Het beroemde Talbot House in Poperinge is tegenwoordig een B&B waar iedereen één of meerdere nachten kan verblijven. Britse en Belgische vrijwilligers runnen de B&B om de beurt. Logeren in Talbot House is terug reizen in de tijd. Naar de periode van de Eerste Wereldoorlog. Een unieke ervaring.
Even praktisch
Toen wij er logeerden, waren er vooral Belgische gasten. Als je in november of december gaat, verblijven er veel Britten. Zij komen de graven van hun familieleden bezoeken rond Ieper. Aparte sfeer.
Overdag zijn bezoekers welkom in Talbot House (vanaf 10u). In de tuin is er ook een moderne bijbouw met een museumpje. Vanaf 18u ongeveer heb je het huis echter voor jou alleen. Nu ja alleen, samen met de andere gasten natuurlijk. A Night in the Museum, lijkt het wel.
Forget about the war
Het huis is 18de eeuws, maar was begin 20ste eeuw eigendom van een rijke Poperingse brouwer. Hij stelde het ter beschikking van de Britten zodat de frontsoldaten, als ze ‘off duty’ waren, ergens een plek van (relatieve) rust konden vinden. Vanuit de tuin hoorde je wel de ontploffingen in de loopgraven 10 km verderop !
Er was een piano, een kapel, een diepe tuin, er waren boeken… En ook een prikbord met berichten en zoekertjes voor soldaten die nieuws zochten over vrienden of broers die ook in de ‘Ypres Salient” vochten. Overal in het huis vind je nog opschriften, verwijzingen, objecten van toen. De inrichting is zo veel mogelijk behouden of gerestaureerd.
En de tuin is een oase middenin de stad. Het is zalig om ’s avonds, als alle bezoekers het huis verlaten hebben, door het stille pand of door de tuin te dwalen.
Kamer met ontbijt
Het is een aparte ervaring om in de sober ingerichte kamers te slapen. Voor het comfort en de rust hoef je het niet echt te doen: er is een gedeelde douche op de gang en een wastafel op de kamer. Er staan twee eenvoudige eenpersoonsbedden en de houten vloer kraakt bij elke stap – zoals dat gewoonlijk het geval is met oude houten vloeren ;-). Als je bovenbuur rondwandelt, heb je het dus ook geweten.
Bovendien liggen bijna alle kamers aan de straatkant, en de ramen hebben… enkel glas. Blijkt dat er in Poperinge-centrum toch aardig wat auto’s rondrijden ’s nachts en ’s morgens. En zoek maar niet naar een TV. Past ook niet in een huis waar de tijd gestold lijkt.
Logeren tussen de herinneringen
Maar het is supergezellig om ’s avonds nog een boek te lezen in het oude salon. Of samen met andere gasten rond de tafel te zitten praten. Of de oude kapel op de zolder te bezoeken. Ik liet mijne fantasie de vrije loop. Wat hebben zovele frontsoldaten hier in dit huis gedeeld aan vreugde en verdriet?
Persoonlijke Britse service
Bijzonder fijn keuvelen is het ook met de Britse vrijwilligers die voor enkele maanden in het pand wonen en altijd in de grote keuken te vinden zijn. Het Welsh gezin dat ons ontving slaagde er bijzonder goed in om een warme , familiale sfeer op te roepen. Het begon al bij onze aankomst, toen we direct thee kregen aangeboden.
En het ontbijt? Wij hadden een Engels ontbijt besteld en Engelser kon al bijna niet. Het was bijzonder hartig, sausage en witte bonen in tomatensaus inclusief. Goede vertrekbasis voor een stevig bezoek aan Ieper en omstreken!
Arthur Stockwin Thirty-Odd Feet Below Belgium
De aanleiding voor ons verblijf in Poperinge (‘Pop’ voor de frontsoldaten) was het boek dat Arthur Stockwin in 2005 schreef over Geoffry Boothby. Stockwin vond namelijk bij de dood van zijn moeder Edith een kistje liefdesbrieven die ze 80 jaar eerder schreef naar soldaat Boothby in Ieper. Boothby was ingelijfd bij de Royal Engineers, en was daarna ook een “tunneler”. Zowel Engelsen als Duitsers groeven immers tunnels onder elkaars loopgraven, om elkaar af te luisteren en explosieven aan te brengen. Zo’n tunnel was meestal 1.20m hoog en 90cm breed. Denk daarbij nog aan het water dat er meestal in stond en je kan je voorstellen wat een leuke job dit moet geweest zijn. De gepubliceerde reeks brieven is één van de weinige bijna complete sets uit 1915 -1916.
Railway Wood , Zillebeke
Wij gingen op zoek naar de plaats waar Boothby begraven is. Op basis van de coördinaten gidste de GPS ons naar Zillebeke, ten oosten van Ieper.
Midden in de velden, nabij een bosje en een oude mijnkrater, wapperde er een Britse vlag tussen de bomen. En er stond een wit monument op een netjes afgebakende zakdoek gras. Ter ere van Boothby en zijn makkers. Het is een vredige plek, midden in de natuur.
In de verte zie je de torens van Ieper aan de horizon, net boven het maïsveld. Om stil van te worden.
2 thoughts on “Terug in de tijd in Talbot House”