Wat je moet weten over de watervallen van de Algar in Spanje

Soms verschilt de realiteit totaal van de voorstelling die je je er vooraf van maakt. Of ziet ze er op zijn minst toch een beetje anders uit. Dat maakten we mee toen we onverwachts besloten om een détourke te maken naar de watervallen van de rivier Algar, in de buurt van Altea, Alicante.  Een beroemd natuurgebied dat we moesten gezien hebben.  Enfin, hier vind je ons verhaal. En wat je zeker moet weten over de watervallen van de Algar in Zuid-Spanje…

Uniek natuurgebied

Het begon met de uitstap naar Guadalest die we tijdens ons verblijf in Calpe maakten. Een ritje van een kleine twintig kilometer landinwaarts, door een prachtig berglandschap, met pittoreske dorpjes en fantastische vergezichten. Het was november, coronaperiode en ons bezoek aan het  bekoorlijke Guadalest was een absolute topper.

Tijdens de terugweg checkte ik de route (yep, kaartlezen is één van mijn favoriete hobbies – een fijne erfenis uit mijn scoutsjaren). Tot mijn blije verbazing ontdekte ik dat we ei zo na langs een beschermd natuurgebied reden. In de buurt van onze route lag het natuurschoon van de  ‘Fonts de l’ Algar’ of ‘ Las Fuentes del Algar’ (Catalaans) tussen de heuvels verborgen! En hoe veelbelovend: “In de buurt van de stad Callosa d’en Sarrià in de uitlopers van de Sierra de Bernia vormt de kristalheldere bergrivier de Algar een reeks met elkaar verbonden watervallen en poeltjes te midden van een weelderige mediterraanse plantengroei”.  Het gebied was enkel toegankelijk tegen betaling, maar dat kon ons niet deren: voor de Everglades -of zeg maar, losweg,  het Zwin – betaal je ook een ticket. En aangezien watervallen op het Iberisch schiereiland eerder zeldzaam zijn,  was de beslissing snel genomen: op naar de Fuentes del Algar! Ik zag de paradijselijke bergrivier al bruisend opspatten tussen het groene lover.

Waar zijn de watervallen?

Snel als de wind (spreekwoordelijk dan: we waren in bergachtig gebied) bolden we naar Callosa en dan begon de zoektocht. Al voor we het stadje binnenreden, zagen we echter wegwijzers. Een makkie dus. Tussen de huizen door daalde de weg naar de rivier toe, maar we bespeurden niets buiten een soortement campings en diverse restaurants. Toen we daarna weer bergop snorden en de stad schenen te verlaten, beseften we dat we eerder van de watervallen wegreden dan ernaartoe. Waar bleven die wegwijzers?

Rechtsomkeer. We spotten alleen maar kleine, afgesloten parkeerterreinen. Maar dat betekende dat de bezienswaardigheid in de buurt moest zijn. Was er ergens één of ander klein kronkelpad dat we over het hoofd hadden gezien? Terug naar de rij restaurants. Merkwaardig was dat ze ook bijna allemaal een eigen parkeerterrein (5 euro) en een openluchtzwembad hadden. Maar nergens ontdekten we ook maar iets dat op watervallen leek.

Parkeerterreinen en restaurants

Uiteindelijk besloten we om te parkeren op één van de weinige terreinen die in de late novembernamiddag nog niet afgesloten waren.  We stopten een verveeld kijkende tiener een biljet van 5 euro toe en hij toonde ons onwillig een pad tussen twee restaurants dat naar een ander restaurant in een houten chalet leek te leiden. In mijn naïviteit bedacht ik bij mezelf dat we wel een flinke tocht voor de boeg zouden hebben naar dat verborgen natuurpareltje.

Vijf minuten later constateerden we dat we blijkbaar langs een kassa en DOOR de Zwitserse chalet moesten om de watervallen te zien (4 euro, maar het was winter en 17u, dus geen spoor van een caissière of enig ander personeel).

En  inderdaad, daar klaterden al twee waterstromen neer. In een romantische poel tussen de rotsblokken. En met een breed gebetonneerd wandelpad ernaast. Owkeej!

Watervallen van de Algar

Het drong dus eindelijk door : DIT was het beschermde natuurgebied van de Algar dat toegankelijk was voor bezoekers. Even de knop omdraaien… En dan toch verder op ontdekking. Nu we hier waren. Opgeven staat niet in ons woordenboek. En wie weet, ging deze Disney-achtige entree wel over in een waar aards paradijs?

Wandelschoenen waren compleet overbodig, want overal slingerden er zich nette betonpaden en dito platen tussen en over de rotsen. Waar nodig, hielpen robuuste houten trappen de bezoeker het terrein te overwinnen. Daar viel niet naast te kijken.

Maar eerlijk: de rivier zelf is prachtig! Het water  borrelt vanuit verschillende bronnen uit het kalkgesteente omhoog. Zo ontstaat er een kleine bergrivier die zich via watervallen en kleine meertjes een weg naar beneden baant. Langs de oevers zijn er talloze schaduwrijke plekjes met heel veel verschillende bloemen en planten.  Tijdens de bijna 1,5 kilometer lange route langs de rivier is er altijd wel een mooie hoek te bespeuren. Er is een grote variatie aan sprookjesachtige poelen,  kleine waterversnellingen en watervallen. Eden. Als je naast het beton kijkt. En op de juiste momenten van het jaar: zoals in november, als er geen ingevette lijven op de oevers liggen te braden.

Bloemen en planten

De vegetatie tussen de rotsen en langs de oevers is heel afwisselend en uniek. We bewonderden bekende (olijfwilgen, vijgenbomen,…) en onbekende, bijzondere planten en lazen op didactische borden meer over de ondergrond,  de fauna en flora, de manier waarop de rivier in toom wordt gehouden, enzomeer.  Maar veel fijner was het om gewoon naar het kristalheldere water te kijken, naar het borrelen, spatten en gorgelen te luisteren.  Op de achtergrond de wind door de olijftakken. Vol verwondering telkens een volgende bocht omslaan en weer een nieuw uitzicht ontdekken.

Ons pad werd kruiste soms kanaaltjes en slingerde zich langs de nu eens smalle, dan weer bredere rivier, die af en toe een soort kom vormt waarin je kan baden. Met een beetje goeie wil kan je je voorstellen hoe paradijselijk de ruime omgeving hier ooit moet geweest zijn. Voor de natuur gemuilkorfd werd en deze parel (met enige overdrijving) veranderde in een commerciële badplaats.

Conclusie

De natuurlijke zwembassins en de watervallen van de Algar zijn an sich echt wel mooi. Maar bereid je erop voor dat dit gebied een populaire trekpleister is bij Spanjaarden en toeristen. Het is een vakkundig schoon gehouden terrein, voorzien van toiletten en een souvenirwinkel. Ik had mij de plek wel een ietsiepietsie anders voorgesteld. Als je op zoek bent naar rust, kies dan je tijd en plaats: bezoek het gebied buiten het seizoen en wandel tot aan de plek bovenaan bij het natuurreservaat. Daar heb je nog het meest het gevoel dat je helemaal omringd bent door authentiek natuurschoon. En er zijn beslist schitterende plaatjes te schieten.

Hoe het verder met de Algar loopt? Stroomafwaarts, na de watervallen, verliest hij veel van zijn kracht. Door de klimaatverandering en het gebruik van het water als drinkwater en voor irrigatie van de boomgaarden, staat de bergrivier daar tijdens het grootste deel van het jaar droog. Bij Altea mondt hij uit in de zee.

Voorlopig brengt het water van de Algar nog verkoeling. En stroomt het verder. Panta rei.

Praktische info

Fonts de l’Algar, 03510 Callosa d’en Sarrià, Alicante, Spanje (op 3 km afstand van het stadscentrum van Callosa d’en Sarrià en ongeveer 15 km van de stad Benidorm). Zowel de Fonts de l’Algar als de benedenloop van de Algar hebben de (beschermde) status van drasland (Eng: wetland).