Begin november. Vroeg donker. Nood aan licht en warmte. Dus trokken we op familiebezoek naar Calpe. Aan de Costa Blanca. Echt! In de zomer overspoeld door toeristen. Maar in november de perfecte plek om er even tussenuit te zijn. Want wat een indrukwekkende natuurpracht biedt het Spaanse binnenland daar! Afgelegen bergdorpjes, weidse uitzichten en uitgestrekte fruitgaarden zijn er volop in het hinterland, en langs de heuvelende, volgebouwde kustlijn spot je hier en daar ook al eens een architecturale merkwaardigheid. Calpe zelf? Dat is eigenlijk Klein-België. Geniet mee van onze novembertrip naar Calpe en omstreken.
Inhoud
Calpe en omstreken: indrukwekkende natuurpracht
Fraaie uitzichten en schilderachtige dorpjes? Die zijn er aan de Costa Blanca bij de vleet. Alleen: je vindt ze niet als je de kustweg volgt. Neem op de autoweg tussen Alicante en Calpe echter zomaar de eerste de beste afrit en je rijdt pardoes de natuur in. Wij hielden de snelweg voor bekeken in Villajoyosa en maakten een ‘détourke’ langs de Sierra de Orcheta. Richting Relleu en het minidorpje Sella op de flanken van de Aitana (1560m), aan de voet van de Penya de Sella (1100m). Onderweg werden we in de vallei getrakteerd op een stuwmeer, palmen en uitgestrekte sinaasappel- en amandelgaarden. Al in 1000 na Christus legden de Moren hier een bekken aan om het water van de omliggende bergen op te vangen. Duizend jaar later voorziet het stuwmeer nog altijd de wijde omgeving van drinkwater. Wowie!
Fietstrainingen en wandelingen
Vanaf de Middelandse Zeekust slingert onze weg zich omhoog. Ondanks de pittige hellingen en kronkelende route is dit blijkbaar toch ook een geliefd fietsersparcours. Of net daarom. Ik snap dat je hier wel wat spierkracht kan opbouwen in voorbereiding op de Vuelta of ander wielermoois. Amateur- en profwielrenners kunnen zich hier volledig uitleven!
We freewheelen naar het dorpje Sella met ex-Moorse burcht op 400m. Op vier wielen, wel te verstaan. Sella zou in zijn geheel een Moorse nederzetting geweest zijn en de burcht dateert uit de 12de-13de eeuw. We parkeren de auto en stappen uit. Hoe stil is het hier, en hoe nietig voel je je tussen al die indrukwekkende bergkammen! Een plekje om te onthaasten.
De wegwijzers verraden al dat er hier prachtige wandelingen en fietstochten te maken zijn. Ik hoor dat de Cholera-wandelroute (1.5 uur) de moeite moet zijn. Veel klimmen wel, maar met de mooiste uitzichten als beloning. Al doet de naam toch wel een ietsiepietsie luguber aan, nee? Blijkbaar liepen de dorpelingen deze route als er cholera heerste.
Bergen en … kou
We rijden nog verder naar waar de weg de hoogste bergkam kruist. Op naar de 1000 meter bij de Puerto Tudons. En het wordt onmiddellijk duidelijk dat het november is. De temperatuur is pijlsnel gedaald van 17° C aan de kust tot een bijtende 9° en een ijzige wind hier. Wat een verschil, over een afstand van nauwelijks 20 km! Voorlopig hebben we genoeg ‘frisse lucht’ gehad, daarom besluiten we om de top van de Aitana te laten voor wat hij is. Want kwamen we niet naar Spanje voor de warmte?
Guadalest, het allermooiste bergdorpje
Dit is al jaren de ‘number one’- uitstap vanuit Calpe, denk ik. Maar desondanks: absoluut de moeite (buiten het toeristisch seizoen dus)! Het arendsnest Guadalest ligt goed verscholen in het rotsachtige binnenland. In vogelvlucht misschien 20 km van Calpe, maar in de praktijk doe je er een klein uur over. Niet dat we fietsten of zo. Het bochtige en snel stijgende parcours is de enige verklaring. Voor deze vrij korte rit had ik dus ook mijn voorraadje reisziektepillen in de aanslag. De tocht naar Sella had mij al duidelijk gemaakt dat die hier onmisbaar zijn voor een gevoelig maagje als het mijne.
Maar Guadalest dus. Zoals zo vaak, is de route al bijna even mooi als de bestemming. De eeuwenoude Moorse vesting heerst immers oninneembaar gebeiteld op een rots, temidden van een groen, bergachtig landschap met dennen, olijf- en loquatbomen. Na elke bocht wenkt er weer een nieuw indrukwekkend landschap waarin huizen als spaarzame kruimels over de bergflanken gestrooid zijn. Alleen al daarom is het de moeite naar Guadalest te gaan. Maar het eeuwenoude dorp met zijn ‘Castell’ mag er ook best wezen. In november is de steile weg langs de palmentuin en de doorgang tussen de rotsen naar de versterkte vesting of de wandeling naar het hooggelegen kerkhof beslist een aanrader. En dan het uitzicht! De olijf-, sinaasappel- en citroenplantages op de omliggende bergflanken, het onvergetelijke groenblauwe meer van de Guadalestrivier in de diepte, en het kobalt van de Middellandse zee in de verte… Fantastisch!
Palmen, amandelen en nisperos (Japanse mispels)
Je las het al: het is niet al dorre berglandschappen en ruwe bergen wat de klok slaat in de omgeving van Calpe. In de groene valleien bloeien soms tweemaal per jaar de amandelbomen. Verse amandelen, zoete amandelkoekjes en -bereidingen vind je hier dus overal. Geen wonder dat Sinterklaas marsepein meebrengt uit Spanje!
Opvallend waren ook de met zeilen overdekte plantages die we langs de weg zagen. Ze beschermen de nisperos tegen de koude. In november staan deze struikachtige gewassen in volle bloei. In april en mei verschijnen de knaloranje, perzikachtige vruchten met 3 , 4 of 6 pitten. Een vrucht met drie pitten zou ongeluk betekenen volgens het plaatselijk bijgeloof. Wij hebben het maar niet uitgeprobeerd. November was ook helemaal niet het seizoen voor verse nisperos. Of ze dus echt sappig en zoet/zuur zijn, blijft voor mij een raadsel. Alle mogelijke afgeleide producten waren er wel te kust en te keur. Van gin over siroop tot crème.
Geen verse nisperos, maar ander fruit zagen we hier nog wel aan de bomen hangen: dadels, citroenen, granaatappels en …appeltjes van oranje natuurlijk. Spanje is toch wel een klein paradijs voor fruitfans.
Watervallen en bronnen: Fuentes del Algar
Nog een natuuruitstap die je best tijdens het winterseizoen doet : de watervallen van de rivier de Algar opzoeken. Ik las dat we langs een beschermd natuurreservaat met watervallen reden op onze terugweg van Guadalest. Dat moet je mij natuurlijk geen twee keer zeggen. En al helemaal niet toen ik enkele foto’s van de Fuentes del Algar zag. Maar jongens, hebben wij moeten zoeken naar die watervallen! De toegang tot het afgesloten natuurdomein is volgebouwd met (in de winter gesloten) restaurants met zwembad. Spuuglelijk. Maar een keer het aangelegde pad langs de Algar gevonden, lokte het geluid van opspattend water ons verder. In de zomer betaal je hier 5 euro toegang om onder de olijfbomen en andere unieke planten te relaxen en een verfrissende duik te nemen in de ijskoude rivier. Het ziet er hier beslist romantisch uit. Als je met twee bent. Dan is het fijn kuieren langs de vele watervallen: enkele grote en een heel aantal kleine. Niet te vergelijken met de kanjers in Ijsland natuurlijk maar toch wel mooi en apart om dit hier in Spanje te ontdekken.
Bouwkundige merkwaardigheden op een rijtje
De omgeving van Calpe kan ook prat gaan op een aantal bizarre bouwwerken. Zo duikt er langs de kustweg in Altea plots een allervreemdste torenspits op tussen de bomen. Het blijkt een Russisch-orthodoxe kerk, San Miguel Arcangel, te zijn. We gingen er niet binnen, dat houden we voor een volgende keer.
Zelf logeerden we in een kleurige en fantasierijke constructie van Ricardo Bofill uit de jaren zeventig. La Muralla Roja is beslist een bezienswaardigheid! Je kan het gebouw echter alleen maar betreden als je er ook woont of logeert. Mede door de Netflix -serie Squid Game werd het kleurige vakantiecomplex een populaire bezienswaardigheid. Wij vonden het een fantastische belevenis om in deze postmoderne vesting te verblijven!
Bizarre woontoren
En dan is er nog de merkwaardige Intempo Building in Benidorm. Een skyscraper van 47 verdiepingen die ‘de koffiefilter’ wordt genoemd. Het is één van de weinige wolkenkrabbers ter wereld in de vorm van een boog. Tijdens de bouw waren de architecten zo enthousiast dat ze gedurende de werken zelf besloten er nog een paar verdiepingen aan toe te voegen (zeg maar, zo’n 27 extra – waardoor de werken een slordige 5 jaar langer duurden). Het gerucht deed de ronde dat de liften echter niet voor die hoogte berekend waren. Geweldig als je dan op het 47ste woont :).Een andere stadssage zegt dat de M-vorm een hommage is aan de slachtoffers van de terroristische aanslag in Madrid in 2004. Kortom: vele verhalen, maar door financiële problemen en gesjoemel stond het gebouw leeg vanaf 2016 (twee jaar na de opening). Pas sinds deze zomer is het 193 meter hoge akkefietje in gebruik genomen.
Calpe-city: Klein België
Maar hoe zit het dan in Calpe zelf? Het is een matig grote stad (24.000 inwoners), met alles erop en eraan. Gelukkig geen tweede Manhattan-aan-de-Middellandse-Zee zoals het nabijgelegen Benidorm, ook al tellen het centrum en de kustlijn wel wat moderne hoogbouwhotels. De kenmerkende rots Penyon de Ifach wenkt als een baken in het azuurblauwe water voor de kust. De symbolische rots beklimmen doet bijna elke bezoeker minstens één keer (stevige schoenen noodzakelijk!). Middenin de stad, achter de strandboulevard, ligt een zoutmeer waar je soms flamingo’s kan spotten. In de buitenwijken van Calpe tref je een aanschakeling van hagelwitte laagbouw villa’s aan. Wij logeerden op de kliffen richting Altea Hills. En dat Calpe in het zuiden tegen de hellingen van de Sierra del Ferrer aanleunt, boy, hebben wij dat geweten! Smeer je kuiten maar in, als je iets huurt in Calpe. Of toch bij de kliffen van de zuidelijke wijk La Manzanera. waar wij een -weliswaar prachtig gelegen- appartement airbnbden!
Mosselhuis en Fabiola
Wie naar Calpe gaat, komt ook in Klein België terecht. In de winkels wordt Nederlands gesproken, we aten koninginnenhapje en Spaanse mosselen in het ‘Mosselhuis’, er is de ‘Belgische slager’ voor echt Belgisch vlees en ontbijten doe je in de Flandes. In deze bakkerij en tearoom bedienen ze ons in het West-Vlaams en boven de toonbank hangt er een diploma van Ter Groene Poorte in Brugge. Ik geloof op slag dat het voor Belgen altijd een beetje thuiskomen is in Calpe. Zeker als je deze appartementsblokken ziet:
Calpe is dus best een aangename en rustige stad, met een goudgeel zandstrand en een ruw maar prachtig hinterland. Geen wonder dat er zo veel noorderlingen komen overwinteren. Wij deden er in elk geval weer een hele voorraad vitamientjes op om de Belgische winter te doorstaan. In corona-tijden.
Wandel je nog even mee?
Ook leuk om te lezen:
Een logje dat behoorlijk jaloers maakt!
#sorrynotsorry :D! Het deed inderdaad enorm deugd om even ons te koesteren in de zonnewarmte en te genieten van de eindeloze vergezichten die we hier in het verstedelijkte centrum van België vaak missen!
Wat mooie foto’s. Ik ben nog nooit in Calpe geweest, maar het ziet er echt de moeite uit voor in de herfst.
Het viel ons bijzonder goed mee – aangename temperaturen, prachtige omgeving en weinig toeristen.
Prachtig daar! Om bij weg te dromen op deze grauwe, grijze vrijdag.
Ik was er ook aan toe tijdens deze donkere regen- en sneeuwdagen ;)!
Dit lijkt helemaal niet op de reis naar Calpe die ik in het eerste middelbaar deed. Prachtig!
😀 Wij vertrokken eigenlijk ook wel met wat vooroordelen. Eén tip: huur een auto, zodat je de kans hebt om het binnenland in te trekken. Ik was vroeger in Calpe geweest, we hebben toen de rots beklommen, maar nu heb ik pas ontdekt hoe prachtig de omgeving eigenlijk is!