Donkere wolken dreigen.Ā Toch wandel ik de Leuvense begraafplaats binnen. Want ik ben op zoek naar Sjel, de muzikale installatie van Patricia Vanneste en Sam De Bock.Ā Ik ben lekker ingeduffeld: muts, sjaal en wanten. Het is immers begin februari.
Het kerkhof oogt verlaten. Donker strekken de kale silhouetten van de bomen zich uit naar dehemel. Tot plots de zonĀ doorbreekt. En ik iets zie glinsteren in de buurt van de hoofdingang.
Spiegelende kubus
“Sjel” heet de installatie van muzikante-componiste Patricia Vanneste en haar partner Sam De Bock. Het is Noors voor “ziel” of “essentie”.
Ik kom naderbij. De blinkende kubus weerspiegelt de graven, het kerkhof. Maar vooral ook de bomen en vĆ©Ć©l lucht.Ā Als de zon achter de wolken verdwijnt, lijkt hij op te gaan in de omgeving. Alleen de rechte lijnen maken duidelijk dat er hier een vreemd object staat.Ā En het feit dat ik buiten de graven en de bomen ook mezelf weerspiegeld zie. Ik trek enkele gekke bekken. En een foto :).
De zon licht de spiegelconstructie op en laat ze schitteren. Ik ben nieuwsgierig en loop er even omheen.Ā Aan Ć©Ć©n zijde is er een reusachtig raam, dat uitkijkt op de begraafplaats. Een deurklink met een rood bordje ‘ vrij/bezet’ geeft aan dat je hier ook naar binnen kan.
Sjel: muzikaal landschap met ziel
Ik neem de onuitgesproken uitnodiging aan, laat mijn spiegelbeeld achter en stap naar binnen.
Leegte. Warm hout. Een geur van grenen.Ā En een groot raam. Met een zitje voor Ć©Ć©n persoon – afzondering. Ik druk op de ‘play’-knop en ga zitten.
Ik zie de regendruppels op het kamerbrede raam voor me naar beneden glijden. Al snel vergeet ik het landschap voor mijn ogen.Ā En laat me meevoeren door de muziek. Tokkelende en dansende violen tillen me op,Ā percussie, piano, elektronische melodieĆ«n dragen me mee.
In gedachten zie ik de uitgestrekte, desolate landschappen van IJsland voorbijzweven.
De takken van de bomen wiegen. Ik vergeet de waan van alledag en ben even alleen op de wereld.
Sohnarr en Coral Dusk
Als de klanken eindigen, maak ik me met enige moeite los van de bank en de omgeving.
In de hoek bij de deur vind ik een infoblaadje over Patricia Vanneste en haar soloproject Sohnarr.Ā ‘Coral Dusk’ heet dit album, dat ze – niet zo verwonderlijk – componeerde tijdens een trektocht van twee maanden in Zweden en Noorwegen. Betoverd door de natuur.Ā “Het is alleen door te durven luisteren en te voelen, door te verdwijnen in of achter jezelf en te versmelten met je omgeving, dat verbinding iets is wat fysieke leegte kan overstijgen,ā zegt Vanneste zelf hierover.
Het liefst was ik nuĀ even terug in het verre noorden.
Nog langer luisteren naar ‘Melancholia’ ?
Praktische info
Nog tot 28 maart 2021Ā kan je je opĀ de Leuvense Stadsbegraafplaats laten onderdompelen in de muzikale kunstinstallatie āSjelā.Ā Een bijzondere manier om de muziek van Sohnarr te ontdekken. En heel even te onthaasten, zelfs in een beperktere afzonderingĀ dan in de Zweedse natuur.
NB. Vooraf stond de installatie al in een natuurgebied in Geel en Kortrijk. Vanneste werkte ervoor samen met Natuurpunt.
Ook fijn om te lezen:Ā
Staat die nu in Leuven? Wij zagen de Sjel aan Connecterra. Ik schreef er vorige zomer nog over.
Ja! Stond in januari in Kortrijk ook. Ga je stukje over Connecterra eens lezen! Daar stond hij wschl midden in de natuur.
Hij stond vlakbij de uitgang, aan het einde van de wandelroutes. Of aan het begin ervan, afhankelijk van hoe je vertrok. š
Mooi om te lezen hoe kunst allerlei gevoelens en gedachten los maakt en jammer dat deze kunstuiting niet gewoon kan blijven staan.
Ja, zou ik ook wel fijn vinden!
Voor mij mag hij inderdaad ook altijd blijven staan!
Heel mooi!
En een bijzondere ervaring āŗļø
Dankjewel !