Soms draaien dingen totaal anders uit dan je verwacht. Op reis gebeurt dat wel meer. Zoals bij het begin van onze Florida roadtrip. Toen we het Kennedy Space Center gingen bezoeken.
De planning
- Familiereünie met de oudste zoon die in Philadelphia woont bij de aankomst ‘s avonds om 19:30u in Orlando International Airport
- Huurauto ophalen en overnachten in het hotel in Titusville, vlakbij Kennedy Space Center
- ‘s Ochtends om 9:00u vertrekken naar Cape Canaveral om onmiddellijk de rondrit langs de lanceerplatformen te doen
- Daarna: de highlights van het uitgestrekte domein in sneltempo bezoeken
- Ten laatste om 16:00u diezelfde dag de 500 km lange rit naar de Gulf Coast (West Florida) aanvatten. Eindpunt Sanibel Island.
De realiteit
- De vlucht van onze zoon uit Philadelphia was geschrapt, hij zou pas de volgende ochtend een nieuwe vlucht hebben en rond 9:00 u landen in Orlando. Daaag familiereünie op dag 1!
- Na de lange vlucht was het uitkijken naar de rust van het hotel nabij Titusville. Maar zowat iedereen leek bij ‘ons’ autoverhuurbedrijf een auto gereserveerd te hebben. Na anderhalf uur aanschuiven kropen we helemaal murw in de Jeep Cherokee. Die – zoals de meeste auto’s in de States- een automatische versnellingspook bleek te hebben. Na wat gesukkel en geknoei vertrokken we met horten en stoten rond 22u uit het drukke, nachtelijke Orlando. Zonder onze ‘Amerikaanse’ zoon.
Wegmotels
Onderweg was het zoeken om de GPS aan de praat te krijgen (geen miles maar kilometers, geen Engels maar Nederlands). En uiteindelijk arriveerden we bij het hotel. Dat leek in het donker echt op één van die gore aftandse Amerikaanse wegmotels. Oordeel zelf hieronder. Maar de palmbomen maakten veel goed ;). Florida-life!
We waren te moe om er ons druk over te maken. En ’s ochtends bleek het ontbijt wel mee te vallen: zoet, zout en pikant door elkaar, maar stevig.
Afspraak met vertraging
Bleef er alleen nog de kwestie van de ‘verloren zoon’ die in Titusville moest geraken. Die was ondertussen op Orlando Airport geland. Het leek ons echter beter om rechtstreeks in het Visitor’s Center van het Kennedy Space Center af te spreken. Vijf minuutjes van ons hotel. En er was een rechtstreekse Greyhound-verbinding vanaf Orlando Airport. We zouden dan wat later starten met ons bezoek, maar niet getreurd. Prioriteit was dat we samen waren alvorens de rit naar de Gulfcoast aan de andere kant van Florida aan te vatten. Anders moest de zoon van Orlando nog bijkomend een vlucht naar Fort Meyers boeken. Waar we ook maar één dag bleven. Dus met wat pech opnieuw een risico op een gemiste afspraak. Maar zo gezegd, zo gedaan.
Bezoek aan het Kennedy Space Center? Plus raketlancering!
Dus rustig ontbijten. Tot iemand ons vroeg of we ook speciaal gekomen waren voor de lancering. Lancering? Bleek dat er die dag op Cape Canaveral een satellietlancering zou doorgaan met een Falcon 9. Iets wat maar enkele keren per jaar gebeurt. Een heus evenement dus. Onze aanvankelijke ‘hoera’ bevroor echter op onze lippen. Wat betekende dit voor het verkeer ernaartoe? Conclusie: onmiddellijk uitchecken en naar de auto. Maar … te laat!
Slakkegang naar het Kennedy Space Center
We deden twee uur over de 5 km naar het Space Center. En schoven daarna nog een halfuur op het parkeerterrein aan. Want dit hadden de plaatselijke bewoners nog nooit meegemaakt. Een massale opkomst uit heel Amerika. En in die massa Amerikanen: drie Belgen…:)
Met nummer vier probeerden we ondertussen contact te maken. Om te melden dat we ‘wat later’ zouden zijn. Maar Cape Canaveral is ook militair gebied. Trump’s Space Force, weetjewel. Dat houdt in: gsm- en internetverkeer is in een straal van enkele kilometers onmogelijk. Geblokkeerd. Voor het geval we militaire geheimen zouden afluisteren. Dus: op goed geluk verder aangeschoven. En hopen dat de Greyhound ook ooit in het Space Center zou aankomen. 🙂
Familie-reünie
Bleek dat die ook in de file had gestaan. En als bij wonder wachtte er iemand op ons bij de ticketmachines. Jeejj!
Na de fijne hereniging, was het tijd om op de klok te kijken: 13.00u …en om 16.00u vertrekken? Niet erg realistisch. Tenzij we focusten op wat we echt wilden zien. Want het Kennedy Space Center leek eigenlijk op één groot (druk) pretpark. En overal stonden mensen aan te schuiven.
Naar de lanceerplatformen
Ik had het me wel anders voorgesteld! Maar niet getreurd, we besloten om alleen de bustocht naar de Saturn V-lanceerplatformen te maken. Was ons tevoren door iedereen aangeraden als een must. Dus: naar de rij om aan te schuiven voor de bus. Terwijl we langzaamaan in de loden hitte vorderden, werd er omgeroepen dat er die dag nog maar enkele bussen zouden rijden. Omwille van de lancering om 16:30u. Schietgebedje dat er nog een bus voor ons zou komen!
Even wachten
Anderhalf uur later raakten we op het nippertje op een bus. Die vertrok niet onmiddellijk. Er was discussie. De gids liet weten dat de tocht uitzonderlijk zou ingekort worden. Want er was een lancering. En het nagebouwde controlecentrum zouden we niet kunnen bezoeken. Want er was … ! Na opnieuw discussies met mensen van onze groep: de bus zou toch een langere rit maken. Hoera!
Zo zagen we het gebouw waar de raketten worden samengesteld (VAB). Langs de buitenkant. En reden we door kale vlaktes. Ook keken we naar een promofilmpje voor de NASA op de TV-schermpjes in de bus. En mochten we uitstappen bij de lanceerplatformen. Om naar de tribunes te gaan.
Ook hier weer : tribunes.
Op tijd terug?
Toen we vroegen wanneer de bus zou komen om ons terug te brengen naar het Visitor’s Center (en onze auto), klonk het laconiek: ‘na de lancering’! We waren dus net van de laatste bus afgestapt. Kleine rekensommetjes tolden door onze hoofden. Gezien wij om 16:00u wilden vertrekken om nog 500 km door Florida te gaan cruisen, gezien de lancering om 16:30u was , gezien de massa mensen die zich daarna zou verplaatsen,… zat er niets anders op dan snel terug op de bus te springen die rechtsomkeer maakte naar het center. We zwaaiden nog gelaten naar de tribunes bij de lanceerplatformen…
Aangekomen in het Visitor Center, was het afwegen of we nog zouden blijven tot de lancering. Al bij al toch uniek om dit te kunnen meemaken. Maar de klok tikte.
Besluit: nog even iets meepikken van de Astronaut Hall of Fame, de Nasa Space Telescopes, de live-show over de reis naar Mars, of naar het IMAX theater om een 3D-film over de NASA te bekijken. Maar waar we ook naartoe gingen, dit was het resultaat:
Pretparkallures
Overal dezelfde Plopsaland-drukte. Geen beginnen aan. Uiteindelijk hebben we gewoon een uurtje over het terrein rondgewandeld. Naar de dummy’s van de raketten gekeken. Een foto genomen in de cabine van de shuttle. Aangeschoven om een flesje water te kopen. En daarna om naar het toilet te gaan.
Tot slot installeerden we ons op het parkeerterrein. Kwestie van bij de eerste vertrekkers te zijn na de launch. Daar hadden enkele medebezoekers zich al gepositioneerd op het dak van hun auto of camper. Mobieltje in de aanslag. Heerlijk rustig. Uitstekend uitzicht.
Raketlancering bij het Kennedy Space Center
En dan was het eindelijk zover! Ondanks de wind en de donkere wolken en het beperkte tijdsslot dat er was om de raket te lanceren, zagen we plots toch een vuurbal door de lucht schieten. Pas daarna kwam het donderend geraas. En de witte rookpluim die stilaan vervaagde.
En ik bedacht wat een ongelooflijk avontuur zo’n lancering toch is. Wat een staaltje van menselijk kunnen en kennen. En van roekeloosheid. En moed.
Respect voor alle ruimtevaarders ook. Hun verhaal gaat nog een stapje verder dan een satellietlancering!
On the road again
En daarna? Tja, dat kan je al raden.
Vergeleken met een ruimtevlucht viel het nog mee. We kwamen uiteindelijk voor middernacht op Sanibel Island aan de Gulfcoast aan.
Moraal: check altijd eerst of er een lancering op het programma staat voor je dure tickets koopt voor het Kennedy Space Center ?! (En als dit het geval is, ga niet. Installeer je met je picknick op één van nabije stranden. Geniet daar van de lancering. In plaats van het Kennedy Space Center te bezoeken. Lijkt me een goed idee!)
NB.Meer tips voor Florida?
- Check onze reisroute.
- 5 niet te missen belevenissen in Florida
- Ontdek vanuit een airboat de mangrovebossen van de Everglades
- Voel de Caraïben in Key West en de Overseas Highway
- Ga mee wildlife spotten in Key Largo
- 8 leuke tips voor Miami.
Het Kennedy Space Center op Cape Canaveral in Orlando (Florida) is dagelijks te bezoeken van 9 tot 18:00u. Je kan tickets on line reserveren, maar dit hoeft niet echt. Tenzij je een speciaal event wil meemaken zoals een ontmoeting met een astronaut of de shuttle launch experience.
Wat een gedoe! Maar als jullie er zo vrolijk bij bleven als op de foto’s, was het toch allemaal de moeite waard. 😉
?Flexibiliteit op reis !
Haha jeetje wat een gedoe! Wel heel gaaf dat jullie de lancering toch nog hebben gezien.
Ja ongelooflijk, hè. Dat is er weer eentje om nooit te vergeten :)!
Tjonge wat een verhaal / reis. En maar denken wat nu te doen. De juiste beslissing nemen want je komt er waarschijnlijk nooit meer en dit was wel uniek. Achteraf is het een mooi verhaal en goed mee gemaakt te hebben. Super ?
Klopt 😀 – de spannendste dingen op het moment zelf zorgen achteraf vaak voor leuke verhalen 🙂
Complimenten voor je positieve houding, toen alles anders ging dan je had verwacht!
Reizen leert je om flexibel te zijn ? en na regen komt zonneschijn !
Leuk om te lezen wat je hebt meegemaakt. Ben benieuwd naar de rest. Wel lang reizen en wachten. En wat heb je knappe zoons.
Was een heel gedoe hè ! En dankjewel ??!
Wat een ervaring! Hele goeie tips om over na te denken… Hopelijk hou je de mooiste herinneringen vast, want die zijn er zeker ook!
Absoluut! Uiteindelijk hebben we een onvergetelijke roadtrip in het mooie Florida beleefd!
Niet zo leuk als alles niet meteen loopt zoals gepland, maar als je uiteindelijk nog een leuke dag hebt gehad dan is dat allemaal vergeten 🙂
Helemaal waar! En nog een leuk verhaal om achteraf op te halen?!
Ik word altijd echt gek als het niet loopt als gepland. Goed hoe jij ermee om ging!
Het was onze eerste vakantiedag – kwestie van hem niet te laten verknoeien ;)!