Rondane Nasjonal Park, Noorwegen. Onze tweede halte na Oslo. Want tijdens onze roadtrip bolden we vanuit de hoofdstad noordwaarts, Peer Gynt achterna. Naar de ruige maar adembenemende streek van toendra-achtige hoogvlaktes en schilderachtige dalen. We maakten er eindeloze wandelingen, genoten van onvergetelijke vergezichten en spotten er elanden bij valavond. Magisch!
Inhoud
Ligging
Wie Noorwegen zegt, zegt ‘zee’ en ‘fjorden’. Maar wij proefden eerst van het binnenland. Het nationaal park Rondane ligt in Oost-Noorwegen, vlakbij het langgerekte Gudbrandsdalen-dal en Folldal. Het strekt zich uit van Ringebu tot Dovre. Wij logeerden in een klein dorpje op de hoogvlakte (1000- 1500 meter) in de buurt van Otta. Denk: ijzige wind, mossen, steen en kabbelende riviertjes verscholen tussen een veenachtige begroeiing. Rondom ons kale en verderop ook besneeuwde bergtoppen. Een onherbergzaam landschap van een bovenaardse schoonheid. Grenzend aan een al even indrukwekkend natuurgebied: Dovrefjell-Sunndalsfjella.
Onze route naar Rondane
Veel puzzelen aan de route Oslo-Otta was er niet nodig. Er is maar één grote weg: de E6, een bijna loodrechte lijn naar het noorden(Trondheim en verder). Onderweg pikten we nog even Eidsvollsbygningen mee, de plek waar de onafhankelijkheid van Noorwegen werd ondertekend op 17 mei 1814 in het landhuis van een rijke industrieel. Check. Daarna volgden we het uitgestrekte Mjøsameer – vlot 100 km lang en 15km breed, een kanjer dus in onze ogen. En we maakten ook nog een klein ommetje om een oude smaragdgroeve op de oevers van het meer te bezoeken. Daar beleefden we een paar heerlijke uurtjes langs het rustig kabbelende water in de zon.
Gudbrandsdalen
Maar Rondane lonkte, en we vervolgden onze tocht langs het Mjøsameer tot bij Lillehammer. Interessante stad, maar omdat we nog wat kilometers te vreten hadden na ons uitgelopen ZENmoment bij de meeroever, knalden we verder. Door het schilderachtige Gudbrandsdalen, met de langste Noorse rivier die we tot dan toe al gezien hadden. Bij de wegwijzer naar de staafkerk van Ringebu, konden we ons echter niet meer bedwingen en maakten we -alweer- een zijsprongetje. Gewoon al de houten kerk met het ommuurde kerkhof zien opdoemen was een belevenis. Net voor sluitingstijd (17u) konden we het interieur nog bewonderen. Samen met… een late bus Spaanse toeristen!
In totaal hadden we zo’n 370 km af te leggen, ons rustmoment aan het meer niet meegerekend deden we er toch gemakkelijk 5 uur over. Ook nog goed om weten: je betaalt tol op de grote wegen, dit wordt automatisch verrekend via een zender in je huurauto.
Peer Gynt achterna
Vijf graden was het toen we arriveerden in ons familiepension-met-uitzicht. Muts en windjack kwamen direct van pas. Wat een verschil met de zomerse 25 graden van Oslo. Maar wat een uitzicht! Dankzij een twaalftal haarspeldbochten waren we opgeklommen van het dal naar de hoogvlakte op zo’n 1000 meter boven de zeespiegel.
In deze streek dwaalde de ongelukkige hoofdfiguur van Henrik Ibsens (1828-1906) toneelstuk, Peer Gynt, rond. Hij ontmoette er trollen en ging ook langs bij de bergkoning, maar dat was nog maar het begin van zijn omzwervingen. Ibsen schreef het toneelstuk na een rondreis in Rondane, waar hij lokale verhalen verzamelde in opdracht van de kersverse Noorse regering. Edvard Grieg schreef er daarna de beroemde suite bij. Het muziekstuk ‘In de hal van de bergkoning’ past perfect in deze omgeving.
Hikes
Rondane Nasjonal Park is een geweldige uitvalsbasis voor onvergetelijke hikes. Terwijl aan de einder de toppen van tweeduizenders schitteren in de zon, doorkruis je een woest en eenzaam niemandsland. Stenen, beekjes, veen- en vossenbessen, rendiermos en rotsblokken. En overal om je heen indrukwekkende uitzichten over de kale of half begroeide vlakten.
Er is niet alleen de tocht naar de Peer Gynt-hytta, er zijn ook een heleboel andere (gemarkeerde) trails. Een variatie van wandelingen van een uurtje tot meerdaagse trektochten.
Een stuk zuidelijker vanuit Skei vertrekt zelfs de Peer Gynt-bergweg (60km), de ‘Peer Gynt vegen‘. Die is alleen open in de zomer en je doet hem per auto, per fiets of… te voet. In Vinstra kan je ook Peer Gynts geboortehuis bezoeken. Wij exploreerden echter vooral de eenzame hoogvlaktes waar deze Noorse held rondzwierf. Zooo de moeite!
Rendieren
In Noorwegen zijn de rendierkuddes naar de uitgestrekte natuurgebieden verbannen. Daar hebben ze nog ruimte genoeg voor hun nomadisch leven. Ook in Rondane dwalen er rendierenkuddes rond. Maar tijdens de zomer trekken ze naar het noorden. Geen wilde rendieren dus voor ons, wel overal het vaal-geelgroene rendiermos. Keihard is het. En alleen de maag van rendieren kan het aan. Elanden of herten blijven ervan af. Wij ook.
Ander leuks om te doen in de buurt
Ik zei het al in een vorig bericht: in Noorwegen is niets dichtbij. Wij reden dus een luttele 100 kilometer noordelijker voor
De Snøhetta is met zijn 2286 meter de hoogste berg van de Dovrefjell bergketen. Vlakbij het Dovrefjell natuurgebied in Hjerkinn ontwierp het Noors architectenbureau Snøhetta een fantastisch uitzichtpunt voor die bergketen. Op een kale vlakte waar vroeger het leger oefende en er ertsen werden gedolven. De wind giert er langs je heen en je moet er een bedrieglijk steile klim voor over hebben over een pad van zo’n 1.5km. Valt best mee qua afstand dus . Een aanrader.
Wij picknickten op de top bij het paviljoen en voelden ons miertjes in het machtige berglandschap. Met de verrekijker konden we in de verre vallei een muskusos spotten. En daarna warmden we behaaglijk op in het houten interieur van het supermoderne Snøhettapaviljoen in cortenstaal (2011). Samenzitten bij een knapperende haard met zicht op een magistraal landschap, wat heeft een mens meer nodig ? Onvergetelijk!
-
Elanden
Overal in Noorwegen zie je de waarschuwingsborden voor overstekende elanden. Deze stevigerds (500 à 700kg) gaan vooral in het ochtendschemer en bij valavond op zoek naar water. En kruisen dan soms jammerlijk je pad. Er zijn twee aanrijdingen met elanden per dag. Zij leven solitair (in tegenstelling tot de rendieren). We zochten hulp voor het spotten van elanden en boekten online een elandsafari bij de jongens van Moskussafari. Na wat turen met de verrekijker ontdekten we er een hele groep – uitzonderlijk. En bij het naar huis rijden, stonden er plots twee olijkerds ons aan te staren vlak naast de weg!
-
het kerkje van Dombas en van Hjerkinn
Dombas: dit kruispunt van enkele grote wegen lijkt wel een verzamelpunt van campers! Later begrepen we dat vooral het winkelcentrum dé aantrekkingspool was voor dit verder niet zo bijzondere stadje. Je vindt er supermarkten waar je voedsel kan inslaan voor het vervolg van je reis, benzinestations en… een bijzonder achthoekig kerkje. Dat jammer genoeg ingepakt was voor restauratie toen wij er langskwamen. Verbaasd observeerden we dan maar het af- en aanrijden van het campervolk. En beseften toen dat we zelf ook wel wat mondvoorraad en vooral ook water moesten inslaan voor de rest van onze tocht. Geen overbodige luxe.
In Hjerkinn hadden we meer geluk en bezochten we het moderne kerkje op de heuvel. Rond 19u zou er een doop doorgaan. Om 18.30u was de hele familie al present. Met twee vreemde Belgen. We gunden ze hun privacy. Genietend van het landschap reden we bij valavond terug naar ons pension in Rondane.
Zei ik al dat Rondane een onvergetelijke ervaring was?
Ook leuk om te lezen:
Prachtig! Ik noteer bij deze ‘muts’ op onze inpaklijst.
😀 😀 😀
Wat een mooie foto’s! Zo’n mooie natuur, daar zou ik ook erg blij van worden.
Ja echt! Geeft je zo’n goed gevoel!
Prachtig zonder meer, maar ik volg het liever online dan het zelf te beleven vrees ik 😉
(geef mij maar het warmere weer en iets minder afstanden)
Prachtig!
Een onvergetelijke plek!