Ooit al meegemaakt dat je naar buiten gekeken wordt terwijl je nog maar amper een museum betreedt ? Ons overkwam het in Antwerpen. Toen we de kunstroute ‘Ecce Homo’ (2018) wilden volgen. De onthaalmedewerker van Museum Mayer van den Bergh vroeg ons – nog voor we een woord konden uitbrengen- of we de volgende dag konden terugkomen! Omdat het museum om 17u sloot en het al namiddag was. (Pop-up in mijn hoofd: vijftig kilometer voor niets gereden!) Geen woord over het feit dat er nog andere locaties waren. Waar je tot 18u of later terechtkon. (Gelukkig hadden we ons geĆÆnformeerd.) Ā Na wat aandringen kregen we dan toch het kaartje met het parcours …(De wereld is aan de durvers ;).)

Ondanks dezeĀ uiterst koele ontvangst vonden we de meeste plekken van het parcoursĀ zeker de moeiteĀ waard. Een fijneĀ kennismaking met jong/onbekend of oud/gevestigd hedendaags Belgisch talent. In alle disciplines. Daarom dit verslagje. Want de expo eindigt zondag.
Inhoud
Ecce Homo
Je ontdekt in deze expo hetĀ werk van 63 Belgische (nog) levende kunstenaars dieĀ allenĀ creaties maaktenĀ rond het klassiekeĀ thema ‘Ecce Homo’ .Ā Ā Een tweede doelĀ van het project sluit hierbij aan:Ā niet alleen kunst over de mens tonen, maar via kunst ook iets doen aan de situatie van mensen in nood. Je kan de kunstwerken namelijk kopen. Een deel van de opbrengst gaat naar Human Rights Watch. Zodat de expo over deĀ mens ten goede komt aan …mensen (kinder- en vrouwenrechten projecten). Nog een reden om te gaan dus. Al dan niet met een goed gevulde portefeuille ;).
De kunstwerken zijn op 9 verschillende locaties te bezichtigen. Je kan het parcours gemakkelijk op een namiddag doen.

āMuseum Mayer van den Bergh
Sla deze eerste locatie wat mij betreft gerustĀ over.
Kwam het door de vijandige start? Door het donkere en naar ouderdom geurende historische pand? Door de beklemmende sfeer? De overdadig drukke combinatie van kunst, meubilair, interieur? Wij waren er in elk geval na 10 minuutjes buiten. Ook al heeft het museum een kostbare collectie. En is de inrichting van de oude patriciërswoning uniek. De confrontatie van modern met historisch werk ging voor ons verloren in de drukke opstelling.

Het Maagdenhuismuseum
Toen de volgende halte weer een oud historischĀ monument (16de-17de eeuw) bleek te zijn, zonk de moed ons alĀ een beetjeĀ in de schoenen. Terwijl wij eigenlijk liefhebbers zijn. Gelukkig werden we vriendelijk en enthousiast onthaald. Het voormalig weeshuisĀ bleek ook minder volgestouwd te zijn met historische werken, zodat alles beter tot zijn recht kwam.


We zagen een aantal mooie combinaties vanĀ moderne kunstwerken met historische klassiekers. Berlinde DeĀ BruyckereĀ koos voorĀ eenĀ installatie van een versleten kinderbedje met een stapel dekentjes, onder een madonna met kind.Ā Het bedje is dubbelzinnig: enerzijds knus, warm en troostend, anderzijds ook verstikkend door de te grote stapel dekens. Vandaag zorgen dekensĀ in conflictgebieden voor warmte en bescherming, maar ze dienen evengoed om kinderlijkjes toe te dekken.

Ook bij Mark Manders is niets wat het lijkt. Het schijnbaar plaasteren beeld is eigenlijk gemaakt in beschilderd brons. Een beschadigd beeld van de huidige mensheid? In een zaal vol portretten en een lijdende Christus.

Ontroerend zijn de monumentale zwartwit-foto’s van Marie-Jo Lafontaine. Kwetsbaar en frĆŖle. Twee kinderen in een onbestemde ruimte: stralen ze schoonheid uit of dood? En in deĀ foto’s weerspiegelt ‘De wassing en zalving van Christus’ van Jacob Jordaens, datĀ er tegenover hangt. Ik had nog nooit van Lafontaine gehoord, maar ik ga haar naam zeker onthouden!


In een zaaltje apart zien we dan nog Panamarenko’s ‘Brazil’: deĀ eeuwenoude droom van de mens om zelf te kunnen vliegen.Ā Een combinatie van humor, fantasie, techniek en creativiteit.
Sint-Joriskerk
Een verrassing was deze prachtige kerk! Met een interieur om ‘u’ tegen te zeggen! En wel zes knappe moderne kunstwerken.


In de kerk staan er twee kunstwerken van Jan Van Oost: een gruwelijke verwijzing naar de onthoofding Ā van Johannes de Doper in ‘SalomĆ©’ op het oksaal. Is dit de mens? Beneden in de zijbeuk kijk je dan weer naar je eigen sterfelijkheid in de spiegelglasdoodkist. Of naarĀ het lotĀ van de kerk die erin weerspiegeld wordt?



Ook het werkĀ ‘JC & JC’ Ā van Johan Creten blijft me bij. Creten maakt normaal gezien sculpturen in keramiek of brons, maar hier krijg je een spiegel met een halve doornenkroon eropĀ in smeedijzer. Je ziet jezelf letterlijk als de lijdende Christus (Ecce Homo).

Ackermans & van Haaren
In de lobby van dit modern kantoorgebouwĀ ontdek je hoe Marie-Jo Lafontaine naar de mens kijkt. Monumentale portretten tonen eenheid in verscheidenheid.


Leopoldplaats 12
Dit schijnbaar alledaagse gebouw verbergt prachtige ruimtes binnenin! Over drie verdiepingen vind je er tal van kunstwerken vanĀ de kunstroute. Ik toon er een paar.





Ziekenhuis Sint-Elisabeth
We springen ookĀ binnen in het ziekenhuis. Er zijn werken aan de gang maar in de binnentuin vinden we de sculptuur ‘First Dream’ van Johan Tahon. Vreemde, vervormde figuren in eenĀ soort droomtoestand. Opnieuw een werk over menselijke kwetsbaarheid, maar ook over zorg.Ā Minder toegankelijk. Tahon is een nieuwe naam voor mij.Ā Verrassend weetje:Ā frontman Till Lindemann van metalbandĀ RammsteinĀ voelde een nauwe verwantschapĀ metĀ Tahons werken en schreefĀ 5 gedichtenĀ voor een expo in het Bonnefantenmuseum.

Plantentuin Den Botaniek
We sluiten af in de kleine kruidtuin van de stad Antwerpen met foto’s van Filip – what’s in a name – Dujardin. DeĀ bewerkteĀ foto’s passen perfect bij de locatie! Via een combinatie van architecturale en natuurlijke elementen schetst hijĀ een symbolischĀ beeld van de moderne mens.
De woonblokken FierensĀ en het Instituut voor Tropische Geneeskunde laten we letterlijk links liggen. Niet omdat ze niet de moeite zijn. Maar we willen nog een potverdommeke halenĀ bij de beste bakker van ’t Stad.Ā Om de inwendige mens te versterken na al die kunst. Ziehier de mens! š

Ook leuk om te lezen:
- Op stap in Antwerpen: stijl en ambacht in het atelier van Klaar DevillƩ
- Straatkunst spotten in Antwerpen-Luchtbal
- Dries Van Noten Inspirations in MoMu Antwerpen
- Een blitzbezoek aan De Invasie in Antwerpen (2016)
- Coffeelabs, verborgen troostvoedselplek (Antwerpen)
De kerk en de botanie spreken mij erg aan.
Vrolijke voorjaarsgroet,
Ja, prachtige kunstwerken in een fijne context daar! Prettig weekend nog!
Ondanks dat we vaak in Antwerpen vertoeven, heb ik veel van die locaties nog niet bezocht. In museum Mayer Van den Bergh ben ik vroeger wel eens geweest, maar het was zo een oud en muf museum dat me helemaal niet beviel. De kerk daarentegen is inderdaad prachtig!
Ja, dat museum … niet echt een aantrekkingspool :). En St.-Joris was voor mij echt een ontdekking! Zowel de kerk als de kunstwerken!
Ziet er echt heel interssant uit. Spreekt me zeker aan ook eens te doen. En Waaw, zoveel fotoās!
Er waren echt een aantal heel bekende kunstenaars bij, en daarnaast heb ik er weer een paar nieuwe leren kennen. Zo’n route is altijd fijn omdat je enerzijds de stad en anderzijds een massa kunstwerken leert kennen!
Ja, helemaal waar!
ideaal om nieuwe plekken te ontdekken (en toch wel straf hoe een negatief onthaal je bezoek zo kan beĆÆnvloeden he)
Inderdaad leuke formule zoān kunstroute! En zonde van de minder fijne start… klantgerichtheid is duidelijk niet iedereen aangeboren ??!
Als ik jouw verhalen lees wil ik er meestal gelijk naar toe.
Wat weet jij toch altijd mooie tips te geven. Het is een waar genoegen. Waarvoor dank.
Superfijn dat je ze leuk vindt! Doet me veel plezier. Waarvoor dan weer dank aan jou ;)!
Zo kom ik nog eens ergens en/of weet erover mee te praten. ? Groeten van een huismus
?