Laat in de namiddag. Op de terugweg naar ons hotel in Sigiriya, Sri Lanka. Plots vertraagt de auto voor ons. Naast de baan: een wilde olifant. Die aanstalten maakt om over te steken. En eerlijk: tegen zo’n vijftonner knal je liever niet aan. Dat was onze eerste ontmoeting met olifanten in Sri Lanka. En het zou niet de enige zijn.
Inhoud
Waar zie je wilde olifanten in Sri Lanka?
In de buurt van Polonnaruwa en Dambulla tref je ze soms aan bij het ochtendgloren of het vallen van de avond terwijl ze de baan oversteken. Vooral tijdens het droge seizoen gaan wilde olifanten op zoek naar water. En voedsel. En dan gebeurt het wel eens dat ze je pad kruisen. Als je weet dat elk dier gemiddeld zo’n 5 vierkante kilometer leefgebied nodig heeft, dan begrijp je dat botsingen tussen mens en dier frequent voorkomen in Sri Lanka. (Sri Lanka is twee keer zo groot als België)
De nationale parken zijn meestal omgeven met schrikdraad. Maar olifanten zijn slim. Ze gooien kleine boomstammen op de draad tot hij knapt. En ze weten ook dat mensen soms eten bij zich hebben. Onze gids vertelde dat zo’n olifant al eens op een auto bonkt, op zoek naar voer. – Of zei hij dat alleen maar om ons wat op stang te jagen? Ik was in elk geval beslist onder de indruk toen we in de buurt van Yala National Park dit meemaakten:
De olifant kwam recht op onze auto af. Toen we achteruit reden bleek waarom: we versperden de doorgang naar het smalle olifantenpad aan de andere kant van de baan.
Olifanten spotten in Minneriya National Park
Omdat ik niet naar de mishandelde dieren van het Pinnawela olifantenweeshuis wilde gaan kijken, boekten we een safari met gids en tracker in Minneriya National Park. ’s Ochtends om 5u30 stonden we, gewapend met een flesje water, een pet en een fotocamera klaar om te vertrekken. Het werd één van de topervaringen van onze Sri Lanka roadtrip.
We zagen onderweg de zon opkomen en waren bijna de enigen op de baan. Dat bleef ook in Minneriya NP zo (in tegenstelling tot Yala NP waar we bijna in colonne reden!). We stapten over in de open jeep en pikten de spoorzoeker op. In het park waren kleurrijke bijeneters en machtige slangenarenden al stevig in actie. Na een korte rit, wees onze gids ons op de afgebroken reuzebamboetakken langs de kant van de weg … we zaten op het goeie spoor.
Lone Ranger
Het decor van bomen en dicht struikgewas ruilden we in voor de open vlakte. Aan een reusachtig meer spotten we, naast talloze vogels, een eenzaam silhouet. Een volwassen mannetjesolifant dus, een stier, de kudde ontgroeid. Hij genoot van zijn ochtenddouche. Net als wij. Van het zicht, dan. Toen hij even later met zijn oren flapperde, roken we zelfs vanop de grote afstand (enkele honderden meters) dat het bronstijd was en hij in ‘musth’ was. De geur trekt loopse wijfjes van kilometers ver aan. Echt.
De kudde
We hobbelden verder rond het uitgestrekte meer dat omzoomd was met graslanden, struiken en bomen. Onze tracker spotte plots een andere stier in de verte. – Wat een ogen hebben die spoorzoekers toch!
Toen we achter de bosjes vandaan kwamen, werden we super verrast: het jonge mannetje bleek de verkenner te zijn van een kleine kudde. De groepsleden kwamen voorzichtig uit het struikgewas tevoorschijn en bewogen zich rustig richting meer. De jonge stier (een puber volgens onze gids) liet even zijn spierballen zien, rende met flapperende oren en wat twijfelend richting auto. Hij keerde zich echter al snel om, trompettend naar de kudde. Het bleek allemaal erg onschuldig te zijn. Much ado about nothing. De oudere dames in de kudde bleven rustig. Olifanten geven kennis van generatie op generatie door. Volgens mij hadden ze al eerder auto’s onmoet.
Hartveroverende charme
Tussen de grotere dieren in ontdekten we een drietal olifantenkalfjes. Eentje nog met dons. Cutie-overload! Zo blij dat we waren!
De chauffeur legde de motor stil en de kudde begon te grazen. Het enige geluid dat we hoorden was het plukken van het gras. Heel merkwaardig hoe olifanten met hun slurf het gras op de grond slaan, zodat de steentjes en het zand ertussenuit vallen. Zo sparen ze hun kiezen.
Een kleintje ging drinken. Een ander probeerde zijn mama (of tante?) na te bootsen: onhandig gras plukkend en met de slurf heen en weer slaand. Of klunzig één poot gebogen houdend ‘als een grote’ en ondertussen bijna omvallend.
Unieke ervaring
We fluisterden en namen voorzichtig foto’s. Hoe onwerkelijk was dit!
Naargelang de tijd vorderde, leek de kudde zich meer en meer op haar gemak te voelen. Een aantal jonge olifanten kwamen zelfs dichterbij en graasden in de buurt van onze jeep. Vol bewondering observeerden we hoe ze aten, met elkaar omgingen, zand op hun rug gooiden om zich te beschermen tegen de zon, …
Wat een wonder om dit te kunnen meemaken! De wereld leek één-en-al harmonie. De tracker gaf ons stilletjes uitleg terwijl wij vol verwondering en bewondering toekeken hoe de kudde ontbeet. Zo rustig en vreedzaam. En wij mochten dit mee beleven. Om 7u ’s ochtends bij een meer. In een prachtige setting.
Ik kon zelfs even filmen met mijn mobieltje:
Omslag
Tot plots de sfeer veranderde. Wat de aanleiding was? Geen idee.
De groep leek zich te verzamelen. De hoofden draaiden in onze richting. De oren flapperden wijd.
De kleintjes verdwenen tussen de poten van de mama’s, tante’s en oma’s.
En toen keken de drie grootste dames ons recht in de ogen. Ze stapten traag in onze richting. Vastberaden.
De tracker gebaarde de chauffeur dat we achteruit moesten. Heel voorzichtig werd de motor gestart en reden we naar achteren.
De dames bleven ons fixeren en hielden het tempo aan.
Wegens de hobbelige bodem was snel wegrijden uitgesloten.
En een olifant haalt een loopsnelheid van 50km/u.
We bleven oogcontact houden en reden verder achteruit, tot we op voldoende afstand waren. Toen stopte de opmars.
De tijd is om
De chauffeur keerde de auto en we reden weg. We ervaarden geen agressie. Maar het werd ons wel duidelijk gemaakt dat we hier slechts gasten waren. En dat de kudde besliste wie er bleef. En hoelang. Het bezoekuurtje was afgelopen.
Wat een wonderbaarlijke ervaring!
Bij een laatste blik achterom, zag ik hoe de kudde zich naar het water begaf. Veilig. En zonder pottenkijkers.
Onze tocht door het park die ochtend duurde ongeveer 3 uur. En dat met een nuchtere maag. Maar ik had er geen seconde van willen missen. Want de ontmoeting met de kudde wilde olifanten was een ongelooflijke ervaring. Iets om nog lang te koesteren. En vele verhalen over te vertellen …
Weetjes
- een solitaire olifant is altijd een mannetje, kuddes zijn matriarchaal, stieren van ong. 10 jaar of ouder verlaten de kudde
- een jong wordt 4 jaar gezoogd (Respect voor de mama’s!)
- kennis wordt van generatie op generatie doorgegeven: olifanten weten bijvoorbeeld heel goed welke planten ze moeten eten bij welke ziekte
- olifanten moeten hun hele leven verder met de kiezen die ze van kleins af hebben
- olifanten hebben per dag zo’n 200 kg aan groen (plantaardig) voedsel nodig
- hun huid verbrandt in de zon, ze kunnen vitiligo krijgen
- ze rusten door 1 been te buigen en op de andere drie te steunen
- de dracht duurt 22 maanden
- stieren kunnen 50 jaar oud worden, koeien worden minder oud
- olifanten komen in Sri Lanka vooral om bij botsingen met treinen (drie de afgelopen maand)
Benieuwd naar wat we nog deden in Sri Lanka? Check onze reisroute.
Ook leuk om lezen:
- Overweldigende eerste indrukken in Sri Lanka
- Paradijselijke logeerplek tussen de theevelden
- Ideale reisroute voor twee weken Sri Lanka
- De mooiste treinreis ter wereld
- Koninklijk overnachten in Sigiriya
- Dambulla: wonderbaarlijke grottempels in Sri Lanka
Wat een geweldige ervaring! En wat lijkt me Sri Lanka toch een geweldig vakantie land.
Het is er prachtig! Nu maar hopen dat de veiligheidsmaatregelen snel opgeheven worden want ik wil terug!
Blijven zulke mooie dieren om te zien. Ik vond het ook geweldig!
Eén van de mooiste ontmoetingen met wilde dieren!
Wij bezochten Minneriya ook en hebben er ook veel olifanten gezien. Wat zijn het toch prachtige dieren he.. zo mooi! Ik vond de drukte in het park wel erg jammer hoor.
Zoveel respect voor de manier waarop ze samenleven!
Wij waren zo goed als alleen! Zo ongelooflijk! Pas na een tijdje is er nog een tweede jeep gekomen.
In Yala was het wel druk. Vond ik maar niets!
Wauw, wat een ervaring!!
In Nepal zagen wij ook olifanten… Niet in het wild…. Vastgeketend (ze konden geen stap verzetten) en wachtend tot ze als lastdier aan het werk zouden moeten…. Maar voor de Nepalezen was dat heel normaal…. Deze beestjes hebben duidelijk een beter leven!
Wij zagen ook in de buurt van het tempelcomplex een afgerichte olifant met toeristen op zijn rug. Ik las erover, hoe ze die reusachtige dieren ’temmen’. Verschrikkelijk. Door onze ‘ontmoeting’ heb ik enorm respect gekregen voor olifanten, hoe ze leven, hoe ze communiceren en kennis delen. Fascinerend!
Prachtige beelden. Alsof we er een beetje bij waren.
Dankjewel.
Het was een bevreemdende ervaring.
Een ervaring en ontmoeting die je nooit meer vergeet. Heel indrukwekkend.
Ja! We hadden echt het gevoel dat er een woordeloze communicatie was. Heel biezonder.
wow dit lijkt me inderdaad een heel bijzondere ervaring, om te koesteren x
Echt! Ik heb er alleen maar meer respect voor olifanten door gekregen.