Je est un autre “
Dit citaat van Arthur Rimbaud trof ons direct als een mokerslag toen we de eerste locatie van het Kunstenfestival in Watou bezochten. Enkele jaren geleden verloren we een vriend door zelfdoding. Hij koos deze woorden voor zijn rouwbrief.
De beelden en teksten die in dit huis bij het dorpsplein waren samengebracht, grepen ons vanzelfsprekend meer aan dan ze normaal gedaan zouden hebben.
Maar ook los daarvan, vond ik deze 36ste (en misschien laatste) uitgave van het Kunstenfestival erg beklijvend. Misschien heeft het thema ‘de kracht van mededogen’ hier wel mee te maken. We lazen biezonder mooie gedichten en ervaarden indringende verwijzingen naar een prangende actualiteit.
Ik zal geen opsomming geven van kunstenaars, kunstwerken en dichters. Snuister gewoon even rond tussen deze sfeerbeelden. Watou kan je immers niet in woorden vangen. Je moet het beleven. Het dorpje ligt aan het einde van de wereld. In een niemandsland van oorlogsgraven en eindeloos golvende stille heuvels. Het is er één en al rust. En poëzie.
Aan het eind van de wereld ligt een dorp. Op de ‘schreve’. Met wel 7 artisanale brouwerijen. En één fantastisch Kunstenfestival. Niet te missen.
Geniet ervan!
Ook leuk om lezen:
Mooi! En via crowdfunding blijft het misschien bestaan.
Ja, duimen maar!