We zagen ze al in Ijsland, aan elkaar geketend en gewapend met stijgijzers en ijsbijlen: de gletsjerhikers. Toevallig bulkt het ook in de Noorse fjorden van de gletsjers :), want het is het eeuwenoude schurende ijs dat de fjordkloven uitsleep in de rotsen van de fjell (de bergen). Tijdens onze Noorse roadtrip beslisten we dan ook (on- the- spot) om twee tickets te reserveren voor een gletsjerverkenning in het Jostedal. Het begin van onze gletsjertocht in Noorwegen! Je leest hier ons verhaal.
Breheimsenteret, Jostedal
Na het bevestigingsmailtje dat we nog konden aansluiten bij de gletsjertocht in de buurt van de Lustrafjord (een zijarm van de Sognefjord) begaven we ons ‘en route’. De rit langs het smalle weglint rond de fjord was een aaneenschakeling van feeërieke uitzichten. Want hey, …het regende eens niet! En bij een heldere hemel is het water in de fjord pas echt hemelsblauw!
Bij het stadje Gaupne sloegen we nog wat proviand in en draaiden we af richting hooggebergte… en bijhorende gletsjermassieven, natuurlijk. We bolden langs de rivierJostedøla door onherbergzame dalen en langs grauwe rotsformaties die gelukkig af en toe afwisselden met bosjes lage bomen en ander groen. Plaats van afspraak was het Breheimcenter, vlakbij de Nigardsbreengletser.
Architectuur en natuur
Zoals vele Noorse infocentra en viewpoints verraste de futuristisch-moderne architectuur van het infocentrum ons. Altijd uitnodigend, zo’n bijzonder bouwwerk! Binnen was er een infopunt over gletsjers, een winkel en een restaurant. En in dat restaurant: een Belg die zijn verstedelijkte vaderland al 7 jaar geruild had met Noorwegen om er milieustudies te volgen en groepen te gidsen bij de Nigardsbreen.
Het was trouwens niet de laatste Belg die we in Noorwegen zouden ontmoeten: als we even later op het afgesproken uur voor het centrum verzamelden, bleek dat bijna de hele 20-koppige groep kandidaat-gletsjerwandelaars uit Belgen bestond! Helemaal thuis in het buitenland! Een Aussie en een Noor brieften ons kort en grappig en herhaalden nog eens de praktische afspraken.
Ondertussen gaven we onze ogen de kost, want in de verte ontdekten we de gletsjertong van de Nigardsbreen, een zijarm van de grootste gletsjer van Europa, de Jostedalsbreen. Het Noorse ‘breen’ betekent trouwens ‘gletsjer’ – zoals je waarschijnlijk al vermoedde. Van bij Breheimsenteret vertrekken er heel wat trails tot aan de Nigardsbreen. Maar wij verkozen de tocht van 4 uur OP de gletsjer. En we kregen te horen dat dit de Austdalsbreen zou zijn, een gletsjer zo’n 20 minuten verder het gebergte in. Spannend!
Better to carry your clothes
Ondertussen orakelde onze gids verder: ‘Better to carry your clothes than to want them’. Iedereen dook dus in zijn auto om extra truien, mutsen, sjaals in de rugzak te proppen. Of snel nog wat thermisch merino-ondergoed aan te trekken. Want dat het koud zou zijn op de gletsjer, daar twijfelden we niet meer aan. Ook al dachten een aantal van onze groepsgenoten daar anders over: in shorts en zomersokjes in sneakers zouden ze de gletsjer te lijf gaan.
En eerlijk gezegd: wij dachten vooraf ook niet dat het zo’n vaart zou lopen… handschoenen hadden we niet bij. Na het advies van de gids maakten we nog een snel ommetje langs het infocentrum voor twee paar basishandschoenen. Zo van die traditionele Noorse, met sneeuwvlok- jacquardmotief… Maar echt! Wat was die aankoop zijn geld waard! Verder waren we perfect voorbereid met onze waterdichte lange broek, windjack, muts, sjaal, zonnebril, snacks, drinkbus, en stevige wandelschoenen.
En route
Daarna reden we via de aangeduide route in kolonne met een vijftal wagens verder het bergmassief in. Een kwartiertje bollen via de (enige) weg rechtdoor, dan een afslag. De route was minder steil dan wat we al te verhapstukken kregen tijdens onze tocht naar de Geirangerfjord, alleen op het einde volgden er de gebruikelijke haarspeldbochten. De omgeving was ruw, woest en … weergaloos.
Onze gidsen namen met hun busje – volgestouwd met allerlei (voor ons) raadselachtig materiaal- een andere route. Maar toen we stopten op de plek waar een rotswand de weg versperde, wachtten ze ons daar al op. Laatste check-up en met muts en zonnebril in de aanslag klommen we over de steile rotsen naar de indrukwekkende dam waarachter het ijzige Styggetvatnet zich uitstrekt. Onze medereizigers keken bedenkelijk naar hun sneakers en sandalen terwijl ze tussen de kleine stroompjes smeltwater door klauterden.
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
- Woolen under layers, waterproof trousers, sun hat, good walking shoes/boots (but don’t buy especially for this tour).
Boottocht over Styggevatnet
Een keer op het hoogste punt van de dam, zagen we beneden bij het meer de boten al klaarliggen. Ook enkele miertjes van kayakers bereidden zich beneden bij de oever voor om al peddelend een tocht over het meer te maken.
We kregen zwemvesten en een soort schortje om ons te beschermen tegen het opspattende water, kwestie van al niet doorweekt aan de tocht over het ijs te moeten beginnen. De groep van zo’n twintig hikers-in-spe verdeelde zich volgens gewicht over de boten. Bij ons in de boot zat er een gezin met een achtjarige zoon die de tranen nabij was toen hij de boot in moest. Dat beloofde! Gelukkig had onze gids een scherp oog en voldoende empathie.
Gletsjer in zicht
Intussen imponeerde de omgeving enorm. Styggevatnet (1200m boven de zeespiegel) is ijskoud én prachtig. Tot ongeveer half juli is het meer soms nog bedekt met wintersneeuw. Boottochten kunnen dus alleen in de zomer, tot ongeveer eind september.
De wind geselde ongenadig ons gezicht terwijl we over het water scheerden. Ook al hield onze stuurman een gezapig tempo aan om de bibberende jongen wat gerust te stellen. En ondanks de sfeer die eerder in mineur was, keken we nieuwsgierig uit naar de gletsjer die ons koeltjes lag op te wachten .
Terwijl we naderbij kwamen, veranderden de proporties. Hoe majestueus waren de ijswanden als we, na een kwartier varen, rillend bij de voet van de gletsjer aan land gingen!
Stijgijzers en ijsbijlen
Nog maar net uit de boot en prompt kregen we een technische uiteenzetting over de stijgijzers, zekeringtouwen en ijsbijlen die ons al lagen op te wachten. We prutsten de sluitingen van onze zwemvesten los en ruilden de vesten in voor de gordels waaraan het zekeringtouw werd bevestigd. De familie in shorts en sneakers informeert half lachend/half ernstig waar de bar is. Het miezerde en de regen leek wel uit ijswater te bestaan. Foto’s nemen werd een karwei, maar de omgeving smeekte er gewoon om. Subliem!
Ondertussen, ik kan het je verzekeren, was het geen sinecure om de materiaalinstructies vlot op te volgen: met verkleumde vingers peuterden we de natte metalen stijgijzers open, pasten ze aan en probeerden ze op de juiste manier vast te binden onder onze schoenen. Ondanks het advies van de gids om de uiteindes van de touwtjes goed in te stoppen, ging ik er snel over… en lag even later bijna plat op mijn buik omdat ik struikelde. Het duurde even voor de hele groep klaar was – ik bespaar je de vinnige discussies tussen enkele ouders en hun tienerkinderen. Eén deel van de groep vertrok alvast terwijl er bij ons naarstig verder gestrikt, gewurmd en gebonden werd.
Gletsjertocht
Dan was het zover! De zekeringen werden gecontroleerd, de laatste richtlijnen volgden: in de voetsporen van de gids lopen, niet afwijken naar links of naar rechts, niet te dichtbij je voorganger komen zodat het zekeringstouw niet gaat doorhangen, waarschuwen als je wil stoppen zodat de hele groep kan stoppen,dus ook voor elke foto…We kregen elk een ijsbijl die houvast geeft en helpt om overeind te blijven op glad terrein. Het duurde even voor we gewend waren aan het aan elkaar vasthangen en aan het feit dat een enkele onverwachte beweging onmiddellijk gevoeld wordt door de hele groep, maar dan waren we vertrokken. De gids liep voorop en tastte met een lange stok in de sneeuw om zo bedrieglijk verborgen gletsjerspleten op te sporen en te omzeilen.
Onze zonnebril kwam van pas, want om ons heen waren er vijftig tinten wit en grijs. Af en toe piepte de zon – godzijdank!- even tussen de wolken en dan was het wit van de omgeving oogverblindend. De vader van het gezin dat bij ons was, verkocht ondertussen troostende peptalk om zijn kroost in de snijdende kou gemotiveerd te houden.
De stijgijzers bleken een hemelse uitvinding: ze gaven ontzettend veel houvast een keer we op de stroken sneeuw en ijs liepen. Wat een verschil met ons gestuntel op de rotsen aan de voet van de gletsjer! Het was muisstil en de sneeuw kraakte dubbel zo luid onder onze voeten. We klommen als pinguïns op een rij achter onze gids aan.
Retour?
We waren nog maar een halfuurtje op weg toen de eerste groep ons tegemoet kwam: ‘Wie gaat er mee terug?’ Het zomervakantieschoeisel, de jeans en de ijskoude tocht over het meer hadden hun tol geëist en tot onze verbazing wilde de groep afhaken. Onze gids keek onderzoekend: ‘Zijn er nog mensen die het niet meer zien zitten? ‘ De tieners lieten hun mening duidelijk blijken. Maar de ouders maanden hen aan ‘Dit wil je toch niet missen?’ (en de tocht kost ook wel wat!) Pa en ma wilden zelf verder. En wij ook. Conclusie: groep 1 keerde terug Breheimsenterwaarts met de ene gids, de andere zette met ons de tocht verder.
Gletsjerlife
We genoten van het formidabele uitzicht, kwamen meer te weten over het ‘leven’ van gletsjers, bogen ons over gletsjerspleten waarin we het blauwe aan de zon blootgestelde ijs zagen blikkeren en hoorden water sijpelen tussen de dikke gletsjerlagen. We ontdekten aan de oppervlakte een soort zebrapatroon van snoeihard ijs dat afwisselde met zachtere sneeuwlagen. En vonden fijn zwart rotsenstof bovenop het ijs. Zo veel te exploreren!
Tegen het einde van de zomer (september) is er veel van de oppervlakkige sneeuwlaag op de gletsjer verdwenen, en dat is eigenlijk het ideale moment voor een gletsjerhike, want dan is het ijs (en vooral de diepe spleten ertussen)beter zichtbaar.
Een beetje warmte
Net op het moment dat de voortdurende miezerregen en de wind wat te bar werden, kwam de zon helemaal tevoorschijn. Wat deed de warmte ons deugd! En hoe snel zag en voelde alles anders. Een hemelsbreed verschil. De gids verraste ons bovendien met een thermos hete chocomelk waar we maar al te graag om de beurt van dronken. Na die mentale en fysieke oppepper was iedereen klaar voor de terugtocht. De vier uren waren voorbijgevlogen! De jonkies dartelden door de sneeuw en hadden moeite om in het gelid te blijven. Maar we geraakten heelhuids terug bij het meer, waar de omgekeerde verkleedpartij weer doorging.
Onze tweede gids was teruggekomen om ons mee met de boten te komen ophalen. Door de halvering van de groep, kregen we plots de kans om met zijn tweetjes de terugtocht over het meer te maken, de luxe van een privé-tochtje dus, als kers op de taart. ‘Fotootje?’ vroeg onze gids-stuurman.
En wat dacht je?
…
Praktische info
Je kan op verschillende plekken in Noorwegen met uiteenlopende organisaties gletsjertochten maken. Het is een dure belevenis maar ook een unieke ervaring. Reken op zo’n 100 euro per persoon voor boottocht+gletsjertocht. Buiten gletsjerwandelingen kan je ook kayakken op gletsjermeren (tip: doe dat maar liever op de fjord, we zagen iemand die totaal onderkoeld was na zo’n tocht op het meer). Of zelfs een klimtocht maken op de gletsjer, waarbij je afdaalt in de kloven. Spectaculair! Wij deden een beroep op de lokale organisatie Icetroll , (betaalden de volle pot) en waren super-tevreden over de onvergetelijke ervaring!
Ook leuk om te lezen:
Toch wel dapper, hoor!
😅 Het was wel spannend maar ook een unieke ervaring!
Prachtige foto’s. Het lijkt me een overweldigend mooie ervaring.
Die natuur en natuurkracht is ongelooflijk! Zijn jullie ooit naar het noorden geweest?
Nog niet, maar ik droom er wel van. En zeker na wat ik hier op jouw blog zie!
De landschappen zijn onbeschrijflijk !
Wauw wauw…ik ben nu al razend enthousiast! Dat klinkt echt als een supertoffe ervaring, heel gaaf!
Het was één van de toppers van onze reis!
Wauw wat is het daar machtig mooi. Het lijkt me een hele belevenis!
Dat is het zeker! Ongelooflijke natuur!