Het eind van de wereld. Daar lijken we wel aanbeland. De smalle -en trage- baan met 1 rijvak die we al zo’n 10 mijl volgen naar Neist Point, loopt dood. Auto’s en campers staan kop-staart-gewijs achter elkaar op een uitwijkstrook langs de kant van de weg. Bezoekers die net als wij het meest westelijke punt van het Schotse eiland Skye met zijn mythische vuurtoren willen bezoeken, strekken de benen. De rit van Dunvegan Castle via Colbost naar het afgelegen Neist Point Lighthouse was al adembenemend mooi. Benieuwd naar de beroemde vuurtoren op deze ruige Schotse klif!
Inhoud
Langs trage wegen
Meeuwen krijsen rond onze hoofden als we uitstappen, de witte vlekjes op het groen rondom ons blijken als we dichterbij komen, schapen te zijn. Niet dat ons dat verwondert. De hele weg hiernaartoe was het al opletten geblazen voor brutale of net makke vierpoters die er de voorkeur aan gaven om langs – of nog liever op – de smalle weg een tukje te doen. Niet alleen schapen trouwens, ook koeien dwalen hier vrij rond. Zo veel ruimte is er hier, in ‘Duirinish’, het noordwestelijk schiereiland van Skye. Het gehucht Waterstein en een vijftal kleine boerderijen uit de buurt hebben in dit hele gebied ‘graasrecht’.
En zo weinig huizen -laat staan: dorpen- zijn er! Dat betekent ook: geen spatje lichtvervuiling ’s nachts. Niet zo vreemd dus dat je hier af en toe – ook in juli en augustus – het noorderlicht kan zien. Skye ligt ook noordelijker dan je zou denken: noordelijker dan Ierland en alleen de Buiten-Hebriden scheiden het eiland van de Atlantische oceaan en Ijsland.
Van de hoofdstad Portree (ong. 50 km) is het een dik uur rijden naar Neist Point. Vanaf het nabijgelegen Dunvegan Castle (18km) doe je er 40 minuten over. Dat heeft alles te maken met de smalle ‘single track road’ tijdens dit laatste deel van de route natuurlijk, waarop maar één auto tegelijk door kan. En met de aanminnige viervoeters onderweg.
Maar wat een waanzinnig mooi landschap bewonder je ondertussen! Loch Dunvegan snijdt diep in dit meest westelijke deel van Skye en het levendige groen van jong veengras en heide steekt fel af tegen het zachte blauw van het meer. Leisteenblauwe wolken jagen driftig hun witte watten soortgenoten achterna boven het betoverende natuurschoon. Hier en daar duikt een veeg helderblauw tevoorschijn in de voortdurend veranderende lucht. En plots overgiet de zon het hele gebied met heldere kleuren die de zachte grijstinten doen vervliegen.
Adembenemende wandeling
Als we onze eerste stappen zetten op het pad naar Neist Point, proeven we al de zilte smaak van de zee op onze lippen, terwijl het geblaat van een enkel schaap vervliegt in de wind. Onze auto staat langs de kant van de weg, want we zijn ondertussen vertrouwd met de beperkte parkeervoorzieningen in Schotland. Voor ons loopt de weg tot bij een oud gebouwtje dat één of andere onverlaat daar rond de jaren 2000 neerpootte om er tol te heffen op de toegang naar de kliffen van Neist Point. Daar werd door de lokale gemeenschap echter snel korte metten mee gemaakt.
Bij onze eerste stappen op het pad naar Neist Point, voelen we een rilling van opwinding langs onze ruggengraat kruipen: zullen we eindelijk de vuurtoren zien?
Om ons heen rijzen ruige kliffen op uit het zwartblauwe water van The Little Minch. Zeevogels kwetteren luid en scheren rakelings over het wateroppervlak. Het verharde pad daalt sterk, maar is goed te doen qua ondergrond. Er zijn traptreden waar het echt té steil wordt en er is zelfs een reling. De route is heel duidelijk en strekt zich ver voor ons uit. Of toch niet? Tot mijn verbijstering zien we de mooiste panorama’s om ons heen, maar nergens is er een vuurtoren te bekennen. Zijn we dan op het verkeerde pad?
Net voor een nieuwe afdaling krijgen we dan toch de vuurtoren in zicht. Oef!
We volgen het verharde pad en genieten van spectaculaire vergezichten en talloze jan-van-genten die als pijlen in de golven duiken, op zoek naar vis. De geur van zout en zeewier vult de lucht. Het geluid van de golven die tegen de rotsen slaan, omringt ons. In de verte zien we de witte, met gele randen afgezette vuurtoren statig tegen de grijze lucht afsteken. Hij torent op zijn klif 60 meter boven de golven uit en wordt omgeven door grillig gevormde basaltformaties. Neist Point Lighthouse is, net als veel andere Schotse vuurtorens, een ontwerp van David A. Stevenson, neef van de beroemde schrijver Robert L. Stevenson (1850-1894). De avonturenroman ‘Schatteneiland'(1883) is van zijn hand.
Ondertussen is het laat in de namiddag en de zon breekt nu echt door… we krijgen een spectaculair en schitterend uitzicht over de vuurtoren. De rustig kabbelende golven op de achtergrond lijken wel van zilver. Wat een cadeau!
Bij felle wind of mist – toevallig wel vaker voorkomend op Skye, ’the Misty Isle’ – kan je dit bezoekje echter wel vergeten.
Een keer bij de vuurtoren is er geen pad meer en we beklimmen één van de hoge kliffen waar het ene na het andere indrukwekkende panorama zich voor onze ogen ontvouwt. In de verte zet een schip koers naar een van de Buiten-Hebriden.
Speelterrein van de reuzen
Onder de vuurtoren en op het strandje rijzen de stoere basaltrotsen op uit het water. Miljoenen jaren geleden gevormd uit lava. Het licht duikelt over de kliffen en tovert het scherpe groen, gitzwart en grijs om naar warm tabakskleurig bruin. Een onvergetelijk schouwspel! Dit moet toch wel een van de bijzonderste natuurplekken van Europa zijn.
Een mythische plek als deze vormt de perfecte voedingsbodem voor heel wat verhalen en legendes. Zo zouden de basaltrotsen onder water een verborgen weg vormen van Skye (Schotland) naar Ierland, die als de beroemde Giant’s Causeway daar weer boven water komt. Wie die weg aanlegde? Dat kunnen alleen maar reuzen geweest zijn, toch?
Er zijn twee versies van het verhaal. Een bloederige en een romantische. De eerste vertelt over twee elkaar bekampende reuzen. De Schotse gigant Benandonner won het, toen hij het stapstenen pad vernietigde dat zijn Ierse belager, Finn McCool, in de zee tussen Ierland naar Schotland had aangelegd. Daarnaast is er het tragische verhaal van de Ierse reus die verliefd werd op een Schots meisje, maar het water was veel te diep. Mede dankzij zijn boosaardige moeder-toverkol. Elke dag bouwde hij aan de weg naar zijn geliefde, maar ’s nachts vernietigde de heks telkens weer zijn werk. Uiteindelijk zwoegde hij ook ’s nachts verder maar stierf van uitputting tegen de ochtend toen het werk bijna voltooid was…
De geschiedenis van Neist Point Lighthouse
De vuurtoren van Neist Point is al sinds november 1909 in werking. In tijden zonder radar, gaven zijn lichtsignalen aan dat er land in zicht was. Hij schijnt dus al meer dan een eeuw onafgebroken over de gevaarlijke kliffen van de Schotse westkust. In 1910 werd er een grote misthoorn aan de lage bijgebouwen toegevoegd. Die kan je nog altijd zien staan. Op zijn draaibare voet kijkt de hoorn nu in stilte uit over het water voor de klif.
De vuurtorenwachter woonde in een huisje bij de toren. Bevoorrading gebeurde per boot of over land. Je ziet nog altijd de kraan bij de steiger onderaan de klif in Moonen Bay en het kabelbaantje dat gebruikt werd om voorraad, materiaal of soms zelfs een vuurtorenwachter op of van de steile klif te krijgen. Vanaf 1975 leefden de vuurtorenwachterfamilies echter in Portree, 50 km verderop. Neist Point Lighthouse werd in 1990 helemaal geautomatiseerd, dus over-en-weer rijden om het licht aan te knippen hoefde niet meer. Sindsdien staan de huisjes op het terrein leeg. Een tijdje werden ze nog als een “self catering holiday cottage complex” uitgebaat, maar dat is nu ook voorbij. Maar de vuurtoren is nog steeds een baken. Het lichtsignaal is even sterk als dat van 480.000 kaarsen en je kan het vanaf 16 zeemijlen zien.
Natuurlijke schoonheid
Onder de indruk van deze (ook letterlijk) adembenemende locatie vatten we de terugweg aan, langs hetzelfde wandelpad. Reken maar dat het nu flink stijgen is! Maar met plezier houden we af en toe halt om verder te genieten van het ongelooflijke natuurschoon. Vogelliefhebbers kunnen hier hun hartje steevast ophalen – onze verrekijker lag echter nog … in het hotel :(.
Leuk om weten
- Deze dramatische locatie was ook het decor voor heel wat films, de bekendste zijn het hartverscheurende ‘Breaking the Waves‘ met Emily Watson (1996) en – vreemd genoeg – de samoeraifilm ‘47 Ronin’ met Keanu Reeves (2012) .
- Aan de voet van de klif van Neist Point ligt onder water nog steeds het wrak van Doris, een stoomschip uit Liverpool dat op weg was naar Polen. Vier maand voor het in dienst treden van de vuurtoren, liep het tegen de klippen.
- De vuurtoren is zo geliefd dat de Talisker distilleerderij er een whisky naar vernoemde. Een hebbeding, maar niet makkelijk te verkrijgen.
- Bij de vuurtoren is er een veld van stenen torentjes (‘cairns’), gestapeld door wandelaars. Iets wat je wel meer ziet waar paden samenkomen langs Schotse wandelwegen.
- De kraan waarmee de goederen die per boot aangevoerd werden naar omhoog werden getild, rust en roest nog verder bij de steiger aan de vuurtoren.
- Naast wandelen -en vooral panorama’s kijken – kan je bij de rotsen aan de vuurtoren ook prima vissen – er zou veel koolvis zitten (wij hebben het niet uitgetest 😉 )
- Tijdens de zomer zou je hier ‘minke whales’ (dwergvinvissen) en reuzenhaaien kunnen spotten. Neem je verrekijker mee!
Neist Point is meer dan zo maar een bestemming op het ‘Misty Isle’; het is een herinnering aan de ruige schoonheid van onze planeet en de onvermoeibare oerkracht van de natuur. Als mens voel je je hier klein en kwetsbaar.
Toch staat er een vuurtoren op deze woeste en ruwe kust, Neist Point Lighthouse. Een symbool van vernuft, durf en kracht. Een oproep om het avontuur aan te gaan. En tegelijkertijd een reddingsboei, een baken om weer veilig thuis te komen.
Een magische en bijzondere plek!
Praktische info
- Neist Point ligt afgelegen. Er is geen openbaar vervoer ernaartoe. In Glendale, 5 kilometer verder, stopt er wel een bus. De auto is de beste optie om er vlot te geraken, maar de lange single track road maakt het vermoeiend rijden. Ga alleen als het weer helder is.
- Het parkeerterrein is niet voorzien op veel bezoekers. Wij hadden geluk. Kies een rustig moment uit tijdens de week en als het kan buiten de vakantieperiodes als je deze beroemdheid wil bezichtigen.
- De wandelroute naar Neist Point vind je op de website van Walk Highlands. Het is een heel korte en gemakkelijke wandeling van 2.2 km, maar je voorziet er best minstens 2 uur voor als je rustig wil genieten van het uitzicht. De tocht is af te raden bij mist of felle wind. Ook de randen van de kliffen zijn gevaarlijk, omdat ze afkalven.
- Het Noorderlicht zien in Schotland en op Skye? Abonneer je op de app van Aurora Watch UK of de Glendale app
Ook leuk om te lezen:
Heel indrukwekkend en mooie landschappen. Hoe broos en toch een baken die vuurtoren.
Ja, zo klein in die woeste natuur. Machtig!
Een plek waar ikzelf nooit naartoe zou gaan, maar hoe prachtig eigenlijk!
Ja, heel mooi. Ben je meer voor citytrips? Of zie je Engeland minder zitten?
Engeland is niet echt mijn ding 🙈
Heel anders dan Frankrijk natuurlijk. Maar ook prachtige landschappen <3
Een vriendin van mij is er ook geweest en zij was ook laaiend enthousiast!
Mijn zus was enkele jaren geleden in Schotland, maar had slecht weer op Skye en dan is het natuurlijk wel balen als het de hele tijd blijft duren.Wat dat betreft, moet je wel wat geluk hebben!
Whaw, zo mooi!
Het heeft echt iets, een vuurtoren! En dan nog in zo’n omgeving!