“Zwemmen met lamantijnen in Crystal River: onvergetelijk!” zei de reisagent(*). Zes maanden geleden. Toen onze Floridareis nog een vaag plan was. En ik pleisterplekken sprokkelde voor onze roadtrip.
Al snel werd het lijstje met must-sees voor Florida echter buitensporig lang. In verhouding tot de 11 vakantiedagen die we uitgetrokken hadden. Want de ‘Amerikaanse’ zoon heeft slechts 10 vakantiedagen per jaar. En de onderwijzende echtgenoot moet zich houden aan de schoolvakanties. En zoon twee noch ik wilden het hele land in ijltempo afsjeezen met de auto (eersteklas-wagenziektekandidaat, weet je nog). Dus het reisprogramma werd bijgesteld. Geen manatees/lamantijnen/zeekoeien. En al helemaal niet toen ik bij collegabloggers las dat je vanaf april weinig kans hebt om lamantijnen te spotten. Het water van de Caraïbische zee wordt dan immers warmer en dan verlaten ze Florida’s rivieren om dieper in zee te zwemmen. Een lamantijn heeft een watertemperatuur van min. 18°C nodig, en prefereert een ondiep badje van 25-30°C. (Geen angst dus dat ze in de Noordzee aan je tenen zullen knabbelen!)
Key Largo : palmbomen en jachten
Tijdens onze roadtrip in Florida verbleven we een paar dagen in Key Largo, het meest noordelijke eiland van de koraaleilandenarchipel The Keys. In een oud uitgeleefd hotel. Maar prachtig gelegen aan een kleine inham. ’s Ochtends was er ontbijt op het terras. Onder de palmbomen en naast de jachten. En er was een mini-balkonnetje. Met uitzicht. Dat compenseerde voor de aftandse kamer.
Op een mooie ochtend – elke ochtend eigenlijk in Florida- ontdekten we een grote, lichte schaduw in het water. Mysterie! Onmiddellijk naar beneden, naar de kaai. Jaws indachtig ;)…
En inderdaad, naast één van de zeiljachten dook de reusachtige schim, zo’n 3 m lang, opnieuw op…
Ontmoeting met lamantijnen
En toen …verscheen dit gekke slurfsnuitje boven water. Om te slurpen van het zoetwaterstraaltje uit de boot. – Dag haai!
Het wezen bleek totaal niet bang te zijn en zwom dichterbij. We keken onze ogen uit. Een lamantijn/zeekoe! In ons dok! En wat een kolos!
de ruwe lichte huid is hier en daar begroeid met algen
Zeehonden of zeemeerminnen?
Lamantijnen bestaan als soort al zo’n 50 miljoen jaar. Ze zien er ook wat prehistorisch uit, met die ruwe huid. Deze oerwezens waren ook de aanleiding voor de mythes over zeemeerminnen. Al moet je volgens mij toch al flink gedronken hebben om hen te verwarren met een vrouw. Maar ooit las ik in ‘De kroongetuige’ van Maarten ’t Hart ook over de gelijkenis tussen een menselijk lichaam en een lamantijn.
Als ze sierlijk door het water bewegen lijken het een soort trage zeehonden, maar in werkelijkheid zijn het zeezoogdieren die verwant zijn met olifanten. Daar zit die slurf natuurlijk voor iets tussen. Hun voorpoten zijn vinnen geworden, achterpoten hebben ze niet meer. Ze kunnen niet meer uit het water. Maar ze ‘wandelen’ op hun voorvinnen over de (ondiepe) zee- of rivierbodem om zeegras te eten.
Vreedzame kolossen
En even geruststellen: lamantijnen vallen nooit aan. Tenzij hun kleintjes bedreigd worden, dan geven ze krokodillen of orka’s een kopstoot. Wij ervaarden zelf hoe vreedzaam ze zijn: met hun snorharen betasten ze voorzichtig je hand. Hun huid voelt leerachtig aan.
Ongelooflijke ervaring om een wild, bijna prehistorisch dier van zo dichtbij te zien en aan te raken!
Plots bleek er nog een tweede lamantijn in de buurt te zijn, een kleintje. Mogelijk ging het om een moeder met jong. Ze bleken al een paar maal gezien te zijn in de baai. Meestal leven lamantijnen alleen, maar kleintjes blijven twee jaar bij de moeder. Ze hebben een complex communicatiesysteem waarover nog niet alles geweten is. Fascinerend!
Het kleintje was duidelijk meer op zijn hoede en liet zich niet benaderen.
Knusse knuffel. En een staart als peddel.
Bedreigde diersoort
Lamantijnen kunnen wel 60 jaar oud worden en zijn ondertussen met uitsterven bedreigd. Dat heeft te maken met de mens. Door de klimaatverandering wisselt de watertemperatuur. In water van minder dan 18°C sterven ze. En ze hebben ook zuiver water nodig, met voldoende gezonde waterplanten (zeegras). Ze verkauwen soms wel 100kg gras op één dag. Daarom worden ze ook ‘zeekoeien’ genoemd. Door al onze chemische stoffen die in de rivieren en zeeën terechtkomen, wordt het steeds moeilijker voor hen om voedsel te vinden.
In Florida sterven ook jaarlijks een aantal lamantijnen omdat ze verwond worden door de schroeven van buitenboordmotoren van schepen. Wij denken dus een beetje bezorgd terug aan deze twee bijzondere dieren waarmee we kennismaakten. Hebben zij een kans temidden van al die yachten? Zullen zij overleven?
Wij duimen. En koesteren deze onvergetelijke ontmoeting.
NB. Over zwemmen met lamantijnen in Crystal River schreef Carolien van Dream the World een stukje. En ook Margit Reist maakte het mee.
Meer tips voor Florida? Lees ook:
- 5 niet te missen belevenissen in Florida
- Onze reisroute in Florida
- Met de airboat langs het grootste mangrovegebied ter wereld (Everglades, Florida)
- Zes redenen om naar Sanibel Island te gaan, één van de mooiste eilanden van Florida
Wat een onvergetelijke ontmoeting. Van zeekoeien hoorde ik al, maar de benaming ‘lamantijnen’ was me totaal onbekend. Ze lijken me heel sympathiek. Ik hoop dat ze het overleven daar tussen de vele schroeven…
Ik ben er een beetje bang voor … Als dieren zo gewend lijken te worden aan mensen, kan dat net gevaarlijk voor hen zijn. 🙁
Mooi zijn ze (in mijn ogen) niet, maar ze leveren wel heel bijzondere familie-plaatjes op! 😉
Ik ben wel in Florida geweest maar van lamantijnen heb ik nog nooit gehoord. Een magische ontmoeting, lijkt me!
Echt! Onvergetelijk !
Zo onverwachts toch nog lamatijnen gezien. Een enorme boffer. Niet te hopen dat dit pre historisch dier uitsterft.
Echt een gelukstreffer! Ze zijn ook zo lief en vreedzaam, zou zonde zijn.
Wordt er wat aan gedaan om ze te helpen?
Eigenlijk moet er vooral aan vervuiling van de oceanen en rivieren iets gedaan worden – en aan de klimaatopwarming – maar met Trump aan het roer brandt dit op een laag pitje. In natuurgebieden staan er wel borden dat je max 15 mph mag varen en er mag geen zog zijn (bijv. in de mangroves). Bij Crystal River word je beboet als je je niet houdt aan de afspraken ivm veiligheid en respect voor dieren en planten.
Misschien als ze Trump overleven dat er meer gedaan kan worden voor ze begrijp ik. Als het dan maar niet te laat is.
?
Wauw, dat is super cool. Ik wist niet dat ze daar zaten!
Ik ook niet! En zeker niet zo laat op het seizoen. Was echt een leuke verrassing!
ongetwijfeld een ervaring om te koesteren 🙂
Dit vergeten we idd nooit?! Fijne avond nog!
Ach wat gaaf!! Bijzondere beesten zijn het. Ik heb ze in Belize gezien. Hier komen ze wel errrrgg dichtbij hoor! Vraag me wel af of dat goed is voor ze zo dicht bij de kust.
Daar maakten we ons ook zorgen over… al die boten in de buurt?.
Ik heb ze wel aan de kanten van Miami gezien, maar ze niet aangeraakt. Ben wel een beetje jaloers op jullie. Wat een geweldige ervaring moet dat geweest zijn.
Had ik ook nooit durven dromen! Had je een leuke tijd in Miami?
Lijkt me echt een unieke vakantie!
Ja, heel veel gezien: natuur, wildlife, eilanden, een stad als Miami,… en samen leuke dingen beleefd, zoals deze ontmoeting!
Ik had nog nooit van het woord lamantijn gehoord, de zeekoe heb ik wel eens in een dierentuin gezien. Wat een bijzondere ervaring!
Dat was het zeker.( Ik heb het woord ook pas leren kennen, bij de vertaling uit het Engels. )
Wat een bijzondere ontmoeting :-)! Ik ben zelf al verschillende keren in de States geweest, maar nog niet naar Florida. Moet ik ook eens doen 🙂
Ja, heeft heel wat meer te bieden dan de gepensioneerden-stranden die toch een beetje deel uitmaken van het imago ?!
Dit beest ken ik alleen als een zeekoe en alleen uit de dierentuin. Bijzonder om ze in het wild te zien. Waarom komen ze eigenlijk naar de haven? Lijkt me niet de meest handige plek voor die beesten…
Blijkbaar zijn ze verzot op zoet water. Ze komen uit de oceaan de rivieren en inhammen op als het oceaanwater afkoelt. De twee die wij zagen dronken van het water dat uit de boten druppelde. Maar niet erg veilig om zo tussen die boten door te zwemmen – of er zelfs aan gewend te worden, vrees ik.
wat een geweldige beesten, ik had er nog nooit van gehoord! super om te zien
Ik had er al over gehoord, maar in het echt riepen ze helemaal dat ‘oer’ gevoel op, dat je ook bij neushoorns en olifanten hebt. 🙂
Dat moet fantastisch geweest zijn, een lamantijn ontmoeten!
Ja, indrukwekkende ervaring!
Wauw, wat een bijzondere ervaring zeg! Lijkt me echt heel tof om deze bijzondere dieren zo onverwachts te bewonderen. Mooi vind ik ze niet, maar wel heel intrigerend! Tof joh!
Aantrekkelijk kan je ze niet echt noemen maar ze zijn best bijzonder :). Fijn weekend nog!