Dat het een onvergetelijk verblijf zou worden in Molen Ter Slepe in Maarkedal, dat hadden we gehoopt. En dat werd het ook. Al leek het eerst anders uit te draaien. Beeld je even in: een plots opgestarte werf van Infrabel vlak voor onze deur. Te midden van het prachtigste platteland. En tegenover ons bijzondere vakantiehuis. Ongelooflijk. We hielden er in elk geval een sappig vakantieverhaal aan over ;). En het begon allemaal met …
Kranen, tractoren en bulldozers
Weekendrust. Daarvan was er totaal geen sprake toen we op zaterdagnamiddag bij Molen Ter Slepe arriveerden. Want de spoorlijn Oudenaarde- Ronse werd – na 40 jaar – compleet vernieuwd. En rara, waar was de werf waar steenslag werd verzameld, grond werd gezeefd en keien en betonstenen werden gestapeld? Juist ja, op de weide – aka spoorwegwerf- tegenover ons vakantiehuis! Graafwerken van 7u ’s ochtends tot 22u ’s avonds… Je stelt je je week staycation in de landelijke Vlaamse Ardennen wel even anders voor! Gelukkig greep de burgemeester van Maarkedal snel in na klachten van de hele buurt. De aannemer was niet in orde met de veiligheidsvoorschriften noch met de vergunningen. Een deurwaarder verzegelde de machines. De werf werd stilgelegd. En Radio 2 Oost-Vlaanderen stond aan onze deur. Na enkele dagen was de rust helemaal hersteld. Oef! Vanaf dan werd het volop genieten van ons sympathieke vakantiehuis Molen Ter Slepe.
Eeuwenoude molen
Windmolen Ter Slepe staat er al zo’n dikke 200 jaar. Boeren uit de streek tussen Oudenaarde en Ronse kwamen hier hun graan laten malen. Ook nu nog ligt de molen te midden van uitgestrekte korenvelden en weiden. Fantastisch!
Snel draaiden de molenwieken toendertijd echter niet. Omdat de molen niet helemaal op de top van de helling staat, ving hij minder wind. En ‘sleepte’ hij maar wat aan. Vandaar de (bij)naam. Eigenlijk heette hij officieel ‘Molen Ten Nieuwennest’ (naar een nabijgelegen herberg). Verschillende molenaarsfamilies volgden elkaar op tot een blikseminslag in 1938 de wieken vernielde. De ambachtelijke molen verloor ook zijn functie in deze periode, en de molenaarswoning ernaast werd afgebroken.
Kunstenaar Piet Van Praet (1957- 2021) kocht de vervallen molen op het eind van de twintigste eeuw en werkte jaren aan de verbouwing. Hij toverde het industrieel erfgoed om tot een gerieflijke woonst met kunstzinnige touch. Rond 2006 verkocht hij de molen en werd die een vakantiewoning.
Vakantiehuis Molen Ter Slepe
Tot zover de geschiedenis. Maar hoe zit het met Molen Ter Slepe nu? Eigenlijk is het een heel bijzonder vakantiehuis. Uniek omdat je in een monument met heel wat originele elementen logeert. En omdat kunstenaar Van Praet ontegensprekelijk zijn eigen stempel op het interieur drukte. Niet altijd mijn smaak, maar hij creëerde wel een heel eigen sfeer. En de ligging van het vakantiehuis is fantastisch. Wat mij het meest opviel (en bijbleef) in de molen:
- de badkamer met uitzicht: bovenaan, onder het molendak bevindt zich de tweede – en mooiste- badkamer. Het grote raam legt de hele wereld aan je blote voeten.
- de trappen: je logeert in een molen, dus het is trappenlopen geblazen. Van de kelderverdieping tot onder het dak zijn het er toch wel een vijftal. De kamer en badkamer onder de grond gebruikten we bijna niet, maar van de keuken op de gelijkvloerse verdieping naar de grote open zitruimte op de eerste verdieping en dan verder naar de slaapkamer en de badkamer-met-uitzicht ben je toch wel even onderweg. De perfecte vakantiefitness.
- de glaskunstwerkjes en de mozaïeken in Gaudi-stijl: overal herken je de hand van Piet van Praet – de ronde ruimtes hebben hem uitgedaagd om van de inrichting iets speciaals te maken, vaak met gerecycleerde materialen. Duurzaamheid avant-la-lettre. Dat zijn ouders een drogisterij uitbaatten waar ze ook glas verkochten, zal wel mee gespeeld hebben.
- de doorkijkjes: op verschillende plekken in de molen (de trapwand, de vloer,…) heb je glazen platen die het mogelijk maken om van de ene naar de andere verdieping te kijken. Mogelijk speelde ook het feit dat Van Praets partner doof was hierbij een rol. Roepen als zij zich op een andere verdieping bevond, had geen zin. De doorkijkjes maakten de communicatie gemakkelijker.
- de zware eikenhouten balken: soms nog halve bomen die de zoldering vormen en de plankenvloeren torsen. Door de kleine raampjes is het op de benedenverdieping en in de slaapkamer vrij donker.
Kleine gelukjes in vakantiehuis Molen Ter Slepe
Naast het plezier om in een wel heel speciale woning te logeren, waren er ook een massa kleine ‘gewone’ dingen om van te genieten in Ter Slepe. Ik denk aan:
- de twee (!) piano’s in de zalige zitruimte op de eerste verdieping
- het kleine gezellige terrasje met uitzicht
- de zwaluwen en vleermuizen die bij valavond rond de molen dansten
- de aalbessen, frambozen, kersen én de petanque-baan
- de smalle raampjes als kleine schilderijtjes
- de hartelijke Lucrèce die haar tuin voor ons openstelde tijdens de lawaaierige start van onze vakantie
Kortom, we genoten van onze vakantie in dit oude en pittoreske monument. En van de ongelooflijk mooie omgeving!
Schilderachtige streek
Voor ons was dit de eerste kennismaking met de Vlaamse Ardennen (denk: Oudenaarde, Ronse, Geraardsbergen,..). Een ontdekking toch. De streek heeft haar naam niet gestolen. Gelegen in het zuidwestelijkste puntje van Oost-Vlaanderen rijgen de kuitenbijtende heuvels er zich aaneen. Kronkelende kasseiwegen, glooiende korenvelden, groene bossen… Ze deden me onmiddellijk denken aan de Condroz en de streek rond Modave waar we onlangs verbleven. Schilderachtige vergezichten zat, dus. Ideaal om uitgebreid te wandelen of te fietsen. Dat laatste dan wel elektrisch, wat mij betreft. Voor sportieve fietsers of wielertoeristen zijn de pittige ‘Taaienberg’ en andere kasseiheuvels wel het neusje van de zalm, heb ik me laten vertellen :).
Het is hier ook volop grensgebied. ‘Grens’ zoals in ’taalgrens’: Ronse/Vloesberg, ‘provinciegrens’: Oost-/West-Vlaanderen, ‘gewestgrens’: Vlaanderen/ Wallonië en ‘landsgrens’: België/Frankrijk. Landelijk gebied dat buiten de periferie ligt en dus perfect geschikt was voor ons om op adem te komen na een woelig jaar en een drukke werkperiode. We bewonderden de vele molens in de buurt, wandelden langs beekjes en bossen, verkenden Oudenaarde en Ronse en … telden de koeien. Meer moet dat niet zijn, toch?
Ook leuk om te lezen:
Wat een origineel logement!
Toevallig ben ik net terug van een dagje Vlaamse Ardennen. Ook ik ben iedere keer verwonderd van de schoonheid aldaar.
Die prachtige vergezichten en die landelijke omgeving gecombineerd met bossen: heerlijk! Waar ben jij geweest in de Vlaamse Ardennen?
Kemmelberg – Kwaremont. Het is inderdaad die combinatie die het zo mooi maakt. Wat eenvergezichten!
Dus ook in de buurt van stevige kuitenbijters :)! En de vrijheid van die fantastische panorama’s <3!
Inderdaad!
Jullie zoeken vaak prachtige plekken uit, maar deze is wel heel bijzonder!!
Ja, de inrichting van de molen door Piet van Praet had een heel eigen cachet. En dan die ronde vorm van de ruimtes en al die trappen/ladders… Leuke belevenis!
Bijzonder mooie plek en de Vlaamse Ardennen zijn sowieso prachtig 😉
Ja, echt de moeite 😍
Wauw, wat een gaaf verblijf! De molen ziet er tof uit en het uitzicht magnifiek. Heel erg toffe belevenis joh!
Absoluut, heel erg mooie plek. Maar spannend begin van de vakantie wel :)!
Ja heel fijne plek en mooie streek!