleden waren, lag het kasteel te slapen in de mist.
Ongelooflijk sfeervol! In de mist moet het nog sprookjesachtiger zijn!
we genieten mee, zo enthousiast beschreven dat we het voor ons zien. Het is een dubbel genot : de natuur en de literaire beschrijving. danke . we wensen je veel ontdekkingen.Furfooz maakt mij 62 jaar jonger : op schooluitstap
Het was ook echt een mooie dag. Dat herfstlicht, de kleuren, het landschap: prachtig!
En: leve de schooluitstappen ;)!
Geweldig mooi!
Dankjewel voor de fijne uitstap! <3
Prachtig! Wat zou ik dit ook graag doen! Voorlopig zit het er echter niet in. Je doet me dromen…
Dromen mag ;)! En deze situatie is niet eindeloos. Een uitstap om nog even te koesteren en te bewaren dus. En ondertussen: op verkenning in eigen land. Goede moed, het komt goed!
Ziet er prachtig uit!
Ik heb er echt van genoten. Niet te ver, niet te lang en toch vol afwisseling. Heerlijk!