Sligachan: wolken, water, bergen en magie

Laaghangende grijze wolken, miezerregen en 12°C in volle zomer- dat was onze eerste kennismaking met het godvergeten gehucht Sligachan in het hart van het Schotse eiland Skye.  Wat een contrast met het gezellige terras (met scones 😉 ) in het havenstadje Mallaig . Na de overtocht met de veerboot waarbij een vrolijke dolfijn ons vergezelde, ontdekken we nu  ’the real thing’: het Schotse Hebriden-eilandleven. Love at first sight? No way! Het vroeg even tijd voor we compleet overstag gingen voor deze magische plek met zijn jagende wolken, onbetrouwbare weer-grillen en machtige Cuillin Mountains. Een droom voor landschapsfotografen en outdoor-fanaten.

Picture (im)perfect paradijs

Sligachan is een klein gehucht in het hart van het Schotse eiland Skye, gelegen ongeveer halverwege tussen de twee dichtstbevolkte ‘steden’ van het eiland:  Portree (4000 inwoners) en Broadford (1200 inwoners). Aan de baai met de beroemde Sligachan Old Bridge is er één ouderwets hotel – tochtig en overal Brits voltapijt – dat tegelijkertijd een kleine huisbrouwerij en een camping uitbaat. Evenals een bistro waar verkleumde en doornatte kampeerders zich komen warmen en drogen. Op het menu: fish & chips, hamburgers of curry. En whisky natuurlijk.

Aan de ene kant van de weg: de baai van Loch Sligachan waar roadtrippers in campers en enkele spaarzame tentjes uitkijken over het getij. Aan de andere kant: het hotel met kleine speeltuin en een ruim parkeerterrein. Op de achtergrond: de Red Cuillin. Sligachan Bridge blijkt een vast ingrediënt te zijn van de georganiseerde busuitstappen op Skye.

Op het eerste zicht valt er niet veel te beleven in Sligachan. Maar wat het wel biedt, is een fantastisch natuurlijk landschap met een aantal van de mooiste uitzichten van heel Skye op de Red en Black Cuillin bergkammen. Tel daar nog de fantastische wolkenhemels en de vele riviertjes bij die naast de onstuimige Sligachan River en Allt Deag Mor naar Loch Sligachan stromen met hun watervallen en stroomversnellingen… En je begrijpt het: hier MOET je gewoon je camera bovenhalen.

Schotse luchten en licht

Dezelfde plek kan er ’s ochtends of ’s avonds totaal anders uitzien.’Vier seizoenen in een dag’ luidt het in Schotland, en dat geldt zeker ook voor het eiland Skye. Het licht, de wolken, het water, … alles wisselt hier zo snel dat je steeds weer verrast wordt. Zowel bij regen en mist – waarbij je dus geen barst ziet van het spectaculaire uitzicht – als bij helder weer is het landschap bij Sligachan van de lekkerste soort eye candy. De eerste twee dagen van ons verblijf hadden we door de laaghangende wolken eigenlijk geen idee van hoe de Sligachanvallei er echt uitzag. Maar al snel kon de mysterieuze, sombere sfeer van die donkere dagen ons zelfs bekoren.

Meekijken ?

Wat een verrassing toen we enkele dagen later huiswaarts reden en plots de gekartelde bergtoppen van de Black Cuillin zichtbaar werden!

Het werd dan ook helemaal een feest toen de zon doorbrak en we pas echt ontdekten waar we terechtgekomen waren. Zelfs de ronde toppen van de Red Cuilllin (alhoewel ze voor ons eerder Green Cuillin hadden mogen heten) kwamen piepen. Voeg daarbij de glinstering van het licht, de bergen weerspiegeld in de beekjes, rivieren en plassen en de eindeloze kleurvariaties van lucht en aarde… Puur genieten!

Buiten een feest voor het oog is Sligachan ook het je-van-het voor elke natuurliefhebber en outdoor-sportbeoefenaar (klimmen, hiken, wandelen, scrambling,..) . Het is een belangrijk startpunt voor heel wat bekende wandelroutes op het eiland Skye, zoals de routes naar de Cuillin Hills en de Fairy Pools. Al moet het gezegd: de meeste wandelingen hier zijn vrij zwaar door de drassige ondergrond en de afwezige wegwijzers. Zo dachten wij bijvoorbeeld op onze eerste dag een vlotte wandeling naar de watervallen te maken…

Na een nacht in een -weliswaar mooie maar kille -kamer half onder de grond waarbij we vragen om de verwarming op te zetten en waar de wifi niet werkt, krijgen we een fantastisch Scottish breakfast. Daarna zijn we helemaal klaar om de omgeving te verkennen. Maar… ietwat beteuterd kijken we naar de bewolkte Sligachan Bay en de mistige Cuillin. We trekken echter onze regenkleren aan, duwen tegen de huilende wind in de hoteldeur open en begeven ons in het mistige niemandsland van bergen, wolken en water.

Bergen, wolken en water

We volgen een kort, schilderachtig pad dat naar de houten brug bij de watervallen leidt. Je kan er – als het weer mee zit – genieten van het uitzicht op de vallei en de omringende bergen. Reisgids versus reality: het regent pijpenstelen, we zien enkel vage bergsilhouetten en het terrein is super-zompig. Ondertussen buldert het water van de rivier Allt Dearg Mor met een indrukwekkende woeste kracht naast ons verder. En de majestueuze Cuillin hullen zich zwijgend in mysterieuze mistflarden.Toch maar geen wildzwemmen deze keer?

We willen het pad nog verder volgen, richting Black Cuillin. Maar door de lage wolken is ons zicht beperkt. Zo gauw we ons verwijderen van de rivier, lijken we helemaal omgeven door een uitgestrekt landschap van drassig veengras. Echt duidelijk is de route niet- ik nam er een foto van op mijn mobieltje, want er is hier geen WIFI en geen bereik. Wandelwegwijzers zijn in deze regio een onbestaande luxe. Na luttele tijd is mijn gsm zo nat dat swipen niet meer lukt. De zakdoek waarmee ik hem probeer droog te houden, kan ik uitwringen. Onverwacht diepe plassen en beekjes versperren ons de weg. We doen meermaals een ‘walkaround’ maar raken daardoor nog verder verstrikt in het doolhof van veengras en bronnetjes.  Na drie kwartier besluiten we rechtsomkeer te maken. We riskeren het niet om in dit weer verder te trekken door dit ruige, moerassige gebied en keren terug naar het hotel. Doornat maar blij en enorm onder de indruk van de omgeving.

In de bistro “Seumas’ Bar” drink ik een gigantische warme chocomelk terwijl onze natte jassen open hangen en plassen maken onder onze stoelen. Daarna trekken we naar de kamer om onze natte uitrusting te verruilen voor iets drogers. Het zal twee dagen duren voor onze wandelschoenen droog zijn.

Old Sligachan Bridge

Maar niet getreurd, ondertussen wandelen we nog tot bij de iconische Old Sligachan Bridge met zijn spectaculaire uitzichten op de Cuillin Mountains.

De echte magie zit echter in de rivier die eronderdoor stroomt. Rivieren en lochs zijn in de Schotse mythologie vaak de poort naar de magische wereld van elfen en geesten. Ook hier. De Sligachan River zou betoverd zijn: wie zijn gezicht onderdompelt in het ijskoude water bij Sligachan Bridge, wint eeuwige schoonheid en wijsheid. 

Er zijn wel wat voorwaarden aan verbonden: je moet minstens 7 seconden je hoofd in het water dompelen én je mag je gezicht niet afvegen maar moet het op natuurlijke wijze laten drogen. Ik kan die eeuwige schoonheid en wijsheid dus al vergeten.

De legende

Het verhaal erachter? De legende van de brug gaat over de grootste krijger van Schotland. Die woonde ooit op Skye. Niet William Wallace of Robert the Bruce, maar een legendarische vrouwelijke amazone: Scáthach. Ze was een expert in alle vormen van oorlogsvoering en de grootste krijgers kwamen met haar trainen in The Fort of Shadows –  nu: Dunscaith Castle. Haar roem verspreidde zich over het water naar Ierland, waar de held Cú Chulainn niet erg happy  was dat iemand hem in een gevecht kon evenaren.

De Ierse halfgod zeilde naar Dunscaith en daagde Scáthach uit om eens en voor altijd te bewijzen wie het sterkst was. Het gevecht deed aarde en zee schudden en zo ontstonden de bergen en valleien op Skye. Scáthach’s dochter kon het niet aanzien en vroeg bij de rivier de elfen om hulp. Ze dompelde haar gezicht onder in het het magische water en kreeg een inzicht in hoe ze de vechtersbazen kon doen ophouden: ze zorgde ervoor dat ze honger kregen en schotelde hen een lekker maal voor in haar moeders huis. Volgens de wet van de gastvrijheid kan je nooit degene die je onderdak biedt, kwaad doen. Dus Cú Chulainn en Scáthach sloten vrede. Eind goed, al goed.

NB. Ook de naam van de Cuillin heuvels zou een verwijzing naar en een verbastering van ‘Cú Chulainn’ zijn. Een andere theorie is echter dat de naam ‘Cuillin’ afkomstig is van het Noorse ‘kjöl’, wat ‘bergrug’ of ‘kiel’ van een Vikingschip betekent. ‘Kjöllen’ / Cuillin’ is de meervoudsvorm.

Tips voor wandelingen en hikes

Duizelingwekkende bergtoppen, bedwelmende uitzichten en afgelegen wildzwemmen: Sligachan Glen is een wonderland voor de liefhebber van natuurpracht maar ook voor de onverschrokken outdoor-avonturier. Vanuit Sligachan vertrekken vooral de zwaardere en avontuurlijke hikes voor ervaren bergwandelaars. Denk je eraan om de Cuillin te overwinnen, dan heb je echt klimmerservaring en -uitrusting nodig (A+ tocht). Zeker de Black Cuillin bedwingen is ijzingwekkend, check Danny Macaskill die in The Ridge (2015) de bergkam met de gravelbike beklimt en afdaalt.

Mediumwandelingen

Vrij makkelijk zijn de wandelingen rond Sligachan Hotel en langs het meer, maar je hebt er wel stevige waterdichte wandelschoenen  en regenkledij voor nodig (B-wandeling). Reken niet op wegmarkeringen, bestudeer vooraf de routes of neem een goede kaart mee. Omdat de Cuillin magnetisch gesteente bevatten, is een kompas er onbruikbaar.

• langs Loch Sligachan  : 10.5 km heen en terug langs de oever van het meer, vlak, B-wandeling
• Braes Headland: lus van 4 km op de klif, 40 hoogtemeters, B-wandeling
• uitzichtpunt Sligachan watervallen: 5 km (blijven doorwandelen aan de rechterkant van de rivier Allt Dearg Mor, richting Black Cuillin), B-wandeling

Hikes

De meeste tochten bij Sligachan zijn A-wandelingen, omdat je langs de Cuillin gaat (met fantastische uitzichtpunten, natuurlijk). Je hebt buiten bergschoenen ook aangepaste kledij nodig (waterdicht en laagjes). In Schotland houdt wandelen in de bergen vaak ook ‘scrambling’ in: over rotsen klauteren. Neem best voldoende water en voedzaam eten mee voor onderweg (ook proteïnerepen voor een dipje):

• naar Glen Brittle: ongeveer 12 km heen, 300 hoogtemeters, A-tocht
• naar de Fairy Pools:18 km heen en terug, 650 hoogtemeters, A-tocht (paden worden beekjes bij regen), ong. 5u.
• via Glen Sligachan naar Loch Corruisk: 25 km heen en terug, 800 hoogtemeters, A-tocht, ong. 9u.  (Bij hevige regenval is het niet mogelijk om de rivier bij Loch Corruisk over te steken)
• legendarisch is de tocht verderop van Loch Corruisk naar Camasunary met het korte maar spannende stukje scrambling over de ‘Bad Step’

Omringd door glooiende heuvels, glinsterende meren en het majestueuze Cuillin-gebergte, is  Sligachan een plek van een fantastische natuurlijke schoonheid.  Waar je wel de tijd moet voor nemen. Want het kan er ook koud, nat en somber zijn. Hier bepalen de natuurelementen je dag. De diepe vallei met zijn stormachtige luchten maakte op ons een onvergetelijke indruk!