Wandelen bij Louise-Marie? Dat is wandelen in de Vlaamse Ardennen, in de buurt van Ronse. Want daar vind je het rustige dorpje met deze naam, de huizen gestapeld tegen de heuvel, met op de top de kerk. Louise-Marie ontstond in de eerste helft van de 19de eeuw als een gehucht van Maarkedal, rond een parochiekerk die de plaatselijke baron liet bouwen. En de naam? Die verwijst naar de eerste koningin van België: Louise Marie d’Orléans. Zij overleed , amper 38 jaar, op de dag dat de eerste steen van de kerk werd gelegd. Een tragische start voor een dorp dat in één van de mooiste landelijke gebieden van België ligt. Het is immers subliem wandelen in de heuvels en velden bij Louise-Marie. Een aanrader!
Inhoud
Op stap bij Louise-Marie
Door zijn ligging vlakbij het Muziekbos, het Sint-Pietersbos en de glooiende akkers van Maarkedal is Louise -Marie de perfecte uitvalsbasis voor een wandeling in de Oost-Vlaamse heuvels. Bij de kerk vind je al snel een parkeerplaats en dan ligt er een veelheid aan wandelroutes voor je open. Opvallend is dat je hier ook menroutes kruist: er is in de streek nog een traditie van paarden mennen (met de koets) en naast ruiterpaden zijn er hier dus betonbaantjes die echte menroutes zijn. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar wat wil je, in het verstedelijkte Vlaams-Brabant zie je zelden iemand met de paardenkoets rijden.
Voor onze natuurwandeling slaan we iets verder dan de oude school een goed verborgen pad tussen twee huizen in. We dalen de helling af langs ommuurde tuinen. Al snel komen we terecht tussen de velden en sluiten we aan op de Z+ route.
Subliem wandelen
Na een kleine afdaling bevinden we ons midden tussen de akkers. Een boer rijdt enkele velden verderop zijn graan af. Op de open stukken brandt de zon ongenadig terwijl de vogels vrolijk kwinkeleren. Is het een leeuwerik die we daar hoog in de lucht zien dansen?
Tarwe, maïs, gerst, vlas, weides en bos wisselen elkaar af. En ook de weg is gevarieerd. Nu eens hobbelen we over kasseien, dan weer volgen we een betonbaan, een zandweg of een bospad. We stijgen en dalen – hoe kan het ook anders in deze heuvelende streek. Onderweg genieten we van de mooiste vergezichten en de zaligste zitplekjes We stappen langs stoffige trage wegen op het hoogplateau maar banjeren evengoed een keer door de modder als we in de vallei in een weide langs een kleine beek trekken.
Z+route
We sluiten aan bij de twee lussen van de Z+wandeling, in totaal is die zo’n 12 km lang. Mooi meegenomen is dat je onderweg enkele zitplekken aandoet die speciaal door plaatselijke designers ontworpen zijn. Ideaal voor een kleine picknick. Of gewoon voor een moment van rust en intens genieten van het landschap. Het leukst vond ik de plek bij de Bossenaeremolen waar je een fantastisch uitzicht hebt over de regio. Marthe Vanthuyne creëerde er het platform ‘Op stap’ .
Maar ook het knusse plekje bij de houten zitcirkel – de ‘Deurnis’ van Jan Detavernier- is een topper. Verscholen tussen het groen stap je door deze poort een andere wereld in. Zalig!
En zo zijn er nog drie andere -al dan niet kunstige- zitplekken. Voor mij mocht er beslist nog wat meer kunstzinnigs onderweg te beleven zijn. Al is de natuur zelf in de omgeving van Louise-Marie natuurlijk het grootste kunstwerk. Niet te evenaren.
Alle info over het project Z+ en de ontwerpen vind je hier. De route kan je zelfs gewoon downloaden.
Verdere kennismaking met de streek
Terwijl we wandelen, genieten we niet alleen van de natuur en de eindeloze akkers. We maken ook kennis met andere elementen van de streek: we kruisen grote oude boerderijen met een kapelletje en bioboeren waar je via de korte keten direct aan huis kan kopen. We zien weekendtoeristen bij de visvijvers in de vallei. En als we na de Bossenaeremolen in de buurt van de Taaienberg terechtkomen, bespeuren we op de rijbaan hoezeer we een land van Flandriens zijn. Hier in deze buurt zit je als fietser natuurlijk op een ideaal oefenparcours met enkele stevige kuitenbijters. Wij houden het echter op een gezapig wandeltempo. En zijn dolgelukkig als het terras van dorpscafé en restaurant ‘Les Soeurs Louise’ terug in zicht komt!
Bijzonderheden van Louise-Marie
Met een weldoende verfrissing in het vooruitzicht, kijken we nog even verder rond in Louise-Marie. Het dorpje schurkt zich tegen de heuvel aan en tegenover de kerk zien we buiten ons favoriete (en enige) café nog twee opvallende gebouwen. Het ene is de de vroegere dorpsschool, het andere een reusachtig neogotische gebouw dat nu leeg staat. ‘Sint-Leonardus’ lezen we. Het blijkt een heus sanatorium voor vrouwen geweest te zijn, dat dateert uit 1902. Kloosterzusters verzorgden hier de patiënten die omwille van luchtwegenproblemen in de Oost-Vlaamse heuvels een ‘kuur’ kwamen doen. Bij het complex horen ook een uit de kluiten gewassen hoeve én een directeurswoning. Nadat het sanatorium sloot, werd het complex gebruikt als rusthuis. Maar op het moment dat wij er zijn, staat het te koop. Benieuwd wat er met deze site zal gebeuren. Als we via de hoeve aan de achterkant een kijkje nemen, ontdekken we daar een fenomenaal uitzicht, bijna tot aan Oudenaarde. Knap!
Slaapplaats voor Hitler en Göring
Verder blijkt Louise-Marie ook een andere eigenaardigheid te herbergen. Het gehucht telde vroeger naast een postkantoor ook een klein treinstation. Want de spoorlijn Ronse – Gent loopt in Louise-Marie door een tunnel van zo’n 400 meter onder de “Spichtenberg” door. Deze historische spoorwegtunnel (1861) werd door het terugtrekkende Duitse leger in 1918 gedynamiteerd. En ook in de Tweede Wereldoorlog werd de tunnel met opzet geblokkeerd om het vervoer van oorlogsmaterieel langs deze belangrijke lijn richting Frankrijk onmogelijk te maken. Maar verrassend is dat volgens het dagregister Adolf Hitler in de nacht van 22 december 1940 hier overnachtte. Rijksmaarschalk Hermann Göring zou in de tunnel zelfs geschuild hebben. Ook het kleinste dorp heeft dus zijn geheimen! De statige spoorwegtunnel werd in 2021 gerestaureerd.
Beroemde inwoners van Louise-Marie
En zo klein als Louise-Marie is, het bracht toch enkel grote Vlaamse namen voort: denk maar aan zanger Jasper Steverlinck, Olympisch atleet Filip Meirhaeghe en jeugdschrijfster Brigitte Minne.
Landhuizen
Tot slot telt Louise-Marie ook enkele prachtige oude beschermde landhuizen. Zo is er Villa Te Nitterveld, gelegen in een prachtig park met vijver op de flank van de Muziekberg. Aanpalend was er vroeger een watermolen. Op het landgoed werd er ook mineraal water geproduceerd. Het water van de Nitterfeldbronnen stond bekend onder de naam “Royale Louise-Marie”. Voor minder doe je het toch niet? Daarnaast was het huis ooit de plek waar de kunstzinnige fine fleur van de regio verzamelde. Denk daarbij aan Herman Teirlinck, Emiel Hullebroeck, Stijn Streuvels, Omer Wattez en andere. Je kan het huis jammer genoeg niet bezoeken, het is privé-eigendom van de familie Claeys.
en tweede landhuis is de ‘Shamrock’, een Engelse cottage uit 1928. Vroeger was het een sjiek hotel (Relais &Chateaux), nu wordt het verhuurd voor bedrijfsopleidingen en privé-evenementen onder de naam Louise-Marie Manor & Gardens. Bijzonder is dat het park van 2 hectaren aangelegd werd door de beroemde tuinarchitect Jacques Wirtz (1985). Iemand nog op zoek naar een feestzaallocatie?
Streekbieren
Na de uitgebreide kennismaking met één van de meest onbekende dorpen in één van de mooiste streken van Vlaanderen, zijn we helemaal aan verfrissing toe. In de warme zomerzon wagen we ons niet aan de uitgebreide keuze verraderlijke streekbieren maar we houden het op alcoholvrij. En of het smaakt!
Ook leuk om te lezen:
Prachtige wandeling! Dankjewel
Dankjewel voor je berichtje Brigitte! En heel fijn om dat te horen! 🙂
Prachtige wandeling! Dankjewel
Mooie aanrader van een verrassend onbekende (of omgekeerd) plek
😀 Hele mooie omgeving vond ik. Heel rustgevend!
Dankjewel!
Weer een mooie reportage met natuurlijk ook altijd zo’n heerlijke reeks foto’s ter illustratie.
Dankjewel Toos!
Mooi! Het is en blijft een schitterende streek!
Echt! Een uithoek van Vlaanderen maar net daardoor ook nog zo landelijk.