Op vakantie naar de invasiestranden in Normandië? Absoluut! Een prachtige natuur en een indrukwekkende ontmoeting met de geschiedenis wachten er je. Wereldberoemd zijn ze immers, de codenamen Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword Beach. Ze staan voor de vijf landingszones van de invasie van Normandië op 6 juni 1944. Het begin van het einde van de Tweede Wereldoorlog. Vooral Omaha Beach staat bekend als het beroemdste/ beruchtste strand van Normandië. Zelfs voor wie niet door geschiedenis gefascineerd is een prachtige streek om te bezoeken.
Inhoud
Logeren te midden van prachtige landschappen
Wij verbleven een tijdje vlakbij Omaha Beach. In een huurhuisje bij een – zoals meestal golvend – golfterrein dat tot aan de zee reikte. Het weer was … typisch Normandisch: nu eens donker en bewolkt, dan weer een plotse flard zon. Het uitzicht was… fantastisch!
Ontmoeting met de geschiedenis
When in Normandy … we konden (en wilden) er niet onderuit. Hier moet je toch de vele soldaten herdenken die hun leven gaven voor een vrij Europa? Enkele historische plekken die beslist de moeite waard zijn:
- Omaha Beach
- Pointe du Hoc
- La Cambe
- Arromanches en Gold Beach
Allemaal herinneren ze aan hoe de herovering van Europa door de geallieerden begon in juni 1944. Elke vierkante meter heeft hier zijn eigen verhaal.
Onderweg genoten we intens van de uitgestrekte landschappen en de indrukwekkende wolkenformaties! Een tip: neem zeker je regenjas mee.
Omaha Beach
Omaha Beach is de codenaam – en ook de huidige naam – voor een strand van ongeveer vijf kilometer lang, in Basse-Normandie (van Sainte-Honorine tot Vierville-sur-Mer). In de buurt van Caen en Bayeux dus.
Beroemd en berucht
Het strand is berucht om het bloedbad dat hier tijdens de landing van de geallieerden op D-dag aangericht werd. De Duitse verdediging was uitstekend georganiseerd: een strand vol landmijnen en daarboven kanonnen die uitkeken over de kust. Gevolg: ongeveer 5000 van de Amerikaanse soldaten die hier aan land gingen met amfibievoertuigen, kwamen op korte tijd om. Volgens het oorlogsdagboek van de 1ste divisie waren alle officieren en sergeanten van die divisie binnen tien minuten na het neerlaten van de landingskleppen gewond of dood (Denk aan Tom Hanks in Saving Private Ryan ). Wat een hel moet dit geweest zijn!
N.B. Ook schrijver Ernest Hemingway en fotograaf Robert Capa waren bij de troepen die hier op Omaha Beach landden.
Vandaag is Omaha Beach (gelukkig) een oord van rust en vrede. Ondanks de silhouetten van de bunkers op de heuvels. Zachtgroene grasvlaktes reiken ondertussen tot aan de duinen en het zand. Bovenop de kam ontwaren we de witte kruisen van de vele geallieerde slachtoffers die er rusten.
Duizenden witte kruisen
Boven in de duinen achter Omaha Beach is er de Amerikaanse begraafplaats. Voor eeuwig in bruikleen gegeven door Frankrijk aan Amerika. Uitgestrekt. Overdonderend. Een massa witte kruisen. Het ruisen van de zeedennen. Enkele bloementuilen bij een graf. De stille, buitenlandse bezoekers. Vaak grootvaders, vaders en zonen.
Zwijgend zijn we getuige van het strijken van de vlag.
Pointe du Hoc
De volgende dag bezoeken we Pointe du Hoc bij Omaha Beach. Ook al zo’n dodelijke plek wegens de steile klippen (30m). Eindeloos respect voor de soldaten die het lef hadden om op zo’n onherbergzame plek de strijd om het land aan te gaan.
Op de luchtfoto zie je ook duidelijk de tientallen bommenkraters en de kapotgeschoten bunkers. Resultaat van de vliegtuigbombardementen op de Duitse linies. Die ondersteunden de soldaten die de rotsen moesten beklimmen.
Het Duitse kerkhof van La Cambe
Niet ver van Pointe du Hoc, meer landinwaarts, is er het kerkhof van La Cambe. Ik verwees al ernaar in mijn post over het ontroerende beeld van Käte Kollwitz.
Gold Beach bij Arromanches
Tot slot doen we nog een uitstapje naar Arromanches. Onderweg weer pittoreske dorpjes en fotogenieke plekjes. Surreëel als je vergelijkt met de beelden van toen.
Veel regen, maar een keer aangekomen in Arromanches schijnt de zon.
Ook hier weer veel oorlogsverleden. Want Arromanches speelde een belangrijke rol bij de bevoorrading tijdens de bevrijding van West-Europa.
Bruggenhoofd
Op zee zie je nog de overblijfselen van de geïmproviseerde haven die hier werd aangelegd nadat de kust veroverd was. Via Arromanches zouden er wel 500.000 voertuigen en meer dan 2.500.000 geallieerde soldaten aan land gebracht zijn. Strategisch erg belangrijk dus voor het verdere verloop van de invasie.
Maar daarnaast is Arromanches ook gewoon een fijn kuststadje met een groot strand. En lekkere restaurantjes met een overvloed aan heerlijke zeevruchten. Of smakelijke Normandische pannenkoeken! Durf ik dit wel te zeggen over de plek waar zo velen het leven lieten?
Niet alleen oorlogsmonumenten
Maar deze streek, die jammer genoeg bulkt van de verhalen van het oorlogsgeweld, is ook zo veel meer. Je snoof hier al de frisse zeewind op en genoot van de landelijke welvingen die pittoreske dorpjes en herenboerderijen verbergen. Naast natuur is er qua kunst en cultuur ook wel wat te beleven in Normandië. Daarover lees je in het bericht ‘ 6x verliefd op Normandië‘. In afwachting daarvan nog even een frisse neus halen op Omaha Beach… 🙂 Fijn weekend nog!
Lees ook:
Zo’n mooie foto’s, daar ben ik ook nog geweest!
Het Amerikaanse kerkhof is echt prachtig..
Dank je!
Je brengt me hier ook op een idee. Vandaag nam ik een foto van een gigantische bunker middenin een vakantiepark hier in de buurt… In de huisjes rond de bunker logeren hoofdzakelijk Duitse badgasten. Een bizar verhaal. Echt iets om over te bloggen, maar… Weet nog niet wat ik ermee doe want ik heb Duitse volgers en kennissen. Ik weet dat het gevoelig ligt. Don’t mention the war…
Hé toevallig!
Ja, inderdaad, het blijft gevoelige materie. Ik kijk alvast uit naar je verhaal!
De blogpost komt nog wel zodra ik inspiratie heb. De komende dagen hoop ik dat de ideeën in mijn hoofd aanwaaien.
Wat een foto’s. Ongelooflijk mooi beeldverhaal.
Prachtige streek. Ik ging er ooit heen in mijn jonge jaren en was toen al onder de indruk. Ook in Vladslo, Raversijde… Het blijft aan de ribben kleven… de natuur, de bunkers… de naweeën van de oorlog.
In Raversijde zag ik in de bunker de reportage van Stephan Vanfleteren over de Atlantic Wall. Dat deed mij er hier helemaal weer aan denken. Beklijvend.
O fijn, die video! Ik was ook onder de indruk van Raversijde maar de video zag ik nog niet!
De video werd tijdelijk getoond in de bunker. Ik weet niet waar hij nu nog te zien is (los van dat stukje hier)… maar met de muziek erbij was het heel impressionant.
Kan ik me helemaal voorstellen. Bedankt voor het delen!
Indrukwekkende regio hè. Ik was onder de indruk van het Amerikaanse kerkhof maar pas echt overdonderd door het Duitse. Vorig jaar Raverszijde gedaan aan onze eigen kust en moest meteen terugdenken aan Pointe du Hoc
Ja, het Duitse is verschrikkelijk. Maar ik had eerst het Duitse kerkhof in Vladslo gezien, dat net dezelfde kruisjes en platliggende stenen had. Dat was na een bezoek aan een zonnig Tyne Cot erg aangrijpend. Geen groter contrast in sfeer mogelijk.
Indrukwekkend!
Absoluut! Fijne vakantie!
Dankjewel. Jij ook ?
Neen hoor, gewone werkweek …
?