Licht in donkere dagen (Leuven)

De donkerste dagen van het jaar. Midwinter. Kaarsen in huis, lichtjes op straat en … een lichtparcours in Leuven. Om de somberheid op afstand te houden. Het duister te verjagen. En de winter door te komen. Een wandeling langs kunstig licht. In drie Leuvense kerken. (Un)Holy Light.

Licht in de Sint-Michielskerk

Ik begin aan de Sint-Michielskerk, één van de 7 wonderen van Leuven. ‘Het altaar buiten de kerk’. Dat verwijst naar de imposante barokgevel die hoog oprijst op de heuvel in de naamsestraat.

De flakkerende tuinkaarsen bij de ingang van de kerk lokken me naar binnen. Evenals de bevreemdende soundscape. Gefascineerd staar ik even later naar de bijna buitenaardse lichtstraal die van het dak tot op de typische wit/zwartgeblokte marmeren vloer reikt. De rook maakt het geheel nog geheimzinniger. Evenals de andere bezoekers, die als schimmen hier en daar opduiken. We staren met z’n allen gebiologeerd naar de subtiel veranderende lichtstraal. Geen betere plek dan deze kerk voor dit (schijnbaar?) eenvoudige maar boeiende lichtkunstwerk van Club Efemeer. Een magische winternacht-ervaring…

Licht in de Sint-Antoniuskapel

Daarna steek ik de straat over om in het donker de berg af te wandelen naar het Damiaanplein. Ook de deur van de St. Antoniuskapel staat wagenwijd open. Zo indrukwekkend als de eerste installatie kan het niet meer worden, denk ik bij mezelf. Maar opnieuw doet het contrast tussen duister en licht zijn werk. De langzame wenteling van de nu eens verlichte, dan weer totaal donkere reusachtige band met LED-lichtjes betovert: ik kijk gefascineerd toe. En kan wel blijven kijken. Hoe het licht overvloedig ruimte en object zichtbaar maakt, delen verhult, verbergt, slechts een stukje van een schijf suggereert. Een frêle stralend randje dat toch weer het donker overwint. Ik denk aan een nacht vol maanlicht, een wolk met een gouden randje, een gong in een tempel. Hoe krachtig en bepalend kan licht zijn?

Licht in de kapel van het Zwartzustersklooster

Tot slot fiets ik via de Schapenstraat naar het Zwartzustersklooster. De kapel vlakbij het eeuwenoude Groot Begijnhof ligt sowieso in een sfeervolle historische hoek van Leuven.

Als ik binnenga, is de ‘performance’ net afgelopen. Alles is donker. Hier en daar beweegt iemand in het duister. Zacht hoog gezang weerklinkt plots. Scherpe witte lichtstralen doorsnijden de duisternis. Fel schitteren de glitterbollen die snel en afwisselend belicht worden. Ze toveren een weelde aan reflecties op plafond en muren. Met open mond staar ik ernaar. De scènewissels zijn snel en heftig en voor ik het weet is de lichtshow afgelopen.

Kunstig, maar geef mij toch maar de sacrale sfeer van de minimalistische installatie van Club Efemeer. Vreemd genoeg ben ik de visuele toeters en bellen sneller beu dan die ene fascinerende lichtkolom. Later lees ik dat de installatie in de Zwartzusterskapel een hommage is aan de film The Fifth Element (1997, Luc Besson).  Dat verklaart al veel.

Peinzend maar tevreden rij ik terug naar de Grote Markt. Om daar nog even van het magistraal verlichte gotische stadhuis en Tafelrond te genieten.

En van een warme Brusselse wafel.

En ik denk aan ‘Licht’ van Rutger Kopland:

 

Vanavond zou ik dingen willen zeggen

terwijl er eigenlijk geen dingen voor zijn

 

zoiets als licht- willen uitleggen

wat licht is voor de dood

ons meeneemt in de nacht

 

de nacht in terwijl ik ons

probeer terug te denken naar

elkaar vanavond-

 

maar zie de glazen in onze handen

tot de randen gevuld gevuld met licht

 

Een fijn en licht Kerstfeest voor jullie allemaal!

Van harte,

Ann

NB Het lichtparcours is nog één keer te bewonderen:  op zaterdag 21 december van 18 tot 21 uur (gratis).

Met dank aan Mieke voor de tip :).

Nog meer verhalen over Leuven:

• De geheimen van de Keizersberg
• Over een blinde hertog, zijn kasteel en de Arenbergs in Leuven
• Het verhaal van Starbrook Airlines: luchtvaart, kunst, design… en chocolade
• Meesterlijke chocolade van Demeestere